Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W tym momencie drzwi się otworzyły, a Jocelyn wydała cichy okrzyk. – Jezu! – To tylko ja – odezwał się Simon. – Choć już mi mówiono, że podobieństwo jest uderzające.

W tym momencie drzwi się otworzyły, a Jocelyn wydała cichy okrzyk. – Jezu! – To tylko ja – odezwał się Simon. – Choć już mi mówiono, że podobieństwo jest uderzające.

- Czytałeś książki z serii? - Widziałem filmy. Cath tak mocno wywróciła oczami, że aż ją zabolało.

- Czytałeś książki z serii? - Widziałem filmy. Cath tak mocno wywróciła oczami, że aż ją zabolało.

-Powiedz coś żebym nie czuł się tak głupio. -Nie czuj się głupio, Park. -Dzięki.

-Powiedz coś żebym nie czuł się tak głupio. -Nie czuj się głupio, Park. -Dzięki.

We do not remember days, we remember moments.

We do not remember days, we remember moments.

Byłaś pod każdym względem wszystkim, czym można być. [...] Gdyby ktokolwiek mógł mnie uratować, byłabyś to Ty.

Byłaś pod każdym względem wszystkim, czym można być. [...] Gdyby ktokolwiek mógł mnie uratować, byłabyś to Ty.

- Po co piszemy? – powtórzyła profesor Piper. Cath spojrzała na swój notatnik. „Żeby zniknąć”.

- Po co piszemy? – powtórzyła profesor Piper. Cath spojrzała na swój notatnik. „Żeby zniknąć”.

Nie mówię, że nie powinieneś realizować celów i spełniać marzeń. Po prostu nie rezygnuj z tego, co dzieje się teraz, dla nieznanej przyszłości. Może ominąć cię wiele szczęścia, kiedy będziesz czekał na lata, które mogą nigdy nie nadejść. Nie trać czasu, bo przegapisz chwilę obecną, a przyszłość wcale nie jest taka pewna.

Nie mówię, że nie powinieneś realizować celów i spełniać marzeń. Po prostu nie rezygnuj z tego, co dzieje się teraz, dla nieznanej przyszłości. Może ominąć cię wiele szczęścia, kiedy będziesz czekał na lata, które mogą nigdy nie nadejść. Nie trać czasu, bo przegapisz chwilę obecną, a przyszłość wcale nie jest taka pewna.

Spójrz na siebie. Ogarniasz świat, niczego się nie boisz. Ja za to boję się wszystkiego. I jestem szurnięta. Może nawet myślisz że jestem szurnięta tylko odrobinę, ale to dlatego, że pokazuję ludziom zaledwie wierzchołek góry lodowej mojego szurnięcia. Pod powierzchnią lekkiego szurnięcia i niedostosowania społecznego jestem całkowitą porażką.

Spójrz na siebie. Ogarniasz świat, niczego się nie boisz. Ja za to boję się wszystkiego. I jestem szurnięta. Może nawet myślisz że jestem szurnięta tylko odrobinę, ale to dlatego, że pokazuję ludziom zaledwie wierzchołek góry lodowej mojego szurnięcia. Pod powierzchnią lekkiego szurnięcia i niedostosowania społecznego jestem całkowitą porażką.

Czasem boję się zasnąć z powodu tego, co za sobą zostawiam.

Czasem boję się zasnąć z powodu tego, co za sobą zostawiam.

Największym problemem ludzi jest to, że zapominają, iż najczęściej liczą się właśnie drobiazgi.

Największym problemem ludzi jest to, że zapominają, iż najczęściej liczą się właśnie drobiazgi.

-Skąd wiedziałaś, że mam w sobie krew Nocnych Łowców? Po czym poznałeś? (...) -Zgadywałem-odparł Jace, zamykając za nimi drzwi.-Uznałem, że to najbardziej prawdopodobne wyjaśnienie. -Zgadywałeś? Musiałeś być dość pewny, zważywszy na to, że mogłeś mnie zabić. (...) -Byłem pewny na dziewięćdziesiąt procent. -Rozumiem. Ton jej głosu sprawił, że Jace odwrócił się i na nią spojrzał. Spoliczkowany aż się zachwiał. Złapał się za twarz, bardziej z zaskoczenia niż z bólu. -Za co to było, do diabła? -Za pozostałe dziesięć procent-powiedziała Clary.

-Skąd wiedziałaś, że mam w sobie krew Nocnych Łowców? Po czym poznałeś? (...) -Zgadywałem-odparł Jace, zamykając za nimi drzwi.-Uznałem, że to najbardziej prawdopodobne wyjaśnienie. -Zgadywałeś? Musiałeś być dość pewny, zważywszy na to, że mogłeś mnie zabić. (...) -Byłem pewny na dziewięćdziesiąt procent. -Rozumiem. Ton jej głosu sprawił, że Jace odwrócił się i na nią spojrzał....

Dlatego właśnie lepiej udawać, że jest się taką samą osobą jak wszyscy, chociaż w głębi duszy człowiek wie, że jest inny.

Dlatego właśnie lepiej udawać, że jest się taką samą osobą jak wszyscy, chociaż w głębi duszy człowiek wie, że jest inny.

-Naprawdę to rozważacie? Wezwanie demona? -I to nie byle jakiego - odparł Magnus. - Azazela.[...] -Nie wiem, kim jest Azazel - oświadczył [Simon]. - Czy to nie kot ze Smerfów? - Rozejrzał się wokół, ale Isabelle tylko przewróciła oczami. -"Clary?" -"O co chodzi? Co się stało? Mama odkryła, że mnie nie ma?" W jej głosie brzmiał niepokój. -"Jeszcze nie. Czy Azazel to kot ze Smerfów?" Druga pauza. "To Azazel. Koniec z używaniem pierścienia do pytań o Smerfy.

-Naprawdę to rozważacie? Wezwanie demona? -I to nie byle jakiego - odparł Magnus. - Azazela.[...] -Nie wiem, kim jest Azazel - oświadczył [Simon]. - Czy to nie kot ze Smerfów? - Rozejrzał się wokół, ale Isabelle tylko przewróciła oczami. -"Clary?" -"O co chodzi? Co się stało? Mama odkryła, że mnie nie ma?" W jej głosie brzmiał niepokój. -"Jeszcze nie. Czy Azazel to kot ze Smerf...

You gave me a forever within the numbered days, and I'm grateful.

You gave me a forever within the numbered days, and I'm grateful.