Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czy opowieść o najzwyklejszym życiu zupełnie przeciętnych ludzi może być wstrząsająca? Otóż tak. Zbiór Plac Waszyngtona i inne opowiadania Henry’ego Jamesa nie zawiera fajerwerków fabularnych, za to fajerwerki emocjonalne – i owszem.

Największym zaskoczeniem dla czytającego o tych licznych szarych postaciach jest to, że znajduje w nich to wszystko, czego w książkach zwykle nie ma: bohaterów niezdecydowanych, nie wiedzących, czego chcą, działających nielogicznie, zmieniających zdanie – tak bardzo podobnych do nas. Przed upadkiem nie ratuje ich żadne cudowne zdarzenie, popełnionych błędów nie można cofnąć, los niesie dalej. Ot, życie. Autor opowiadań rzadko podaje daty, w których rozgrywa się akcja, nie serwuje także szablonowych zakończeń, zostawia swoje postaci w galerii czytające opis obrazu, w salonie schylone nad ręczną robótką – bez morału i bez puenty.

Recenzja powstała przy współpracy z portalem czytampierwszy.pl

Czy opowieść o najzwyklejszym życiu zupełnie przeciętnych ludzi może być wstrząsająca? Otóż tak. Zbiór Plac Waszyngtona i inne opowiadania Henry’ego Jamesa nie zawiera fajerwerków fabularnych, za to fajerwerki emocjonalne – i owszem.

Największym zaskoczeniem dla czytającego o tych licznych szarych postaciach jest to, że znajduje w nich to wszystko, czego w książkach...

Silnych, niezależnych i radzących sobie praktycznie ze wszyskim kobiet w literaturze polskiej nie ma zbyt wiele, przykłady można policzyć na palcach jednej ręki, a jak już są, to od razu nazywa się je feministkami i doszukuje się wpływów ideologicznych. Mnóstwo natomiast można znaleźć kobiet – ofiar, skrzywdzonych, nie radzących sobie z emocjami, żyjących przeszłością w nieustającycm lęku. „Dziewczynę z Dzielnicy Cudów” zaliczyć można do obu grup, ale czy to się nie wyklucza…?

Pomimo faktu, że „Dziewczyna z Dzielnicy Cudów” była moją pierwszą przeczytaną pozycją z dorobku Anety Jadowskiej, nie zawiodłam się na reputacji autorki. Książka jest napisana prostym językiem i zawiera mnóstwo popkulturowych motywów doprawionych szczyptą humoru. Magia rządząca światem przedstawionym jest całkowicie nieprzewidywalna, dzięki czemu losy bohaterów zdają się nabierać pewnej przypadkowości, a fabuła wciąga głębiej :)

Książce uroku odejmuje niestety narracja pierwszoosobowa. Nikita opowiada o sobie dużo, może czasami nawet za dużo, zdarzają się również powtórzenia, jakby bohaterka cały czas przeżywała to samo. Dużo traci na tym również świat przedstawiony, który pomimo tego, że jest niezwykle ciekawy, mam wrażenie, że został ledwo zarysowany. Wiele wątków zostało ledwo napomkniętych i mam nadzieję, że zostaną rozwinięte w dalszych tomach.

Recenzja powstała przy współpracy z portalem czytampierwszy.pl

Silnych, niezależnych i radzących sobie praktycznie ze wszyskim kobiet w literaturze polskiej nie ma zbyt wiele, przykłady można policzyć na palcach jednej ręki, a jak już są, to od razu nazywa się je feministkami i doszukuje się wpływów ideologicznych. Mnóstwo natomiast można znaleźć kobiet – ofiar, skrzywdzonych, nie radzących sobie z emocjami, żyjących przeszłością w...

Każdy niejednokrotnie doznał miażdżącego i nieprzejednanego uczucia niesprawiedliwości wiążącej się z narzucanymi na niego ograniczeniami. Zakazy i nakazy towarzyszą nam od najmłodszych lat życia i z biegiem czasu zdają się w zatrważającym tempie mnożyć, a nie ubywać i nawet pomimo ich ochronnego charakteru, często stanowią źródło tęsknoty za wolnością i innym, wydawałoby się lepszym życiem. To, jakże ludzkie pragnienie, znane jest również parze bohaterów powieści Lani Taylor pt. „Marzyciel. Strange the Dreamer” – Lazlo Strange i Sarai.

Więcej: https://nocksiazkikj.wordpress.com/2018/07/17/o-marzeniach-bogach-i-kradziezy-marzyciel-strange-the-dreamer-l-taylor/

Recenzja dzięki czytampierwszy.pl

Każdy niejednokrotnie doznał miażdżącego i nieprzejednanego uczucia niesprawiedliwości wiążącej się z narzucanymi na niego ograniczeniami. Zakazy i nakazy towarzyszą nam od najmłodszych lat życia i z biegiem czasu zdają się w zatrważającym tempie mnożyć, a nie ubywać i nawet pomimo ich ochronnego charakteru, często stanowią źródło tęsknoty za wolnością i innym, wydawałoby...