Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„…nigdy nie tkwisz w tak wielkim dole, żeby nie można było z niego wyjść – musisz tylko znaleźć siły, które gdzieś na pewno w tobie drzemią”
Książka idealna na jesienne wieczory. Prosta, łatwa i przyjemna. Bardzo ciepła i taka namacalna, rzeczywista, dzisiejsza. W tej jej prostocie cały urok. Akcja osadzona w czasach, które tak dobrze znamy, bohaterowie uwikłani w problemy, które dotykają każdego z nas… nie znajdziecie tam wydumanych metafor i akcji niczym z kryminału, ale w zamian znajdziecie się w środku niesamowitych i takich zwyczajnych zarazem zdarzeń, poczujecie zwykłe – ale przez to takie piękne emocje – przyjaźń, miłość, radość i niepewność jutra, które kolorują codzienne życie.
Spędziłam miły czas z mieszkańcami ulicy Staromiejskiej i trzymałam kciuki za to, by za kolejnymi zakrętami życiowymi pojawiła się wreszcie upragniona „prosta”… Cieszę się, ze ta książka trafiła w moje ręce. Przyniosła mi dużo radości :-) Polecam.

„…nigdy nie tkwisz w tak wielkim dole, żeby nie można było z niego wyjść – musisz tylko znaleźć siły, które gdzieś na pewno w tobie drzemią”
Książka idealna na jesienne wieczory. Prosta, łatwa i przyjemna. Bardzo ciepła i taka namacalna, rzeczywista, dzisiejsza. W tej jej prostocie cały urok. Akcja osadzona w czasach, które tak dobrze znamy, bohaterowie uwikłani w problemy,...

„Czasami wydaje się, że wszechświat chce zwrócić na siebie uwagę”.
…kiedy zaczynałam czytać tę książkę, nie byłam pewna czy przypadkiem nie sięgam po pozycję przeznaczoną dla czytelnika mieszczącego się w, trochę innym niż ja, przedziale wiekowym ;-)… szybko jednak przekonałam się jak bardzo jest uniwersalna i z jak wielką odwagą i szczerością napisana. Niektórzy mają rzadką umiejętność ubierania w słowa uczuć, zdarzeń tematów, które w społeczeństwie określa się mianem tabu, a dodatkowo dla przykrycia ich prawdziwo, okrutnego, bezlitosnego oblicza – ubiera się je w banały, których zadaniem jest zmiękczyć szok poznania ich prawdziwej natury… John Green nazywa trudne rzeczy po imieniu nie powodując przy tym, że stają się krępujące, obraźliwe czy niecenzuralne. Nie odwracamy się od nich w obawie i zmieszaniu, ale delikatnie przekraczając granice własnych wyobrażeń, lęków, ram naszego wychowania czy naszych przekonań pozwalamy się prowadzić ścieżką rozważań dotyczących wszystkich odcieni ludzkiego życia.
Trochę mi smutno, że w dzisiejszych czasach dopiero ciemna strona życia potrafi wyłuskać nasze dusze i myśli z zimnego muru, jaki tworzymy sami i otaczająca nas rzeczywistość… i trochę mi smutno, że dopiero gdy te mury znikną jesteśmy w stanie szczerze i rzeczowo stanąć twarzą w twarz z tym co niesie los. To niczyja wina, po prostu świat rozpędził się w kierunku, który chyba w pojedynkę trudno nam zmienić. Jednak ta książka potrafiła wyrwać mnie na chwilę z tego pędu i sprawiła, ze spojrzałam na ludzkie życie z innej perspektywy… Akceptując jego składowe, jako coś naturalnego i oczywistego… dla każdego z nas…
I mimo, że w książce kilkakrotnie pojawia się chyba mało optymistyczne stwierdzenie, że „świat to nie instytucja do spełniania życzeń”, to jej bohaterowie znaleźli piękny sposób na to by porzucić banały i przejść swoją drogę w najlepszy ze znanych im sposobów… szczerze i po swojemu…
Warto przeczytać. Polecam!

„Czasami wydaje się, że wszechświat chce zwrócić na siebie uwagę”.
…kiedy zaczynałam czytać tę książkę, nie byłam pewna czy przypadkiem nie sięgam po pozycję przeznaczoną dla czytelnika mieszczącego się w, trochę innym niż ja, przedziale wiekowym ;-)… szybko jednak przekonałam się jak bardzo jest uniwersalna i z jak wielką odwagą i szczerością napisana. Niektórzy mają...

…niech Was nie zmyli tytuł tej książki… bo piłka nożna to tylko pretekst, by powstała piękna książka o zakrętach ludzkiego życia, miłości, przyjaźni i poszukiwaniu własnej drogi. Lekki język, sporo humoru, zaskakujące wydarzenia i zwroty akcji a do tego piękny, wzruszający motyw przewodni i ludzkie dusze, w których może się przejrzeć czytelnik - z jednej strony nagie i pozbawione masek, z drugiej tak pełne tajemnicy. Nie wiem czy dziś można spotkać takie przyjaźnie – chcę wierzyć, że tak. Chcę też wierzyć, że potrafimy dziś tak, jak bohaterowie tej książki, żyć ze sobą w czystej harmonii, szczerości, bez idealizowania rzeczywistości, niekiedy może z szorstką nutą, ale mimo wszystko a może przede wszystkim w akceptacji i zgodzie na osobistą i wzajemną wolność… Akceptacji, która przecież nie każe ślepo godzić się ze wszystkim co wokół, ale która pozwala przyjąć rzeczywistość i drugiego człowieka bez potrzeby zmieniania go i ulepszania wszystkiego… Spodziewałam się lekkiej lektury na letnie wieczory… w rzeczywistości trafiłam na książkę która sprowokowała mnie do zastanowienia się nad naszymi ludzkimi relacjami i nad naszym miejscem w rodzinie, społeczności czy świecie… wiem, brzmi to trochę górnolotnie ;-) ale przeczytajcie ją uważnie i przekonajcie się sami ;-)

…niech Was nie zmyli tytuł tej książki… bo piłka nożna to tylko pretekst, by powstała piękna książka o zakrętach ludzkiego życia, miłości, przyjaźni i poszukiwaniu własnej drogi. Lekki język, sporo humoru, zaskakujące wydarzenia i zwroty akcji a do tego piękny, wzruszający motyw przewodni i ludzkie dusze, w których może się przejrzeć czytelnik - z jednej strony nagie i...