Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Szukacie może lekkiej książki na majówkę? Mam dla Was taką propozycję.
Laney straciła swojego brata w pożarze, była dzieckiem, ale cały czas obwinia się o to. To druzgocące wydarzenie sprawiło, że dziewczyna cały czas zmaga się ze wspomnieniami, a w dodatku posiada blizny, które są śladem na całe życie. Wokół niej zaczyna się kręcić przystojny strażak, Laney ciężko uwierzyć, że ktoś taki może się nią zainteresować. Niebezpieczny ogień nadal czyha, pożar trawi dom przyjaciółki dziewczyny i nie tylko, a to wszystko ma coś wspólnego z Laney.
Powieść ma prawie pięćset stron, ale czyta się ją w zawrotnym tempie. Więc to idealna książka, na właśnie ten majówkowy czas. Nim się obejrzycie, już będziecie na końcu książki. Ta nutka niepokoju i niebezpieczeństwa sprawia, że chce się to czytać i mimo tego, że odkryłam tożsamość podpalacza, zanim to zostało powiedziane, to nie odebrało mi to przyjemności z czytania. Tyle tylko, że zakończenie było trochę za szybkie i za łatwe. To ten motyw, kiedy to złoczyńca jest już złapany i opowiada swoją historię.
Uważam, że książka jest dla czytelników pełnoletnich, sceny romantyczny opisane są bardzo barwnie, ale i wulgarnie, przez co odradzam ją młodym czytelnikom. Kibicowałam bohaterom, ale zachowanie głównej bohaterki było tak sprzeczne, że nie raz byłam zirytowana jej zachowaniem. Mówi jedno, a robi drugie. Ciężko jest jej się zdecydować. Nie chce się wiązać z mężczyzną, ale ciągle robi mu nadzieje. Stabilizuje się to w drugiej połowie książki, lecz nie przepadam za takim zachowaniem bohaterów.
Paranormalny element sprawia, że „Łatwopalna” nie jest tylko zwykłym romansem, za tym kryje się trauma z dzieciństwa i walka z nią. Ciągłe napięci i strach, w jakim jest bohaterka, działa na czytelnika, że sami czytać jesteśmy zaniepokojeni. Jest to moja pierwsza książka tej autorki i muszę przyznać, że pozytywnie się zaskoczyłam. Wciągająca fabuła, pikantny romans, zagadka i mężczyzna, który rozkocha nie jedną kobietę. W trakcie czytania widziałam kilka minusów, ale po czasie się one zatarły i może nie uważam tej książki jako jedną z najlepszych w swoim gatunki, ale miło spędziłam przy niej czas.

Szukacie może lekkiej książki na majówkę? Mam dla Was taką propozycję.
Laney straciła swojego brata w pożarze, była dzieckiem, ale cały czas obwinia się o to. To druzgocące wydarzenie sprawiło, że dziewczyna cały czas zmaga się ze wspomnieniami, a w dodatku posiada blizny, które są śladem ...

Rozwiń

Zwiń

To już moje trzecie spotkanie z twórczością autora i jak zwykle się nie zawiodłam. W „Lisicy” poznajmy Hannę Lubochowską. Ojciec dziewczyny zostaje okaleczony przez zrewoltowanych robotników. Ich przywódcy, bolszewikowi, to jednak nie wystarcza i prześladuje Hankę. Nie spodziewa się jednak, że natrafia na kobietę inteligentną i odważną. Marzeniem Hanki jest zostać detektywem i nie jest to popularne wśród kobiet w tamtych czasach, ale dla Hanny nie ma rzeczy niemożliwych.
Tak jak wspomniałam to już moje trzecia książka autora, więc z większą łatwością wchodzę do przedstawionego świata. Autor, tak jak w poprzednich książkach, posługuje się językiem, który idealnie pokazuje realia XX wieku. Czytając, wiedziałam, w jakim czasie historycznym się znajduję i nie sprawiało mi problemu odnalezienie się w fabule. Świetnie zarysowane tło historyczne spodoba się nie jednemu koneserowi powieści retro.
Hanna na pewno nie miała nudnego życia, ani też to jej życie nie było łatwe. Kobieta jest silna psychicznie i fizycznie. Potrafi się bronić, a jej cięty język nie jednego może zaskoczyć. Ambitna dziewczyna, która musiała szybko dorosnąć i prosto mówiąc, ogarniać życie. Bohaterka powieści jest osobą, o której z chęcią się czyta, nie irytuje, a wręcz przeciwnie, często zachwyca i pokazuje swoją siłę.
To kolejna książka Pana Witolda, którą polecam, ale naprawdę jest co polecać. Kryminał retro, w którym dużo jest obyczajowości, przez co bohaterów można poznać i się z nimi zżyć. Nie byłam przekonana do takich powieści, ale postanowiłam poszerzyć swoje kręgi czytelnicze i wyszło mi to na dobre. Nie ma co się obawiać języka, tła historycznego, myślę, że na spokojnie wejdziecie do tego świata i XX wieku, by poznać historię Hanny.

To już moje trzecie spotkanie z twórczością autora i jak zwykle się nie zawiodłam. W „Lisicy” poznajmy Hannę Lubochowską. Ojciec dziewczyny zostaje okaleczony przez zrewoltowanych robotników. Ich przywódcy, bolszewikowi, to jednak nie wystarcza i prześladuje Hankę. Nie spodziewa się jednak...

Rozwiń

Zwiń

Po wydarzeniach z pierwszej części Sara nie do końca potrafi sobie poradzić z emocjami i pogodzeniem się ze stanem rzeczy. W dodatku Aron się do niej nie odzywa, a przecież tyle razem przeszli i Sara miała nadzieje, że chociaż on przy niej zostaje. Dziewczyna mieszka w domu na odludziu, gdzie ma dojść do siebie, ale względny spokój zakłóca informacja, o skazaniu dziewczyny, no przecież niebezpieczeństwo zniknie, gdy ona przestanie istnieć.
Ten tom jest bezpośrednią kontynuacją „Urzędu do spraw beznadziejnych” z tej też przyczyny odradzam czytanie tylko drugiej części. Książka obfituje w wiele niesamowitych zdarzeń, wszystko, co się dzieje, przepełnione jest akcją i często brutalnością i magią. Zdecydowanie pierwsza część była wprowadzeniem czytelnika do tego świata, ale oczywiście w równiej mierze przepełniona akcją, natomiast druga część stawia na to, że czytelnik ma już świadomość tego, z czym obcuje.
Z takim samym zaangażowaniem czytałam pierwszą, jak i drugą część i uważam, że obie są na tym samym poziome. Sara to silna psychicznie bohaterka, na której ciąży ogromna odpowiedzialność, jest część osób, która jej pomaga, ale jest i również druga bardzo duża grupa, która uważa, że przez nią dzieje się tyle zła, a najlepsze co mogą zrobić w tej sytuacji to całkowicie usunąć ją ze świata. Mimo to Sara chce się dowiedzieć prawdy, a przede wszystkim przeżyć.
Świat wykreowany przez autora sprawia wrażenie realnego, a do tego akcja umieszczona jest w Polsce, więc czytelnik może jeszcze bardziej utożsamiać się z bohaterami i przedstawionymi miejscami, nawet jeśli świat jest fikcyjny. Lekkie pióra auta sprawia, że przez całość się płynie. Ogromnie polecam wam te dwa tomy fantastycznej serii, która wciąga od pierwszych stron.

Po wydarzeniach z pierwszej części Sara nie do końca potrafi sobie poradzić z emocjami i pogodzeniem się ze stanem rzeczy. W dodatku Aron się do niej nie odzywa, a przecież tyle razem przeszli i Sara miała nadzieje, że chociaż on przy niej zostaje. Dziewczyna mieszka w domu na odludziu, gd...

Rozwiń

Zwiń

Nie mieć mamy, ale za to mieć czterech ojców. Tak właśnie ma River Conway. W tym momencie River ma kochającą rodzinne, ale nie zawsze tak było. Będąc małą dziewczynką, została oddana przez swoją rodzicielkę do domu dziecka, wreszcie przybył ojciec, ale nie sam. Logan wziął pod opiekę swoją córkę, ale w wychowaniu pomagają mu trzej przyjaciele. Dziewczyna tak się z nimi zżyła, że uważa ich za swoich ojców. Przed River czekają nowe wyzwania w nowej szkole, pierwsze zauroczenia i poznane znajomości.
Książkę przeczytałam w ekspresowym tempie, minęło już kilka dobrych dni od momentu, gdy ją skończyłam, a nadal jest w mojej głowie. To jest szybka i wciągająca książka, która wydaje się prosta, ale po jej przeczytaniu chcecie więcej, a najlepiej to jakby od razu był drugi tom. Każdy z ojców River jest inny, ma inne sposoby na wychowywanie, zajmuje się zawodowo czymś innym, przez co tworzy się idealna całość i dziewczyna czuje się szczęśliwa w tej rodzinie.
River to młoda charakterna kobieta, która nie powoli sobie w kasze dmuchać, postawi na swoim i obroni słabszych. Tak zaczyna się jej przyjaźń z Liamem, niefortunne zdarzenie przeradza się w przyjaźń. Nastolatka będzie wspierać przyjaciela, a on ją, nawet jak będzie to plan, by po kryjomu spotkać się z chłopkiem. Czy jest to złe? Nie sądzę, niech pierwszy rzuci kamień, kto nie próbował zrobić czegoś bez wiedzy rodziców. Jednak książka ma oznaczenie 16+ i stosowałabym się do tego. Nie jest ona toksyczna, ale to ograniczenie wiekowe ma dużo sensu.
Romans pojawiający się w powieści sprawił, że nie raz miałam rumieńce na policzkach. Tak słodki i uroczy. Od wymieniania wiadomości i przedrzeźnianie się, bo przecież jest to chłopak, którego od lat się nie lubiło, do stwierdzenia, że w sumie on jest fajny. Bardzo im kibicowałam i nie obeszło się bez dram, ale takie jest życie nastolatków.
Gdy czujecie, że jesteście zabiegani, chcecie coś poczytać, co was wciągnie, sięgnijcie po „Czterech ojców River Conway. Przepięknie opisana niestandardowa rodzina, która się kocha i wspiera. Naturalne problemy i rozterki nastolatków, a do tego tajemnicze zachowanie jednego z ojców i obawy wszystkich przed jedną osobą, dodają tajemnicy i dodatkowo wciągają.

Nie mieć mamy, ale za to mieć czterech ojców. Tak właśnie ma River Conway. W tym momencie River ma kochającą rodzinne, ale nie zawsze tak było. Będąc małą dziewczynką, została oddana przez swoją rodzicielkę do domu dziecka, wreszcie przybył ojciec, ale nie sam. Logan wziął pod opiekę swoją...

Rozwiń

Zwiń

Laura mieszkająca w gotyckim zamku czuje się samotna, nie ma przyjaciół, brak jej kogoś z kim mogłaby spędzać czas. Do czasu, gdy do zamku przybywa Carmilla. Laura wraz z ojcem ma zapewnić opiekę nowoprzybyłej, po tym, jak je matka, wyjechała w ważnej sprawie. Dla Laury yo wymarzona towarzyszka, ale Carmilla, skrywa swoje sekrety.
To jest jedna z tych książek, po której przeczytaniu musi minąć kilka dni, abym zebrała myśli i napisała recenzję. Genialna powieść, tak krótko można ją opisać. Gotycki klimat, który panuje w książce, sprawia, że całość jest mroczna i tajemnicza. Świetnie sprawdziłaby się czytana w ponure jesienne popołudnie, ale nie czekajcie tak długo by się z nią zapoznać. Ten gotycki klimat ma to coś w sobie, że nie potrzeba ogromu makabrycznych wydarzeń i niesamowitych zwrotów akcji, a czytelnik i tak ma ciarki na plecach. Co nie oznacza, że wydarzenia opisane w książce nie są straszne.
Pomyślcie sobie, poznajecie świetną dziewczynę, samotność nie będzie Wam już doskwierać, a okazuje się, że skrywa ona tajemnice, które mogą diametralnie wpłynąć na tę znajomość. Carmilla od razu sprawia wrażenie fantastycznej młodej kobiety, która imponuje elokwencją i urodą, zachwyt nią przykrywa zachowanie, które może powodować niepokój. Narratorka opowieści podchodzi do dziewczyny z lekkim dystansem. Uwielbia spędzać z nią czas, ale ma na uwadze to, że dziewczyna nie chce za dużo mówić o sobie i jest tajemnicza. W kryzysowej sytuacji jest w stanie zachować zimną krew i postąpić tak jak powinna, nie dając się silnym emocjom.
Autor posługuje się pięknym językiem. Uważam, że tłumaczenie powieści wyszło najlepiej, jak tylko mogło. Przez to przyswajanie treści jest proste, a mimo to zachowany jest język, który wskazuje na to, że nie jest to utwór współczesny, tylko oryginalnie napisany w XIX wieku. Delektowałam się tym jak dobrym ciastkiem. Przed tą książką zapoznałam się w literaturą młodzieżową, która notabene też jest świetna, ale to właśnie ta historia mnie zachwyciła. Stron nie jest za wiele, a mimo to zamieszone jest tam wszystko, co czytelnik potrzebuje.
Na uwagę zasługuje również wydanie, piękne ilustracje w środku dopełniają całości, a duża czcionka ułatwia czytanie. Uważam, że „Carmilla” spodoba się wielu czytelnikom, każdy znajdzie element, na którym skupi swoją uwagę bardziej. Niesamowita ponadczasowa powieść.
Recenzja powstała przy współpracy z wydawnictwem.

Laura mieszkająca w gotyckim zamku czuje się samotna, nie ma przyjaciół, brak jej kogoś z kim mogłaby spędzać czas. Do czasu, gdy do zamku przybywa Carmilla. Laura wraz z ojcem ma zapewnić opiekę nowoprzybyłej, po tym, jak je matka, wyjechała w ważnej sprawie. Dla Laury yo wymarzona towarz...

Rozwiń

Zwiń

Misternie uknuta intryga i dwudziestowieczna Warszawa. W centrum Warszawy zamordowano znanego adwokata. Podejrzanymi są wrogowie mężczyzny, ale nie tylko, w niedługim czasie giną także inni ludzie z półświatka. Sprawą zajmuje się komisarz Saranowicz, a do niego dołącza młoda i świeża doświadczeniem Hanka Lubochowska. Sprawa jeszcze bardziej się komplikuje i wychodzi poza tereny miasta. Czy tej dwójce uda się rozwiązać zagadkę morderstwa? Jak poradzi sobie Hanka, pierwsza polska policjantka, we współpracy z samymi mężczyznami?

Autor posługuje się stylem, który idealnie odzwierciedla czas, w którym dzieje się książka (1923), z tego powodu musiałam się przestawić na inny styl, zajęło mi to moment i już lektura szła mi płynnie. Pan Witold barwnie przedstawia Warszawę, bohaterowie posługują się dużo mniej współczesnym językiem. Powieść tym samym nabiera realności, a czytelnik może się przenieść do tych czasów.
Pomimo że „Dziewczyna z Konstancina” to kontynuacja „Lisicy” można te książki czytać oddzielnie, więc jeśli zastanawiacie się nad sięgnięciem po tę lekturę, a waszą obawą jest fakt, iż jest to kontynuacja, to zapewniam Was, że bez większych problemów odnajdziecie się w fabule.

Bohaterowie zmagają się z ciężką zagadką morderstwa, tropów jest wiele, ale który to ten właściwy? Bardzo przypadła mi do gustu wielowątkowość powieści, nie gonimy za jednym i tym samym przestępcą, podejrzanych jest wielu. Sarna i Hanka skrupulatnie prowadzą śledztwo, ale nie od razu aresztują tego właściwego zbrodniarza. Przez co czytelnik ma jeszcze większą zagwozdkę. kto to może być i jaki miał motyw. Autor delikatnie wplata wątki obyczajowe do powieści, relacja między Sarną a Hanką, poboczne postacie, spotkania poza pracą. Odbiorca ma świadomość, że bohaterowie nie zajmują się tylko zawodowymi obowiązkami, ale prowadzą swoje prywatne życie.

Narracja prowadzona jest z perspektywy dwóch głównych postaci, pozwala to głębiej poznać ich myśli i motywacje w działaniach, ale brakło mi zaznaczenia, czyją narrację teraz czytam. W wirze czytania i tak kilka razy zatrzymywałam się na chwilę, bo musiałam zastanowić się, kogo narracje czytam.

„Dziewczyna z Konstancina” to kryminał pełen zawiłości i niejasności, czytelnik wraz z bohaterami rozwiązuje zagadkę morderstwa znanego adwokata, a w konsekwencji to nie jedyna zbrodnia. Klimat książki pozwala czuć się w czasy dwudziestowiecznej Warszawy. Uważam, że jest to świetna powieść dla fanów gatunku. Osobiście miło spędziłam przy niej czas, ale nie była to moja książka, która na długo zapadanie mi w pamięć.

Misternie uknuta intryga i dwudziestowieczna Warszawa. W centrum Warszawy zamordowano znanego adwokata. Podejrzanymi są wrogowie mężczyzny, ale nie tylko, w niedługim czasie giną także inni ludzie z półświatka. Sprawą zajmuje się komisarz Saranowicz, a do niego dołącza młoda i świeża doświ...

Rozwiń

Zwiń

Nicholas żyje już ponad pięćset lat, od wieków goni swojego brata, który raz po raz mu ucieka. Mają swoje sprawy do wyjaśnienia. Adam, brat bliźniak Nicholasa, już dłuższy czas nie jest widziany. Nicholas próbuje żyć swoim życiem i chociaż na chwilę zapomnieć o bracie. Jest jeszcze jedna kwestia, która nie daje mu spokoju, pewien chłopak widziany w snach.
Ciężko mi w tej książce znaleźć plusy, ale na pewno jest nim to, że książkę bardzo szybko się czyta, nie jest ona długa, czcionka przyjemna, a fabuła no cóż, niby nic się nie dzieje, z drugiej strony dzieje się jednak wszystko i czytelnik nim się spostrzeganie jest już na końcu książki.
Uważam, że powieść ma potencjał, ale jest bardzo niedopracowana, logiki w wielu aspektach trzeba się doszukiwać. Nadprzyrodzone moce i postacie typu wampiry, wilkołaki, są jednym z głównych elementów świata, ale brakuje wyjaśnienia, jak ten świat normalny, znany nam wszystkim, działa w połączeniu z tym magicznym. Podział władzy, ras, działania magii, brak wyjaśnienia tego wszystkiego powoduje dezorientacje w czytanym tekście.
Książka stoi głównie romansem, który rozwija się bardzo szybko. Bohaterowie poznają się w przeciągu kilkunastu stron, a Nick już pakuje się z butami w życie poznanego dopiero Taylora. Nick bardzo pyszałkowaty, z wielkim ego bohater, który próbuje być na siłę zabawny, który pomimo bardzo długiego życiowego doświadczenia nie wyróżnia się swoją elokwencją. Taylor zostaje wplątany do dziwnego świata, w pewnym momencie staje się kimś innym, a wszystko to po nim spływa, fakt jest trochę przerażony, ale myślę, że wiele osób na jego miejscu przeżywałoby to bardziej. Postacie są płaskie, często denerwujące. Lubię jak nawet w książce fantastycznej czuć realizm, że jestem w stanie uwierzyć, że taki świat i takie wydarzenia mogą się zdarzyć, w tym wypadku kompletnie tego nie odczuwałam.
Jak rzadko jakieś książki nie polecam, tak w tym wypadku naprawdę wam ją odradzam. Jest wiele lepszych książek w podobnym klimacie, a nawet debiutów, które wyróżniają się świetnym pomysłem, dopracowaniem i angażują czytelnika.

Nicholas żyje już ponad pięćset lat, od wieków goni swojego brata, który raz po raz mu ucieka. Mają swoje sprawy do wyjaśnienia. Adam, brat bliźniak Nicholasa, już dłuższy czas nie jest widziany. Nicholas próbuje żyć swoim życiem i chociaż na chwilę zapomnieć o bracie. Jest jeszcze jedna k...

Rozwiń

Zwiń

Co może doprowadzić do wspólnego działania polskiej policji i FBI? W podwarszawskim Konstancinie znaleziono zwłoki kobiet, jak się okazuje, to dwie amerykańskie turystki. Dlatego Hannah Toress wkracza z zespołem FBI do akcji, aby poznać morderców. Okazuje się, że zbrodni będzie więcej, a komisarz Andrzej Kulesza, zacznie coraz więcej czasu spędzać z Hannah, już nie tylko, by omówić przebieg sprawy.
Autor wykreował historię, która jest wielowątkowa. Czytelnik nie tylko śledzi sprawę zabójstwa, ale również ma możliwość poznać bohaterów i ich życie. Andrzej i Hannah w swoim życiu zmierzyli się z wieloma przeciwnościami losu, mają za sobą bagaż doświadczeń. W tym kryminale świetnie zostały rozbudowane wątki poboczne, a romans, który się wywiązuje, wychodzi naturalnie. W końcu bohaterowie spędzają razem dużo czasu, by dowiedzieć się, kto morduje, więc mają chwile, by się poznać i nawiązać relację. Absolutnie nie przykrywa to głównego wątku. Hannah i Andrzej zachowują się jak najbardziej profesjonalnie i nie pozwalają sobie, by ich prywatne sprawy mieszały się ze służbowymi.
Akcja z każdą stroną nabiera tempa, ale nie pędzi na łeb, na szyję. Z początku ciężko mi było wkręcić się w fabułę, myślę, że to też ze względu na to, że mamy pierwszoosobową narrację dwóch osób, ale nie jest ona wcześniej zaznaczona. Kilka razy w trakcie czytania złapałam się na tym, że musiałam przemyśleć i spojrzeć jeszcze raz na formę czasownika, by dowiedzieć się, czy to Andrzej, czy Hannah. Zaznaczenie rozdziałów i imieniem kogo perspektywę teraz czytamy, na pewno ułatwiłoby zapoznanie się z fabułą.
Chociaż sprawa jest makabryczna to czuć realizm, nie wszystko idzie tak łatwo, a niektóre poszlaki okazują się błędne. Ta zagadka nie jest rozwiązana chwilę. Potrzeba czasu, rozmów i wielu świadków, aby wysunąć wnioski i w ostateczności wskazać winnego. Odczuwałam, że akcja rozgrywa się dwadzieścia lat temu, nie jest to odległy czas, ale jednak jakieś zmiany zaszły, mimo tego, że nie pamiętam jeszcze tego okresu to przez pióro autora, mogłam to sobie wyobrazić.
Książka będzie dobrym wyborem dla osób, które lubią kryminały, w których sprawą zajmuje się policja. Osobiście nie wybieram za często takich powieści, bo po prostu uważam je za dobre, ale zazwyczaj mnie one nie zachwycają. Uważam, że za mało było w tym thrillera, mało było momentów, w których czułam się niepewnie, nie byłam zdenerwowana, ani nie wywoływało to we mnie większych emocji. Uważam, że była to dobra lektura, nie zawiodłam się, ale również mnie nie porwała. Za możliwość współpracy dziękuję autorowi.

Co może doprowadzić do wspólnego działania polskiej policji i FBI? W podwarszawskim Konstancinie znaleziono zwłoki kobiet, jak się okazuje, to dwie amerykańskie turystki. Dlatego Hannah Toress wkracza z zespołem FBI do akcji, aby poznać morderców. Okazuje się, że zbrodni będzie więcej, a k...

Rozwiń

Zwiń

Szkoła dla młodzieży z bogatych rodzin to tutaj Joyce uczęszcza do szkoły, której tak naprawdę nienawidzi. Uważa, że placówka zniszczyła jej życie i doprowadziła na samo dno. Dziewczyna jednak się nie poddała i postanawia walczyć z zasadami. Przypadkowo poznaje chłopaka, który swoją tajemniczością ją przyciąga, czy to ratunek, czy jednak zguba?
Motyw elitarnej szkoły, małego miasteczka i tajemnic, to rzeczy, które sprawiają, że interesują się powieścią. Niestety to było ogromne rozczarowanie. Książka jest krótka, a mimo to czytanie jej, dłużyło mi się i było monotonne. Liczyłam na pełną intensywność, emocje, a tego nie dostałam. Po kilkunastu dniach od przeczytania już mało co pamiętam z lektury, a nie było dużo do zapamiętania.
Uwielbiam tajemnice, na początku sprawiają one, że czytelnik chce dążyć do ich poznani, pojawia się napięcie i ciekawość, ale gdy ciągle mówione jest, że coś się stało, ale nadal jesteśmy w tym samym miejscu co na początku, to już robi się nudne. Joy straciła bliską osobę, ten temat jest bardzo unikany, również w jej domu. Widać, że rodzina przeżywa traumę, a same wspomnienia o tym wydarzeniu powodują napięcie. Chciałam się bardzo dowiedzieć, o co chodzi, czułam się jak ta trzecia osoba, w towarzystwie, która nie jest wtajemniczona. Co prawda wzmianka o tym pojawia się na końcu, ale już wtedy było mi obojętne czy poznam ten sekret, czy nie.
Ważnym aspektem dla czytelnika jest również więź emocjonalna z bohaterami. Mnie to przychodziło ciężko. Widać, że Joy w szkole jest sama, nie ma grupki znajomych, mało się uśmiecha, jest bardzo skryta, od rodziców również nie otrzymuje wsparcia. Lecz ciężko mi było ogarnąć ją mentalnym wsparciem, współczułam jej i kibicowałam, ale jak znajomemu, którego gdzieś tam kojarzę, a nie jak przyjaciółce.
O książce już prawie zapomniałam, a zwłaszcza o ich mocnych stronach, które na pewno były. Czasem jest tak, że trafi się na książkę, która jest słaba. Zauważyłam, że powieść ma wiele bardzo pozytywnych recenzji, cieszę się, że znalazła grupę odbiorców, dla których była świetna, dla mnie niestety nie.

Szkoła dla młodzieży z bogatych rodzin to tutaj Joyce uczęszcza do szkoły, której tak naprawdę nienawidzi. Uważa, że placówka zniszczyła jej życie i doprowadziła na samo dno. Dziewczyna jednak się nie poddała i postanawia walczyć z zasadami. Przypadkowo poznaje chłopaka, który swoją tajemn...

Rozwiń

Zwiń