Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam się szczerze, że najpierw oglądnęłam ekranizację i to tylko dlatego, że w głównej roli występuje mój ulubiony aktor. Poważny, ogromny błąd. Na swoją obronę mam jednak to, że nie wiedziałam o istnieniu książki, ale nadal jestem zła, że to uczyniłam. Nigdy więcej! Książka wydana tłustą, dużą czcionką, obsłużona prostym i nieco potocznym językiem wydaje się powieścią dla małych dzieci, gwarantuję jednak, że gdy ci nieco starsi czytelnicy dotrwają do końca, absolutnie nie będą żałować. Poddawałam się nieskomplikowanej fabule i szybko przebrnęłam przez książkę, aż do zakończenia. Owe zdarzenie wystrzeliło we mnie niczym działo, mimiwolnie jednak wracałam do końcówki, chcąc przeczytać to jeszcze raz. I jeszcze. I jeszcze. Nie wynikało to z tego, iż bohaterki nie lubiłam, ale z tego, że wciąż nie mogłam uwierzyć w to, co się właśnie wydarzyło. Polecam, gorąco polecam wszystkim naraz i każdemu z osobna- to wspaniała książka...

Przyznam się szczerze, że najpierw oglądnęłam ekranizację i to tylko dlatego, że w głównej roli występuje mój ulubiony aktor. Poważny, ogromny błąd. Na swoją obronę mam jednak to, że nie wiedziałam o istnieniu książki, ale nadal jestem zła, że to uczyniłam. Nigdy więcej! Książka wydana tłustą, dużą czcionką, obsłużona prostym i nieco potocznym językiem wydaje się powieścią...

Niektórzy twierdzą, iż powieść "Eragon" autorstwa Christopher'a Paolini'ego jest pozbawiona oryginalności, zawiera sztucznie zestawione fragmenty, dialogi. Naciskają na autora, nie pozostawiają nim suchej nitki, cytują błędy, choć często nieuzasadnione. Czytając recenzje, stwierdziłam, że z własnej woli nie kupiłabym tej książki, ale jako że dostałam ją w prezencie, nie wypadało jej nie przeczytać. Do powieści zabierałam się kilka razy, strasznie mi to szło. W końcu, po kilku miesiącach stwierdziłam, że muszę jakoś przebrnąć przez te 500 stron, czułam się źle mając świadomość, że granatowa książka tkwi w samym środku biblioteczki nieprzeczytana...W końcu, po przeczytaniu nasuwa się jedna myśl - dlaczego zrobiłam to tak późno?! Już po kilku stronach stwierdziłam, że to książka dla mnie. Pisana jest pięknyn językiem, choć inni postrzegają to jako przesadę i sztuczność. Nic bardziej mylnego. Pan Paolini ukazał Nam świat, którego niektórzy być może nie dostrzegali. Pokazał, jak mamy patrzeć, aby zobaczyć. Autor napisał tę książkę, gdy miał zaledwie 15 lat, toteż zdobył dzięki niej sławę. Jak można zauważyć w Podziękowaniach, nastolatkowi pomagało wiele osób. Jest to całkiem zrozumiałe zwłaszcza, że sam zaznaczył, iż miał pewne problemy np. z interpunkcją. Przeciwnicy powieści twierdzą, że owa sława jest niesłuszna, bo sam autor niewiele w tej książce umieścił "swojego". Jednak jakby na to nie patrzeć, książka wyszła, i to całkiem nieźle. Urzekł mnie słowniczek ze słowami z pradawnej mowy, a także z języka Krasnoludów czy Urgali. Jest to poniekąd wtajemniczenie czytelnika, zaproszenie do swych kręgów. Warto już na samym początku zaprzyjaźnić się ze słownikiem, bo wręcz nieopisana jest radość, gdy w książce przypadkwo natrafimy na pradawne słowa i znamy ich znaczenie. Uważam zatem, iż p. Christopher doskonale poradził sobie z wyzwaniem językowym, co daje na prawdę ogromny plus dla książki. Według mnie fabuła i akcja są nieszablonowe. Choć książka ma ok. 460 stron i jest wydana w dosyć małej czcionce, podróżowałam przez nią z zachwytem. Szczerze polecam ją każdemu, kto zaczyna przygodę z fantasy, lub od dłuższego czasu jest jej zwolenikiem. Myślę, że powinien ją przeczytać każdy wielbiciel smoków. Na pewno sięgnę po dalsze księgi z Dziedzictwa.

Niektórzy twierdzą, iż powieść "Eragon" autorstwa Christopher'a Paolini'ego jest pozbawiona oryginalności, zawiera sztucznie zestawione fragmenty, dialogi. Naciskają na autora, nie pozostawiają nim suchej nitki, cytują błędy, choć często nieuzasadnione. Czytając recenzje, stwierdziłam, że z własnej woli nie kupiłabym tej książki, ale jako że dostałam ją w prezencie, nie...