Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Styl pisania nadal ujmuje za serce, ale fabuła jakoś mnie nie ujęła. Mam wrażenie, że książka jest trochę przeciągnięta. Postaci bardzo kochane, ale pierwsza książka nadal moim faworytem.

Styl pisania nadal ujmuje za serce, ale fabuła jakoś mnie nie ujęła. Mam wrażenie, że książka jest trochę przeciągnięta. Postaci bardzo kochane, ale pierwsza książka nadal moim faworytem.

Jestem ogromną fanką Taylor Jenkins Reid, więc nie mogłam się doczekać kolejnej książki z jej mini uniwersum. Nawet z moją zerową wiedzą o tenisie była to dla mnie wspaniała lektura: trzymała w napięciu i poruszała emocje. Na początku ma się wrażenie, że Carrie to prawdziwa zołza, ale potem człowiek łapie się na pytaniu, właściwie dlaczego. Bo zależy jej na tym, o co walczy? Bo nie uważa swojego sukcesu za przypadek? Takie właśnie kwestie porusza ta książka: ambicja, talent, pasja i życie zwycięzcy - z punktu widzenia kobiety. Nie ukrywam, że znalazłam tam kilka lekcji dla siebie ;) Polecam gorąco!

Jestem ogromną fanką Taylor Jenkins Reid, więc nie mogłam się doczekać kolejnej książki z jej mini uniwersum. Nawet z moją zerową wiedzą o tenisie była to dla mnie wspaniała lektura: trzymała w napięciu i poruszała emocje. Na początku ma się wrażenie, że Carrie to prawdziwa zołza, ale potem człowiek łapie się na pytaniu, właściwie dlaczego. Bo zależy jej na tym, o co...

To jest takie słabe... Przez 85% książki nie dzieje się nic i jednocześnie wszystko. Pojawia się multum pytań, postaci, zwrotów akcji... a niewiele odpowiedzi. Krążymy w kółko wokół tych samych tematów i niewiadomych. Plus styl pisania jest okropny - autorka chyba nie mogła się zdecydować, jakiego języka używać, więc powtarza w kółko to samo i miesza. Pod koniec zaczęło się znowu robić ciekawie, a ponieważ skuszona niezłą częścią 1 kupiłam kolejne 3... to pewnie będę walczyć dalej, ale ogólnie nie polecam.

To jest takie słabe... Przez 85% książki nie dzieje się nic i jednocześnie wszystko. Pojawia się multum pytań, postaci, zwrotów akcji... a niewiele odpowiedzi. Krążymy w kółko wokół tych samych tematów i niewiadomych. Plus styl pisania jest okropny - autorka chyba nie mogła się zdecydować, jakiego języka używać, więc powtarza w kółko to samo i miesza. Pod koniec zaczęło się...