Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Seria "Rywalki"! Czyli opowieść o cudownie bezmózgiej Ami i jej rozterkach sercowych. Seria od początku do końca zerżnięta z "Igrzysk Śmierci" tyle, że przeniesiona do pałacu. Zakochani w sobie, żyjący w biedzie, przyjaciele z dzieciństwa, których związek się rozlatuje, kiedy dziewczyna zostaje wysłana do pałacu (na igrzyska), gdzie poznaje innego, bardziej spokojnego chłopaka, w którym się zakochuje i pod koniec za niego wychodzi. A i oczywiście wcześniej nawiązuje kontakt z rebeliantami i chce upadku systemu. Brzmi podobnie? Jedyną rzeczą odróżniającą "Rywalki" od "Igrzysk" jest to, że w trylogii Suzanne świat nie kręci sie wokół wyboru, z którym z dwóch oszałamiających chłopaków przespać się najpierw. Seria przedłużana tylko po to, by czytelnik odniósł wrażenie, że America bardzo poważnie zastanawia się nad wyborem (jakby zastanawiała sie kiedykolwiek nad czymkolwiek), który od początku był oczywisty. Podsumowując, seria to nic innego jak nieudany plagiat.

Seria "Rywalki"! Czyli opowieść o cudownie bezmózgiej Ami i jej rozterkach sercowych. Seria od początku do końca zerżnięta z "Igrzysk Śmierci" tyle, że przeniesiona do pałacu. Zakochani w sobie, żyjący w biedzie, przyjaciele z dzieciństwa, których związek się rozlatuje, kiedy dziewczyna zostaje wysłana do pałacu (na igrzyska), gdzie poznaje innego, bardziej spokojnego...

Pierwsza część trylogii "Blask" zwróciła moją uwagę przepiękną okładką. Przeczytałam opis i postanowiłam ją wypożyczyć. Bardzo spodobała mi się opowieść o Bethany i jej rodzeństwie i to jak autorka szczegółowo wyobraziła sobie niebo, piekło itd, jak opisała odczucia aniołów po zejściu na ziemię. Historia mnie wciągnęła i na początku miło mi się ją czytało, jednak ciągle zalatywało mi "Zmierzchem". Jak dla mnie ta książka jest za słodka, za dużo tam tej miłości i pod koniec już byłam zmęczona ciągłymi opisami pt. "Jak bardzo kocham Xaviera". Biorąc to pod uwagę, nie jestem pewna, czy wypożyczę kolejną część.

Pierwsza część trylogii "Blask" zwróciła moją uwagę przepiękną okładką. Przeczytałam opis i postanowiłam ją wypożyczyć. Bardzo spodobała mi się opowieść o Bethany i jej rodzeństwie i to jak autorka szczegółowo wyobraziła sobie niebo, piekło itd, jak opisała odczucia aniołów po zejściu na ziemię. Historia mnie wciągnęła i na początku miło mi się ją czytało, jednak ciągle...

"Atramentowe Serce" to bardzo ciekawa książka. Najbardziej w tym wszystkim spodobał mi się pomysł, który jest bardzo ciekawy i warto przeczytać książkę choćby dla tego, żeby poznać jej treść i zaznajomić się ze światem, w którym występują Czarodziejskie Języki i postaci wywołane przez nich z kart książek.
Tym co mi się nie spodobało jest z pewnością główna bohaterka, a także kreacja niektórych osób. Meggie jest bardzo mdła i nie ma w niej niczego, co pozwoliłoby czytelnikowi lepiej ją zapamiętać. Najbardziej irytowało mnie to, że dziewczynka ma niby 12 lat, ale zachowuje się jak ośmiolatka. Jakie dziecko mające 12 lat czyta "Piotrusia Pana"? Ja sama mam niewiele więcej i od lat czytam horrory Stephena Kinga czy kryminały Agaty Christie. Między innymi właśnie za to obniżam swoją ocenę.
Książkę czytało mi się łatwo i przyjemnie, mimo, że pierwszych 10 rozdziałów niespecjalnie mnie wciągnęło. Mimo to zamierzam przeczytać dalsze części. Może autorka się poprawi.

"Atramentowe Serce" to bardzo ciekawa książka. Najbardziej w tym wszystkim spodobał mi się pomysł, który jest bardzo ciekawy i warto przeczytać książkę choćby dla tego, żeby poznać jej treść i zaznajomić się ze światem, w którym występują Czarodziejskie Języki i postaci wywołane przez nich z kart książek.
Tym co mi się nie spodobało jest z pewnością główna bohaterka, a...