Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powiedzieć, że dzięki tej książce możemy poczuć się, jak późną zimą w Karkonoszach, to jak nic nie powiedzieć. Dobrze, choć przy trzecim tomie trochę schematycznie zbudowane postaci, pięknie opisane scenerie i zagadka, której tym razem nie udało mi się rozwiązać, zanim nie poznałem zakończenia książki. To wszystko powoduje, że kolejny raz książkę Sławomira Gortycha czyta się z zapartym tchem.

Strasznie cieszę się, że polecono mi całą serię, bo jest ona po prostu fenomenalna!

Powiedzieć, że dzięki tej książce możemy poczuć się, jak późną zimą w Karkonoszach, to jak nic nie powiedzieć. Dobrze, choć przy trzecim tomie trochę schematycznie zbudowane postaci, pięknie opisane scenerie i zagadka, której tym razem nie udało mi się rozwiązać, zanim nie poznałem zakończ...

Rozwiń

Zwiń

Do książki podszedłem ze sporą rezerwą. Nie spodziewałem się, że chwyci mnie za kark i wciągnie na wymagające stoki K2. Postaci są ledwie nakreślone. Nie dowiadujemy się o nich zbyt wiele, ale to nie przeszkadza, jeśli damy się porwać gorączce sięgnięcia po tak nieosiągalny szczyt.

Zwykle, gdy zobaczę na zegarku 22:00, gaszę światło i kładę się spać, ale ta książka była jedną z nielicznych, które spowodowały, że wolałem być niewyspany, ale z wiedzą co wydarzyło się na kolejnej stronie, czy rozdziale.

Pewnie do niej nie wrócę, bo literacko nie jest to pozycja wybitna, ale przeczytanie jej było dla mnie czystą przyjemnością!

Do książki podszedłem ze sporą rezerwą. Nie spodziewałem się, że chwyci mnie za kark i wciągnie na wymagające stoki K2. Postaci są ledwie nakreślone. Nie dowiadujemy się o nich zbyt wiele, ale to nie przeszkadza, jeśli damy się porwać gorączce sięgnięcia po tak nieosiągalny szczyt.

Zwykle...

Rozwiń

Zwiń

Nie czytuję kryminałów, dlatego pojawienie się wielu ciał w książce, było dla mnie czymś świeżym. Podobnie jak próba odgadnięcia mordercy, która połowicznie mi się udała. Im więcej jednak myślę o książce, tym bardziej mam wrażenie, że postaci w niej przedstawione były bardzo miałkie i nijakie. Niemniej, po skończeniu lektury, żałowałem, że już się skończyła, bo przedstawiony świat zimy stulecia w karkonoskiej wsi naprawdę się autorowi udał. Nie wiem, czy lekturę Osady polecam, ale na pewno nie chciałbym się w niej znaleźć podczas dni, których zapiski czytałem.

Nie czytuję kryminałów, dlatego pojawienie się wielu ciał w książce, było dla mnie czymś świeżym. Podobnie jak próba odgadnięcia mordercy, która połowicznie mi się udała. Im więcej jednak myślę o książce, tym bardziej mam wrażenie, że postaci w niej przedstawione były bardzo miałkie i nija...

Rozwiń

Zwiń