Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie ma takiej niedoskonałości urody (...) której z czasem nie przesłoniłby miły sposób bycia.

Nie ma takiej niedoskonałości urody (...) której z czasem nie przesłoniłby miły sposób bycia.

Gdyby to nie bolało, gdyby się od tego nie umierało, gdyby to było możliwem - czy otwieralibyśmy się przed najbliższymi również tak: rozcinając skórę, rozwierając zapraszająco żebra, rozpinając mięśnie, rozsznurowując tętnice, wystawiając na światło dzienne i wzrok kochanka wstydliwe zmarszczki i krągłości wątroby i jelit, nierówności kręgów, prostackie krzywizny miednicy, by na koniec nieśmiało odsłonić bijące, nagie serce?

Gdyby to nie bolało, gdyby się od tego nie umierało, gdyby to było możliwem - czy otwieralibyśmy się przed najbliższymi również tak: rozcinając skórę, rozwierając zapraszająco żebra, rozpinając mięśnie, rozsznurowując tętnice, wystawiając na światło dzienne i wzrok kochanka wstydliwe zmarszczki i krągłości wątroby i jelit, nierówności kręgów, prostackie krzywizny miednicy, by n...

W moim pojęciu dobre towarzystwo to towarzystwo ludzi mądrych; ludzi światłych, którzy potrafią prowadzić rozmowę. To nazywam dobrym towarzystwem.

W moim pojęciu dobre towarzystwo to towarzystwo ludzi mądrych; ludzi światłych, którzy potrafią prowadzić rozmowę. To nazywam dobrym towarzystwem.

największym nieszczęściem poezji jest to, iż rzadko mogą się nią bezpiecznie wzruszać ci, co ją przeżywają aż do głębi i że ludzie obdarzeni wielką wrażliwością - jedyni, którzy potrafią prawdziwie ocenić poezję - są tymi właśnie, co powinni smakować ją oszczędnie.

największym nieszczęściem poezji jest to, iż rzadko mogą się nią bezpiecznie wzruszać ci, co ją przeżywają aż do głębi i że ludzie obdarzeni wielką wrażliwością - jedyni, którzy potrafią prawdziwie ocenić poezję - są tymi właśnie, co powinni smakować ją oszczędnie.

Cechy zewnętrzne pozwalają przesłać uczucia i nastroje od jednej osoby do drugiej. Często jednak jedyny przekaz mówi o konformizmie. Człowiek jest mniej samotny, gdy czuje, że należy do większego ruchu. Ludzie gromadzący się w jakimś celu starają się do siebie upodobnić. Jeśli jeden z nich dojdzie do wniosku, że za bardzo rzuca się w oczy, zapewne poczuje się nieszczęśliwy i nie będzie w stanie czerpać przyjemności z całej imprezy.

Cechy zewnętrzne pozwalają przesłać uczucia i nastroje od jednej osoby do drugiej. Często jednak jedyny przekaz mówi o konformizmie. Człowiek jest mniej samotny, gdy czuje, że należy do większego ruchu. Ludzie gromadzący się w jakimś celu starają się do siebie upodobnić. Jeśli jeden z nich dojdzie do wniosku, że za bardzo rzuca się w oczy, zapewne poczuje się nieszczęśliwy i ni...

Jak szybko przychodzą argumenty na rzecz tego, na co mamy ochotę!

Jak szybko przychodzą argumenty na rzecz tego, na co mamy ochotę!

Nie gadaj mi o spadkobiercach i przedstawicielach! - zawołał Karol. - Nie należę do tych, co to zaniedbują żyjącego władcę, by się kłaniać wschodzącemu słońcu.

Nie gadaj mi o spadkobiercach i przedstawicielach! - zawołał Karol. - Nie należę do tych, co to zaniedbują żyjącego władcę, by się kłaniać wschodzącemu słońcu.

Architekt jest jakby producentem teatralnym, człowiekiem aranżującym scenę, na której toczy się nasze życie. Jeśli jego zamiary się powiodą, odegra rolę doskonałego gospodarza, który stara się zapewnić gościom wszelkie wygody, aby życie z nim było miłym doświadczeniem.

Architekt jest jakby producentem teatralnym, człowiekiem aranżującym scenę, na której toczy się nasze życie. Jeśli jego zamiary się powiodą, odegra rolę doskonałego gospodarza, który stara się zapewnić gościom wszelkie wygody, aby życie z nim było miłym doświadczeniem.

Istnieje pewien rodzaj wstydu, który jest większą udręką, niż wszystko, czego tylko człowiek może doświadczyć w swoim życiu, wstyd, jaki odczuwa ofiara, kiedy jest zmuszona spojrzeć w twarz swojemu oprawcy.

Istnieje pewien rodzaj wstydu, który jest większą udręką, niż wszystko, czego tylko człowiek może doświadczyć w swoim życiu, wstyd, jaki odczuwa ofiara, kiedy jest zmuszona spojrzeć w twarz swojemu oprawcy.

I zauważę jeszcze, że kiedy ta młodzież, ta miła młodzież pragnie powiedzieć coś takiego mądrego i ważkiego - to raptem zbyt szczerze i naiwnie na twarzy będzie miała wypisane, że oto, panie dobrodzieju, „mówię ci teraz coś mądrego i ważkiego” - i to nie z próżności, jak to bywa u nas, ale wręcz widać, że sama strasznie w to wszystko wierzy i ceni to, i szanuje, i myśli, że wy to wszystko tak samo szanujecie. Ach, szczerość! Oto czym nas zwyciężają!

I zauważę jeszcze, że kiedy ta młodzież, ta miła młodzież pragnie powiedzieć coś takiego mądrego i ważkiego - to raptem zbyt szczerze i naiwnie na twarzy będzie miała wypisane, że oto, panie dobrodzieju, „mówię ci teraz coś mądrego i ważkiego” - i to nie z próżności, jak to bywa u nas, ale wręcz widać, że sama strasznie w to wszystko wierzy i ceni to, i szanuje, i myśli, że wy ...

W ręce czujesz to drżenie, które jest tak stare jak człowiek, czujesz tę gotowość zabijania, to zakazane przyciąganie, tę coraz silniejszą namiętność, tę podnietę, która nie jest dobra ani zła, ale jest jedną z tajemniczych podniet każdego życia: być silniejszym niż ten drugi, zręczniejszym, pozostać mistrzem, nie chybić. Czuje to pantera, gdy szykuje się do skoku, wąż, kiedy się wyprostowuje między skalnymi odłamkami, sęp, kiedy się rzuca z wysokości tysiąca metrów, i człowiek, kiedy wpatruje się w swoją ofiarę.

W ręce czujesz to drżenie, które jest tak stare jak człowiek, czujesz tę gotowość zabijania, to zakazane przyciąganie, tę coraz silniejszą namiętność, tę podnietę, która nie jest dobra ani zła, ale jest jedną z tajemniczych podniet każdego życia: być silniejszym niż ten drugi, zręczniejszym, pozostać mistrzem, nie chybić. Czuje to pantera, gdy szykuje się do skoku, wąż, kiedy s...

Picasso mawiał, że dobry smak to „coś straszliwego (...) wróg kreatywności”, a Goethe pisał: „Nie ma nic bardziej przerażającego od wyobraźni pozbawionej smaku”.

Picasso mawiał, że dobry smak to „coś straszliwego (...) wróg kreatywności”, a Goethe pisał: „Nie ma nic bardziej przerażającego od wyobraźni pozbawionej smaku”.

Nie ma nic badziej gniewliwego nad wszelakie departamenty, pułki, kancelarie — słowem, wszelkiego rodzaju kasty urzędowe. Dziś nawet pierwszy lepszy człowiek prywatny uważa, że w jego osobie obrażone zostało całe społeczeństwo.

Nie ma nic badziej gniewliwego nad wszelakie departamenty, pułki, kancelarie — słowem, wszelkiego rodzaju kasty urzędowe. Dziś nawet pierwszy lepszy człowiek prywatny uważa, że w jego osobie obrażone zostało całe społeczeństwo.

W zasadzie określenie jakiegoś projektu jako przełomowy stało się najwyższą formą pochwały, zupełnie jak gdyby architektura, na wzór mody, powinna unikać odniesień do przeszłości.

W zasadzie określenie jakiegoś projektu jako przełomowy stało się najwyższą formą pochwały, zupełnie jak gdyby architektura, na wzór mody, powinna unikać odniesień do przeszłości.