Jesteśmy społecznością, która kocha książki

I zostanę najlepszym magiem, ponieważ nikt nie uważa, że mogę tego dokonać.

I zostanę najlepszym magiem, ponieważ nikt nie uważa, że mogę tego dokonać.

Jak wiele dróg człowiek wciąż musi przejść / by człowiekiem mienić się mógł? / I jak wiele mórz gołąb przebyć ma wszerz / by piasek poczuć móc? / I jak wiele musi wciąż wystrzelić kul / by mógł zamilknąć ich huk? / Odpowiedź, mój bracie, unosi wiatr / odpowiedź unosi wiatr Jak wiele lat łańcuch gór będzie trwać / nim całkiem obróci się w proch? / I jak wiele lat ludzie będą tak trwać / nim wolność przyniesie im los? / I jak wiele lat można odwracać wzrok / i głuchym być na skargi głos? / Odpowiedź, mój bracie, unosi wiatr / odpowiedź unosi wiatr Jak wiele czasu potrzeba, by człek / zobaczył znów słońca blask? / I jak wiele czasu potrzeba, by człek / usłyszał znów ludzki płacz? / I jak wielu z nas musi zginąć, by człek / zrozumiał, że skończyć z tym czas? / Odpowiedź, mój bracie, unosi wiatr / odpowiedź unosi wiatr.

Jak wiele dróg człowiek wciąż musi przejść / by człowiekiem mienić się mógł? / I jak wiele mórz gołąb przebyć ma wszerz / by piasek poczuć móc? / I jak wiele musi wciąż wystrzelić kul / by mógł zamilknąć ich huk? / Odpowiedź, mój bracie, unosi wiatr / odpowiedź unosi wiatr Jak wiele lat łańcuch gór będzie trwać / nim całkiem obróci się w proch? / I jak wiele lat ludzie będą tak...

Ci, którzy zasłużyli na szacunek, dostają go bez proszenia [...]. Jeśli ktoś go żąda, to znaczy, że go nie wzbudza. Jestem twoją córka, nie twoim koniem, wasza lordowska mość.

Ci, którzy zasłużyli na szacunek, dostają go bez proszenia [...]. Jeśli ktoś go żąda, to znaczy, że go nie wzbudza. Jestem twoją córka, nie twoim koniem, wasza lordowska mość.

Widok ten przypomniał jej o wszystkim, czego nie umiała dostrzegać. Czego nie umiała robić. Potrafiła wpadać do pokoju jak burza, ale nie umiała przykuwać do siebie uwagi wdziękiem osobistym. Mogła już patrzeć na siebie w lustrze, ale nie potrafiła pobudzić swoją twarzą czyjejś wyobraźni.

Widok ten przypomniał jej o wszystkim, czego nie umiała dostrzegać. Czego nie umiała robić. Potrafiła wpadać do pokoju jak burza, ale nie umiała przykuwać do siebie uwagi wdziękiem osobistym. Mogła już patrzeć na siebie w lustrze, ale nie potrafiła pobudzić swoją twarzą czyjejś wyobraźni.

Jeśli czegokolwiek nauczyłam się przez te wszystkie lata, to tego, że płacz matki nad ciałem zabitego dziecka wszędzie brzmi tak samo, bez względu na to, czy matka jest czarna, brązowa czy biała; czy jest muzułmanką, żydówką czy chrześcijanką; czy jest szyitką czy sunnitką. Wszyscy w końcu spoczniemy w tej samej ziemi.

Jeśli czegokolwiek nauczyłam się przez te wszystkie lata, to tego, że płacz matki nad ciałem zabitego dziecka wszędzie brzmi tak samo, bez względu na to, czy matka jest czarna, brązowa czy biała; czy jest muzułmanką, żydówką czy chrześcijanką; czy jest szyitką czy sunnitką. Wszyscy w końcu spoczniemy w tej samej ziemi.