Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Maria Rodziewiczówna zachwyciła mnie po raz pierwszy powieścią Lato leśnych ludzi, a po raz drugi książką Dewajtis, którą przeczytałam jednym tchem. Kiedy Wydawnictwo MG wydało kolejną powieść autorki-Klejnot-wiedziałam, że muszę poznać także tę opowieść.

W Klejnocie autorka snuje piękną opowieść o polskiej szlachcie starającej się o utrzymanie swoich majątków na Kresach Wschodnich. Maria Rodziewiczówna nawiązuje w tej powieści do doświadczeń z własnej przeszłości. W 1881 roku zaczęła zajmować się majątkiem po śmierci ojca i mierzyła się z długami, spłatami, ciężką pracą i mentalnością chłopstwa. Stała się babą na włościach i ostatnią właścicielką Hruszowej koło Brześcia aż do 1939 roku. Cechy osobowościowe, styl bycia, mentalności i zachowania Marii Rodziewiczówny można odnaleźć w bohaterkach powieści. Barbara z Horodyszcza, ładna, poważna, myśląca, ofiarnie pracująca i licząca tylko na własne siły kobieta, stara się utrzymać ojcowiznę, która coraz bardziej chyli się ku upadkowi. Po wielkiej fortunie, do której należał dwór, folwarki i las zostały ruiny, szpary w murach i dziurawe dachy, które należy załatać. Basia utrzymuje w czystości i porządku te resztki dawnej rodzinnej schedy, nad którą unosi się jakaś pleśń tradycji, rodowych tajemnic i smutku. Część osobowości i pragnień Marii Rodziewiczówny można dostrzec także w drugiej kobiecej bohaterce, którą jest Nika Zagrodzka. Nika i jej ojciec to przykład dorobkiewiczów, którzy nie rozumieją dawnego życia i zubożałej szlachty. Nika jest panną na wydaniu, niczego jej nie brakuje. Ma przesyt rozrywek, zbytków, wygód i bezczynności. Jest atrakcyjna, młoda, wesoła, zdrowa i ma smykałkę do wszystkiego co niekobiece. Nika to kobieta niezależna, emancypantka znająca swoją wartość. Maria Rodziewiczówna także stawiała na samodzielność w działaniu, mądre i stanowcze decyzje, pomoc ubogim i ratowanie polskości, a zewnętrznym wyrazem jej emancypacji były krótkie włosy i spodnie.

Ta złożona i wielowątkowa powieść nie jest zdominowana tylko przez kobiety, ale wśród licznych bohaterów wyróżniają się też mężczyźni. Jedną z charakternych postaci jest Szymon Łabędzki, mocny, odważny, spokojny i z wielkim zapałem spełniający swoją powinność leśniczy majątku Sokolnickich. Szymon mieszka w leśniczówce na skraju lasu dworskiego i pilnuje, by chłopi nie rozkradli majątku młodego Seweryna Sokolnickiego. Obowiązek ten jest nad wyraz ciężki i trudny, a rezultat wątpliwy, ale Szymon kieruje się w życiu zasadą wdzięczności i starodawnym poczuciem swojego szlachectwa po ojcu, więc bez buntu i wahań dba o włości Seweryna. Szymon jest leśniczym z zawodu i zamiłowania. Kocha puszczę i zwierzęta, jest zapalonym przyrodnikiem, a w borze czuje się lepiej niż wśród ludzi. Przyjaźni się z dziedzicem, z którym wspólnie uczył się w szkole, ale kryje się z tym przed ludźmi. Znajduje się w dwuznacznej pozycji społecznej, gdyż wywodzi się ze szlachty, ale pracuje nad utrzymaniem majątku kolegi, by utrzymać względny dobrobyt i spokój. Podwładni go nienawidzą, koledzy wyśmiewają, a młode szlachcianki pogardzają nim. Szymon stawia sobie za cel uszlachetnienie warstwy służącej i zgodne porozumienie dworu ze wsią. Po kilku latach upartej pracy w tym kierunku staje się wrogiem szlachty zaściankowej i urzędników sądowych oraz katem dla chłopów. Staje się obiektem nienawiści, złości i zemsty.

Klejnot to bardzo osobista powieść Marii Rodziewiczówny, która współcześnie jest trochę zapomniana, ale nadal aktualna, gdyż pokazuje ogromną siłę bohaterów, ich hart ducha i upartą walkę z przeciwnościami losu. Kładzie akcent na patriotyzm, obronę ziemi ojczystej i umiłowanie przyrody. Mądra, przenikliwa historia napisana pięknym językiem. Serdecznie polecam:)

https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Maria Rodziewiczówna zachwyciła mnie po raz pierwszy powieścią Lato leśnych ludzi, a po raz drugi książką Dewajtis, którą przeczytałam jednym tchem. Kiedy Wydawnictwo MG wydało kolejną powieść autorki-Klejnot-wiedziałam, że muszę poznać także tę opowieść.

W Klejnocie autorka snuje piękną opowieść o polskiej szlachcie starającej się o utrzymanie swoich majątków na Kresach...

Joanna M. Chmielewska patrząc przez okno na Szrenicę tworzy piękne książki, w których pod płaszczykiem lekkości i humoru ukazuje prawdy życiowe, przedstawia ciekawe historie ludzi i ich pasje.

Mąż zastępczy podobnie, jak inne powieści autorki charakteryzuje się lekkim stylem, dowcipem i ironią, a także zawiera błyskotliwe dialogi oraz zabawne sytuacje. Główny bohater, Piotr pogrąża się w masochistycznej ciszy po odejściu żony Karoliny. Nie zauważył symptomów zapowiadających katastrofę jego małżeństwa, ale pewnego wiosennego dnia, po wcześniejszym powrocie do domu z pracy dowiaduje się, że żona odchodzi od niego, gdyż zakochała się w innym mężczyźnie, a jakby tego było mało jest to jego szef... Zraniony i oszołomiony Piotr rzuca pracę w firmie budowlanej i zaczyna pracować na własny rachunek jako mąż zastępczy.

Autorka ciekawie ukazuje życie po rozstaniu z perspektywy mężczyzny, który zmieniając swoje życie ma nadzieję, że odzyska ukochaną i ciepło domowego ogniska. Uczynny, dokładny i wytrwały Piotr przyjmuje kolejne zlecenia od kobiet potrzebujących męskich rąk w domu. Maluje, skręca, buduje, przewozi i ratuje z opresji kolejne panie, a wchodząc do ich domów, chcąc nie chcąc, poznaje ich historie, marzenia i próbuje zrozumieć ich psychikę. Wraz z przekraczaniem kolejnych progów coraz bardziej rozumie swoją ukochaną i dostrzega błędy, które popełnili będąc małżeństwem. Żeniąc się z Karoliną niesłusznie założył, że już na zawsze będą razem, że nie muszą rozmawiać o bolesnych przejściach i o tym co czują. Pracując całe dnie rozmyśla o życiu, jego zawiłościach i stopniowo zaczyna dostrzegać, co musi zrobić, by znów poczuć się szczęśliwym. Postępowanie Piotra i decyzje przez niego podjęte zaczynają wpływać na życie innych ludzi. To co mężczyzna zasiewa wraca do niego ze zdwojoną siłą, by pod koniec powieści zaskoczyć nieoczekiwanym spotkaniem.

Mąż zastępczy odznacza się wartką i ciekawą fabułą, prostym i zabawnym językiem, dowcipnymi dialogami oraz interesująco stworzonymi postaciami bohaterów, którzy odkrywają meandry życia. Ciepła, słodko-gorzka opowieść w sam raz na dwa wieczory. Serdecznie polecam:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Joanna M. Chmielewska patrząc przez okno na Szrenicę tworzy piękne książki, w których pod płaszczykiem lekkości i humoru ukazuje prawdy życiowe, przedstawia ciekawe historie ludzi i ich pasje.

Mąż zastępczy podobnie, jak inne powieści autorki charakteryzuje się lekkim stylem, dowcipem i ironią, a także zawiera błyskotliwe dialogi oraz zabawne sytuacje. Główny bohater,...

Po tamtej nocy to emocjonujący thriller autorstwa Karin Slaughter, amerykańskiej pisarki, której książki czytam od wielu lat.

Akcja kryminału rozpoczyna się pewnej nocy podczas ostrego dyżuru, na który trafia poraniona i zgwałcona młoda kobieta Dani Cooper. Przyjmuje ją lekarka Sara Linton, która na widok poturbowanej dziewczyny nieoczekiwanie wraca myślami do wydarzeń sprzed piętnastu lat, kiedy sama znalazła się w podobnej sytuacji. Sara składa Dani obietnicę, że doprowadzi jej sprawę do końca i sprawca gwałtu zostanie ukarany. Nie wie jeszcze, iż mężczyzna, który ją zgwałcił wiele lat temu wyszedł warunkowo na wolność. Sara musi stawić czoła przeszłości, która powraca do niej ze zdwojoną siłą, gdy okazuje się, że gwałciciel szuka zemsty.

Karin Slaughter świetnie tworzy napięcie poprzez dynamiczną narrację i tajemnice stopniowo odkrywane jedna po drugiej w miarę toczącego się śledztwa, w które zaangażowany jest detektyw Will Trent, agent GBI, a prywatnie narzeczony Sary Linton oraz detektyw Faith, partnerka Trenta. Postacie są wyraziste i niejednoznaczne. Sara jest złożoną bohaterką, która musi zmierzyć się nie tylko z zewnętrznymi wrogami, lecz także z własnymi demonami. Rozwinięte wątki psychologiczne i emocjonalne dodają głębi fabule i sprawiają, że łatwo się z nimi utożsamiać. Autorka dobrze oddaje uczucia i emocje towarzyszące ofiarom gwałtu oraz sposób traktowania ich przez społeczeństwo. Pokazuje, że ludzie często mają swoje wyobrażenia co do tego, jak powinna zachować się zgwałcona kobieta, a jak nie. Dokonują oceny na podstawie tego, jak sami zachowaliby się w takiej sytuacji. Nie sposób zadowolić wszystkich, dlatego ofiary gwałtu zastanawiają się dlaczego miałyby przekonywać kogoś nieznajomego, że nie zasłużyły na traumatyczną, wywracającą do góry nogami napaść, która stała się ich udziałem. Są ofiarami, czy ocalałymi? Wątpliwości targających ich duszę jest dużo, ale ostatecznie wolą milczeć na temat tego co przeżyły i próbują żyć swoim życiem, mając nadzieję, że sprawa nie wypłynie przy jakiejś okazji.

Po tamtej nocy to wciągający thriller, który zapewni wielogodzinne emocje. Karin Saughter jest mistrzynią w kreowaniu postaci i budowaniu napięcia, a opisana przez nią historia kryminalna porywa i sprawia, że chce się jak najszybciej odkryć prawdę. Gorąco polecam książkę wszystkim fanom literatury kryminalnej.

https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Po tamtej nocy to emocjonujący thriller autorstwa Karin Slaughter, amerykańskiej pisarki, której książki czytam od wielu lat.

Akcja kryminału rozpoczyna się pewnej nocy podczas ostrego dyżuru, na który trafia poraniona i zgwałcona młoda kobieta Dani Cooper. Przyjmuje ją lekarka Sara Linton, która na widok poturbowanej dziewczyny nieoczekiwanie wraca myślami do wydarzeń...

Bracia Karamazow Fiodora Dostojewskiego to prawdziwe arcydzieło literackie, które oczarowuje swoją głębią i wielowątkowością. Zaczytywałam się tą powieścią przez całe święta Bożego Narodzenia i weszłam z nią w czytelniczy Nowy Rok 2024.

Powieść przedstawia historię trzech braci-Dymitra, Iwana i Aleksego oraz ich ojca Fiodora Karamazowa. Mężczyźni bardzo się różnią między sobą zarówno charakterami, wartościami moralnymi, jak i światopoglądem. Fiodor to pijak, hulaka, nieznający granic ni miary. Człowiek o lichym charakterze z rozpustnymi skłonnościami, pozbawiony zdrowego rozsądku, ale pomimo hulaszczego trybu życia powiększający nieustannie kapitał za pomocą spekulacji. Dymitr uchodzi za człowieka bardzo nerwowego i porywczego, ale także uczuciowego i zmysłowego. Prowadzi ciągłe spory z ojcem o spadek po matce. Iwan jest zdolny, mądry, ale też zamknięty w sobie i trochę ponury. Pisze artykuły religijne, mimo że jest ateistą, a także próbuje bratu odebrać narzeczoną. Aleksy to urodzony altruista wewnętrznie zadumany, który ma dar zdobywania sobie miłości ludzkiej, ale rysą na jego charakterze jest bezgraniczna wstydliwość. Każdy z bohaterów jest inny i bardzo ciekawy.

Fiodor Dostojewski bada różnorodność ludzkiego charakteru i przedstawia różne punkty widzenia na etykę, religię, miłość i uczciwość. Cała fabuła skupia się na napięciach i trudnych relacjach w rodzinie. Autor nie unika trudnych tematów, takich jak przyczyny i skutki patologicznych relacji w rodzinie, mroczne tajemnice przeszłości czy niewłaściwe, grzeszne postawy głównych bohaterów. Jednak to właśnie te aspekty czynią tę powieść tak realistyczną i pełną emocji. Dostojewski zadaje trudne pytania o istotę bytu, o sens życia i granice moralności. Poznajemy myśli filozoficzne bohaterów, ich wątpliwości i wewnętrzne zmagania, a przez to skłaniamy się do refleksji nad własną egzystencją.
Cała recenzja znajduje się tutaj: https://magiawkazdymdniu.blogspot.com/2024/01/bracia-karamazow-fiodor-dostojewski.html

Bracia Karamazow Fiodora Dostojewskiego to prawdziwe arcydzieło literackie, które oczarowuje swoją głębią i wielowątkowością. Zaczytywałam się tą powieścią przez całe święta Bożego Narodzenia i weszłam z nią w czytelniczy Nowy Rok 2024.

Powieść przedstawia historię trzech braci-Dymitra, Iwana i Aleksego oraz ich ojca Fiodora Karamazowa. Mężczyźni bardzo się różnią między...

Kilka lat temu postanowiłam poznać całą twórczość angielskiej pisarki Jane Austen i stopniowo czytam kolejne powieści autorki, które wydaje w nowej, pięknej szacie graficznej Wydawnictwo MG. W jeden z grudniowych wieczorów przeczytałam trzy nowele Jane Austen Lady Susan, Sanditon, Watsonowie, które są swoistym eksperymentem literackim pisarki.

Lady Susan jest powieścią epistolarną i o wszystkich wydarzeniach dowiadujemy się z listów, które bohaterowie piszą do siebie. Lady Susan Vernon, wdowa od czterech miesięcy oddaje swoją córkę do szkoły w Londynie, a sama wyjeżdża do Churchhill, gdzie mieszka jej szwagier z rodziną. Lady Susan uznawana jest za kokietkę i zawołaną flirciarę, która budzi uczucia w sercach wielu mężczyzn, choć nie mają prawa jej nimi obdarzać. Kobieta wydaje się rozumna i sympatyczna, z wdziękiem prowadzi towarzyskie konwersacje, ale ma także inne oblicze...

Sanditon przedstawia perypetie związane z rozbudową małej rybackiej wioski w ekskluzywne uzdrowisko. Pan Parker z wielkim entuzjazmem chce przekształcić małe Sanditon w modne kąpielisko przynoszące ogromne dochody. Projektuje, planuje, buduje, wychwala i reklamuje miejscowość, by jak najwięcej osób o niej usłyszało i przyjechało na wypoczynek.

Watsonowie to opowieść dokończona przez L. Oulton i przedstawia historie nieposażnych panien na wydaniu stosujących róże zabiegi, by wyjść za mąż. Jest i śmiesznie i strasznie momentami, a zaczyna się od balu...

Nowele Jane Austen nakreślone są z wielką werwą i znakomicie oddają klimat angielskiej prowincji. Bohaterowie i relacje międzyludzkie, jak zawsze przedstawione są u Jane Austen w rewelacyjny sposób i z wielkim zmysłem do obserwacji społecznych. Czuć emocje bohaterów, ich rozterki, wahania i nadzieje. Te krótkie formy polecam obowiązkowo miłośnikom prozy Jane Austen, aby mieli pełny obraz twórczości pisarki.
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Kilka lat temu postanowiłam poznać całą twórczość angielskiej pisarki Jane Austen i stopniowo czytam kolejne powieści autorki, które wydaje w nowej, pięknej szacie graficznej Wydawnictwo MG. W jeden z grudniowych wieczorów przeczytałam trzy nowele Jane Austen Lady Susan, Sanditon, Watsonowie, które są swoistym eksperymentem literackim pisarki.

Lady Susan jest powieścią...

Powieści historyczne niezwykle mnie intrygują i nie mogę przejść obok nich obojętnie, dlatego gdy holenderska pisarka i felietonistka Jacobine van den Hoek napisała powieść poświęconą Józefinie i Napoleonowi-Róża Napoleona wiedziałam, że przez kilka wieczorów zatopię się w tej lekturze.

Francja, 1790 rok. Marie-Rose de Beauharnais, dwudziestosiedmioletnia posiadaczka bezwartościowego szlacheckiego tytułu, odrzucona przez męża i rozdzielona z synem Eugeniuszem, opuszcza ogarniętą zamieszkami Martynikę i wyrusza z dwoma córkami oraz niewolnicą uważaną za przyjaciółkę do Paryża. Marie-Rose bez pieniędzy, bez pracy i bez mężczyzny, który by ją kochał musi stawić czoła przeciwnościom losu i obronić swoją rodzinę w mieście, w którym rozpoczyna się krwawa rewolucja francuska. W Paryżu szuka również swojego miejsca młody, zdolny strateg, obdarzony silną wolą i determinacją w osiąganiu celów, Napoleon Bonaparte, który walczy z buntownikami, rojalistycznymi chłopami i mieszczanami uzbrojonymi w kilofy, siekiery i sierpy. Wojskowy bezwzględnie i bez wyrzutów sumienia rozgramia zamieszki wywołane brakiem żywności w Paryżu. W niespokojnym mieście drogi Marie-Rose i Napoleona Bonaparte przetną się i zmienią koleje życia...

Autorka powieści trzyma się faktów historycznych i tylko w nielicznych przypadkach odbiega od prawdziwych zdarzeń. Przedstawiła bardzo burzliwy okres z życia Marie-Rose de Beauharnais, znanej jako Józefina i według mnie stworzyła piękną, wciągającą opowieść, w której ukazała dwoje ludzi pełnych werwy, ale ze słabościami i wadami. Większa część książki poświęcona jest Józefinie, ale część rozdziałów ukazuje także wydarzenia oczami Napoleona. Józefina została przedstawiona jako silna kobieta zawsze myśląca pozytywnie i szukająca rozwiązań dla swoich problemów oraz bezpieczeństwa i dobrej przyszłości dla dzieci. Walczy o przetrwanie w czasie rewolucji francuskiej i w ostatnim momencie unika gilotyny przebywając w więzieniu w Karmelu. Choć jej świat zmienił się diametralnie, to znajduje w sobie siłę, aby walczyć o przyszłość. Napoleon podobnie, jak Józefina doświadcza dobrych i złych sytuacji w życiu. Choć odniósł wiele zwycięstw na polu bitwy musi błagać generałów, by napisali mu listy polecające do pracy. Po wyjściu z więzienia w Antibes chce dwóch rzeczy: pracy i kobiety. Kobiety, w której się zakocha. Kobiety, która pozwoli mu szybować i zachęci do działania. Żadnej tam dziewczyny. Nie. Poszuka pracy i kogoś, kto rzuci mu wyzwanie. I po jakimś czasie spotyka piękną Marie-Rose, która patrzy mu prosto w twarz, nie odwraca wzroku jak inni, nie ocenia go...

Róża Napoleona to wciągająca powieść historyczna z elementami fikcji, w której na tle krwawej rewolucji francuskiej bohaterowie walczą o przetrwanie i odnalezienie swojego miejsca w zmieniającym się świecie. Książka napisana prostym, zrozumiałym językiem i w lekkim stylu, który sprawia, że historię Józefiny i Napoleona czyta się błyskawicznie. Serdecznie polecam tę opowieść nie tylko miłośnikom powieści historycznych:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Powieści historyczne niezwykle mnie intrygują i nie mogę przejść obok nich obojętnie, dlatego gdy holenderska pisarka i felietonistka Jacobine van den Hoek napisała powieść poświęconą Józefinie i Napoleonowi-Róża Napoleona wiedziałam, że przez kilka wieczorów zatopię się w tej lekturze.

Francja, 1790 rok. Marie-Rose de Beauharnais, dwudziestosiedmioletnia posiadaczka...

Paryż, XV wiek. W sali Pałacu Sprawiedliwości rozpoczyna się przedstawienie autorstwa ubogiego poety Piotra Gringoire. Widzom trudno jest skupić się na misterium, gdyż jest ono ciągle przerywane przez krzyki żaków skupionych wokół Jehana Frollo, brata archidiakona Klaudiusza Frollo oraz przez popisy żebraków zbierających datki. W końcu ludzie przestają interesować się sztuką i wybierają papieża błaznów. Wybory wygrywa Quasimodo, garbaty, kulawy i jednooki dzwonnik katedry Notre Dame, którego w wieku trzech lat przygarnął Klaudiusz Frollo. Gringoire śledzi szesnastoletnią Cygankę Esmeraldę, która pięknie tańczy na placu i uczy sztuczek swoją kozę Dżali. Cygankę próbuje porwać Quasimodo, ale jego zamiary krzyżuje pojawienie się Phoebusa, kapitana królewskich łuczników. Esmeralda zakochuje się w swoim wybawcy i nie zdaje sobie sprawy, że wokół niej zbierają się czarne chmury...

Powieść Victora Hugo jest wielowątkowa, rozbudowana w każdym szczególe, a do tego wzbogacona długimi dygresjami autora. Nie sposób opisać wszystkich wątków, dlatego wspomnę tylko o tych, które mnie szczególnie poruszyły. Cała akcja rozgrywa się wokół miłości trzech mężczyzn do pięknej Cyganki Esmeraldy. Młoda dziewczyna prowadzi tułacze życie, jako dziecko jeszcze przemierza Hiszpanię, Katalonię i dociera aż do Sycylii, a do Francji przybywa przez Węgry. Esmeralda jest świeża, niezwykle piękna, miła, pełna prostoty i uczucia do wszystkich żywych stworzeń, jest rozmiłowana w tańcu, wrzawie i swobodzie. Ludzie lubią ją za wesołość, zwinne ruchy w tańcu i za piękny śpiew. Wydaje się, że Esmeralda powinna wieść dobre życie, niestety los potrafi być przewrotny i zaskakujący...
Cała opinia znajduje się tutaj:https://magiawkazdymdniu.blogspot.com/2023/11/dzwonnik-z-notre-dame-czyli-katedra.html

Paryż, XV wiek. W sali Pałacu Sprawiedliwości rozpoczyna się przedstawienie autorstwa ubogiego poety Piotra Gringoire. Widzom trudno jest skupić się na misterium, gdyż jest ono ciągle przerywane przez krzyki żaków skupionych wokół Jehana Frollo, brata archidiakona Klaudiusza Frollo oraz przez popisy żebraków zbierających datki. W końcu ludzie przestają interesować się...

W czasach nastoletnich czytałam po raz pierwszy Zew krwi Jacka Londona i byłam zachwycona niezwykłą historią, której głównym bohaterem jest pies Buck. Po wielu, wielu latach ponownie sięgnęłam po tę powieść i po raz kolejny urzekła mnie fabułą rozgrywającą się w Jukon w Kanadzie podczas Gorączki Złota oraz opisaną przemianą zachodzącą w duszy Bucka.

W Dolinie Św. Klary, w domu sędziego Millera mieszka pies Buck, który jest krzyżówką bernardyna i owczarka szkockiego. Panuje niepodzielnie na całym obszarze domostwa. Chodzi na polowania z synami sędziego, eskortuje córki sędziego podczas wieczornych spacerów, dźwiga na grzbiecie dzieci i bawi się z nimi na trawie. Nie jest wychuchanym pieszczotami psem domowym. Polowania i kąpiele w zimnej wodzie hartują go i utrzymują w dobrym zdrowiu. Niestety nie cieszy się długo codziennością w domu sędziego, gdyż pewnego wieczoru zostaje wykradziony z domu i sprzedany jako pies zaprzęgowy na Alaskę. Zaczyna się dla niego inne życie-pełne bólu, poniewierki, walki o przetrwanie.

Autor w niesamowity sposób rozwija historię walecznego psa, który pełen gniewu i ze zranioną duszą czuje podświadomie, że zagraża mu niebezpieczeństwo ze strony ludzi dręczących go i przekazujących wraz z klatką z jednych rąk do drugich. Cierpi z obrażonej godności, a brak wody i pożywienia w czasie długiej podróży podsyca jego wściekłość. Zostaje wyrzucony z cywilizowanego życia i trafia na daleką Północ, gdzie nie ma wygód, słonecznej beztroski i codzienności w dosycie. Nową codzienność trawi strach, walka o byt i utrzymanie zdrowia. Wszystko wokół staje się dzikie, nieokrzesane i istnieje tylko jedno prawo: prawo pięści i kłów.

Jack London w malowniczy sposób opisuje drogę psiego zaprzęgu przez lodowce i zaśnieżone pustynie, słone wody, łańcuchy rozległych jezior wypełniających kratery wygasłych wulkanów, a także doskonale ukazuje przemianę zachodzącą w Bucku, który najpierw wszystko obserwuje, a potem wyciąga wnioski i przystosowuje się do nowych warunków, gdyż w innym przypadku zginąłby. Buck walczy o byt i nigdy nie ucieka przed trudem lub walką. Pod wpływem twardych warunków odżywają w nim dawne instynkty.

Zew krwi to niezwykła i ponadczasowa opowieść o harcie ducha, waleczności, dzikości, potrzebie wolności i walce o byt w surowych zimowych warunkach. Wzruszająca powieść budząca wiele emocji, współczucia i podziwu dla czworonożnych przyjaciół. Po raz kolejny nie zawiodłam się na prozie Jacka Londona. Serdecznie polecam:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

W czasach nastoletnich czytałam po raz pierwszy Zew krwi Jacka Londona i byłam zachwycona niezwykłą historią, której głównym bohaterem jest pies Buck. Po wielu, wielu latach ponownie sięgnęłam po tę powieść i po raz kolejny urzekła mnie fabułą rozgrywającą się w Jukon w Kanadzie podczas Gorączki Złota oraz opisaną przemianą zachodzącą w duszy Bucka.

W Dolinie Św. Klary, w...

Rok 1959. Lucyna podejmuje szybką decyzję, kupuje bilet do pierwszej lepszej miejscowości i rusza z małą Basią w nieznane, by uciec od przeszłości i rozpocząć nowe życie.

Rok 2019. Ewa tkwi od miesiąca w nieokreślonym zawieszeniu, nie może ruszyć z miejsca po śmierci mamy. Porządkuje i przegląda jej rzeczy, czyta książki, słucha ulubionych piosenek, aby jak najdłużej zachować ją przy sobie. Stara się zagłuszyć żałobę pracą, by nie czuć zbyt wiele i nie myśleć. Po utracie pracy dopada ją kryzys i uświadamia sobie, iż nie do końca jest w miejscu, w którym chciałaby być. Czuje, że musi coś zmienić. W czasie porządków znajduje starą szkatułkę babci, w której znajduje się kilka pamiątek oraz album ze zdjęciami. Na jednym ze zdjęć jest uwieczniona drewniana chata otoczona lasem, z wąską ścieżką prowadzącą do drzwi. Ewa postanawia odnaleźć miejsce z fotografii, gdyż przeszłość babci pełna jest niedomówień, a wspomnienia mamy z dzieciństwa niejasne. Ewa chce poznać przeszłość rodziny i tajemnicę kryjącą się w lesie.

Autorka prowadzi narrację dwutorowo. Wydarzenia współczesne oscylują wokół Ewy, a te z lat sześćdziesiątych wokół Lucyny i Basi. Akcja rozgrywa się w nieoczywisty sposób dla Ewy. Jej przyjazd do Błękitnych Brzegów uruchamia tajemniczy ciąg zdarzeń, który przybliża ją do odkrycia przeszłości rodziny. Akcja nie jest jakaś zawiła, ale Ewa krok po kroku wraz z nowo poznanymi przyjaciółmi odkrywa sekrety rodziny, poznaje podlaską przyrodę i realia panujące w małej miejscowości. Anna Bichalska porusza także temat inności i dręczenia rówieśniczego w szkole z powodu odmiennej orientacji seksualnej. Temat ciekawy, ale miałam wrażenie, że został jakby na siłę doklejony do fabuły i nie pasuje do głównego wątku.


Po tamtej stronie lasu to klimatyczna opowieść o Błękitnych Brzegach przyciągających wyjątkowo ciekawe osoby kroczące przez życie własną drogą. To powieść pełna dobrych oraz bolesnych wspomnień, obrazów, smaków, głosów splecionych ze sobą nierozerwalnie i przenikających się na przestrzeni pokoleń. Wciągająca historia, którą szybko się czyta, ale bardziej przypadnie do gustu Czytelnikom, którzy nie znają innych książek z serii Błękitne Brzegi, gdyż dla pozostałych schematyczna akcja może być minusem. Niemniej powieść sprawdzi się na niezobowiązujące wieczorne czytanie:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Rok 1959. Lucyna podejmuje szybką decyzję, kupuje bilet do pierwszej lepszej miejscowości i rusza z małą Basią w nieznane, by uciec od przeszłości i rozpocząć nowe życie.

Rok 2019. Ewa tkwi od miesiąca w nieokreślonym zawieszeniu, nie może ruszyć z miejsca po śmierci mamy. Porządkuje i przegląda jej rzeczy, czyta książki, słucha ulubionych piosenek, aby jak najdłużej...

Widły Dubissy i Ejni, stary żmudzki kraj pełen świętych dębów, węży i bursztynu. Na łożu śmierci stary Czertwan dzieli majątek pomiędzy dzieci. Najlepsze ziemie otrzymują dzieci z drugiego małżeństwa, a najstarszy syn Marek, z pierwszego małżeństwa, dziedziczy po matce opuszczoną zagrodę w Sandwilach i Dewajtę. Dodatkowo ma zagospodarować majątek Poświcie, należący do zaginionego przyjaciela ojca, Kazimierza Orwida. Marek posłuszny woli ojca wyjeżdża do Poświcia spełnić obowiązek, choć jest to sprzeczne z jego osobistymi planami. Zdaje sobie sprawę, że opiekując się obcym majątkiem może zaprzepaścić swój spadek po matce, stracić zdrowie i młodość, gdyż nie wiadomo kiedy odnajdą się potomkowie Orwida, by mógł im przekazać majątek. Pomimo tego dotrzymuje słowa danego ojcu i z wielkim zaangażowaniem podejmuje się utrzymania powierzonego mu majątku w jak najlepszym stanie.

Jestem pod dużym wrażeniem kreacji głównego bohatera, dwudziestoośmioletniego Marka Czertwana, który nie ma łatwego życia, ale nie poddaje się i dąży do osiągnięcia zamierzonych celów. W wieku ośmiu lat traci matkę, jedyną opiekunkę okazującą mu serce. Zakańcza epokę dzieciństwa i staje się niewolnikiem w Skomontach, gdzie nastają czasy nowej pani i delikatnych paniątek. Dwadzieścia lat pracy wlecze się dla niego powoli, ciężko i mozolnie, a kiedy umiera ojciec nastają jeszcze bardziej wymagające czasy. Marek-sierota, którą wszyscy zostawili i skrzywdzili, uczciwie pracuje, nikogo nie krzywdzi, nie przeklina, ale uparcie dąży do utrzymania ukochanej ziemi. Małomówny, dobry, cierpliwy Marek pracą i skrzętnością zaczyna prześcigać ojca, rodzice stawiają go za wzór dla synów i proszą o takiego męża dla córek. Mrukliwy i flegmatyczny mężczyzna zaczyna okazywać radość dopiero na wieść, że są potomkowie Kazimierza Orwida i będzie mógł im przekazać Poświcie. Los jednak naigrywa się z jego oporu, z dumy i zaciętości. Marek zaczyna cierpieć jak potępieniec i z dnia na dzień traci z oczu wyznaczone cele. Los rzuca go na mękę i gorycz, miesza ból z rozkoszą i po raz kolejny wystawia na próbę.

Dewajtis Marii Rodziewiczówny to wyjątkowo piękna opowieść o miłości do ojczyzny, do ziemi, do Boga i do przyrody. Napisana pięknym językiem, wciągająca kresowym klimatem i wyrazistymi emocjami. Wspaniała klasyczna polska powieść chwytająca za serce. Polecam na jesienny wieczór:)

Widły Dubissy i Ejni, stary żmudzki kraj pełen świętych dębów, węży i bursztynu. Na łożu śmierci stary Czertwan dzieli majątek pomiędzy dzieci. Najlepsze ziemie otrzymują dzieci z drugiego małżeństwa, a najstarszy syn Marek, z pierwszego małżeństwa, dziedziczy po matce opuszczoną zagrodę w Sandwilach i Dewajtę. Dodatkowo ma zagospodarować majątek Poświcie, należący do...

Powieści Anny Bichalskiej zaczęłam poznawać od książki Dom po drugiej stronie jeziora, która wciągnęła mnie opisaną historią tak bardzo, iż sięgnęłam po kolejną z serii Błękitne Brzegi, czyli Wzgórze Niezapominajek. Powieści z cyklu można czytać niezależnie od siebie, gdyż każda stanowi zamkniętą opowieść, a wszystkie łączy miejsce wydarzeń. Kufer tajemnic to kolejna historia rozgrywająca się w Błękitnych Brzegach.

Magdalena, właścicielka starej księgarni odkrywa na strychu zakurzony i zapomniany kufer z ciemnego drewna, a w środku znajduje list od zmarłej przed wielu laty matki. Zaczyna poszukiwania Stefanii - młodej kobiety, która zaginęła w 1937 roku i nigdy jej nie odnaleziono, a która była właścicielką niewielkiego kuferka. Kim tak naprawdę była tajemnicza kobieta? Jakie były jej losy? Aby rozwikłać tę tajemnicę Magdalena wyjeżdża z córeczką na wakacje do Błękitnych Brzegów i angażuje przyjaciół do pomocy. Nawet nie przypuszcza, jak bardzo losy Stefanii wpłynęły na życie jej rodziny.

Anna Bichalska stworzyła kameralną, rodzinną historię, która splotła losy wielu ludzi na przestrzeni lat. Dużo w tej powieści jest nietuzinkowych kobiet, które żyją według własnych zasad i dążą do spełnienia marzeń. Magdalena od młodości jest dyskryminowana z powodu nadwagi, a ludzie niesprawiedliwie uważają ją za leniwą, za gorszą, głupią, ograniczoną i mało ambitną. Tymczasem kobieta kroczy wytyczoną ścieżką, kończy studia, zakłada księgarnię, wychowuje córeczkę i mimo upływających lat potrafi zachować w sobie miękkość, dziecięcą nadwrażliwość i radość. Kamila-siostra Magdaleny jest ruchliwa, żywiołowa, gadatliwa, piękna i zawsze staje po stronie siostry. Celina-babcia Magdaleny i Kamili jest barwną postacią nie tylko z wyglądu. Jest to kobieta o wyrazistym charakterze, entuzjastycznym usposobieniu, spostrzegawcza i dociekliwa. Pośród bohaterek jest także Adela pisząca książki, Matylda naprawiająca zabawki i wiele innych charakternych pań z tajemnicami z odległej przeszłości.

Kufer tajemnic jest lekką, ale wciągającą opowieścią, w której teraźniejszość przeplata się z przeszłością, a losy dwóch kobiet splatają się ze sobą jak gałęzie starych, wiekowych drzew w Błękitnych Brzegach. Aura tajemniczości i smutku unosi się na kartkach, a historia zamknięta w kuferku wydobywa się kawałek po kawałku jakby spod warstewki kurzu... Przyjemna lektura na jesienny wieczór:)
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com/

Powieści Anny Bichalskiej zaczęłam poznawać od książki Dom po drugiej stronie jeziora, która wciągnęła mnie opisaną historią tak bardzo, iż sięgnęłam po kolejną z serii Błękitne Brzegi, czyli Wzgórze Niezapominajek. Powieści z cyklu można czytać niezależnie od siebie, gdyż każda stanowi zamkniętą opowieść, a wszystkie łączy miejsce wydarzeń. Kufer tajemnic to kolejna...

Lipiec 1789 rok, Paryż. Osiemnastoletni Ludwik Anioł Pitou, sierota od dwunastego roku życia jest świetnym ptasznikiem i zręcznym myśliwym, który po usunięciu ze szkoły ojca Fortiera za kilka barbaryzmów i solecyzmów, zamieszkuje u mieszczanina pana Billota popierającego wolność, niepodległość i wyzwolenie ludu francuskiego. Anioł Pitou dostrzega niewidzialny opór narastający w społeczeństwie i z dnia na dzień jest coraz bardziej wciągany w tłum ludzi, kobiet i mężczyzn wynędzniałych i bladych zmierzających do Paryża z okrzykiem: chleba! broni! Jest naocznym świadkiem obalenia Bastylii i mordów dokonywanych przez rozwścieczony tłum. Jak rewolucyjne wydarzenia wpłynął na młodzieńca? Po której stronie się opowie?

Aleksander Dumas w plastyczny sposób przedstawia rewolucyjne wydarzenia ogarniające Paryż, wrzawę, zdobycie Bastylii, nienawiść i chęć mordu widziane oczami młodego wieśniaka Anioła Pitou, który za bardzo nie rozumie, co się dzieje wokół niego. Historyczne wydarzenia są przemieszane z wydarzeniami fikcyjnymi, a dzięki temu stają się bardziej realne, wkomponowane w codzienne życie ówczesnych ludzi. Nie tylko fakty historyczne przeplatane są z fikcją literacką, ale również bohaterowie. Postać głównego bohatera wzorowana jest dosyć luźno na Ludwiku Aniele Pitou, francuskim dziennikarzu i piosenkarzu, który po śmierci rodziców wychowywany był przez ciotkę, a następnie wysłany został do seminarium. Tuż przed święceniami kapłańskimi młody Pitou opuścił jednak seminarium i wyjechał do Paryża pracować jako dziennikarz. Podczas Wielkiej Rewolucji Francuskiej obserwuje jak ginie stary porządek i rodzi się nowy.

Anioł Pitou jest trzecią częścią historycznego cyklu Pamiętniki lekarza i kontynuowane są tutaj losy bohaterów z powieści Józef Balsamo oraz z Naszyjnika królowej. Aleksander Dumas nie kończy rozpoczętych wątków, więc dalsze wydarzenia zostaną rozwinięte w kolejnym tomie Hrabina de Charny, który zamierzam przeczytać, jak tylko się ukarze w nowym wydaniu.
https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

Lipiec 1789 rok, Paryż. Osiemnastoletni Ludwik Anioł Pitou, sierota od dwunastego roku życia jest świetnym ptasznikiem i zręcznym myśliwym, który po usunięciu ze szkoły ojca Fortiera za kilka barbaryzmów i solecyzmów, zamieszkuje u mieszczanina pana Billota popierającego wolność, niepodległość i wyzwolenie ludu francuskiego. Anioł Pitou dostrzega niewidzialny opór...