Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Okładka: piękna kobieta z burzą włosów i uchwyconym między ustami a nosem kosmykiem imitującym wąsik; palec wskazujący; zamyślone czoło - dobry pomysł na okładkę i tu ona odgrywa kluczową role, że nie wspomnę o prowokującym tytule. To się chyba nazywa oddziaływanie podprogowe?

Treść: jestem na stronie 276 i nie wiem, czy pisanie recenzji na tym etapie jest uczciwe? Co z niej wyniosłam: niezliczoną ilość cytatów, nazwisk oraz dobrych rad, jednak podanych w tak chaotyczny sposób, że się pogubiłam na którejś z kolei wpatrywance. Z pewnością po tej lekturze sięgnę po „Sztukę wojny” Sun Tzu.

Co istotne: autorka żyje w innym zupełnie kraju, tam realia są odmienne od naszych i na to należy wziąć poprawkę, z tego też powodu potraktowałam tę książkę bardziej jako lekturę na poprawę humoru (bo poprawia!) niż typowy poradnik.

Czy polecam? Oczywiście! Zwłaszcza teraz w okresie jesiennym, niesprzyjającym uśmiechowi.

Okładka: piękna kobieta z burzą włosów i uchwyconym między ustami a nosem kosmykiem imitującym wąsik; palec wskazujący; zamyślone czoło - dobry pomysł na okładkę i tu ona odgrywa kluczową role, że nie wspomnę o prowokującym tytule. To się chyba nazywa oddziaływanie podprogowe?

Treść: jestem na stronie 276 i nie wiem, czy pisanie recenzji na tym etapie jest uczciwe? Co z...

Książka - którą trzeba przeczytać tak jak inną, znaną pozycję Orwella, czyli „Folwark zwierzęcy”. Co ukazuje? Każdy dostrzeże w niej analogią do rządów sowieckich, ale to nie do końca prawda, o ile w ogóle słowo „prawda” jest tu adekwatnym słowem.
Ciągły lęk, strach, zaniepokojenie i zagubienie, które towarzyszy głównemu bohaterowi ukazuje obraz czasów, które stworzyła Partia – Wielki Brat (tu należy postawić znak równości) w dążeniu do całkowitej władzy (poprzez utrzymanie ciągłej wojny z sąsiednimi mocarstwami).
Podział na trzy walczące ze sobą państwa; przyjazne nazwy ministerstw (będące w rzeczywistości zaprzeczeniem ich prawdziwej działalności); wiadomości sączące się z teleekranu przesycone fałszem, który ma cieszyć (zwycięstwo z wrogiem) , by zaraz usłyszeć o zmniejszeniu racji pokarmowych (no ale jest to zwycięstwo… ). Godzina gniewu, która ma za zadanie rozładować emocje, stworzyć pozory jedności. Dzieci będące kapusiami własnych rodziców i wszechobecne ubóstwo, głód, choroby oraz szarość – Oceania.
W końcu Orwell w sposób mistrzowski ukazuje jak można złamać człowieka, jak łatwo jest nim manipulować i jak można go zdegradować do roli bezwolnej kukły, poprzez strach i ból, w końcu jak rozniecić w nim miłość, co ukazuje ostatnia, kulminacyjna scena.
Polecam!

Książka - którą trzeba przeczytać tak jak inną, znaną pozycję Orwella, czyli „Folwark zwierzęcy”. Co ukazuje? Każdy dostrzeże w niej analogią do rządów sowieckich, ale to nie do końca prawda, o ile w ogóle słowo „prawda” jest tu adekwatnym słowem.
Ciągły lęk, strach, zaniepokojenie i zagubienie, które towarzyszy głównemu bohaterowi ukazuje obraz czasów, które stworzyła...