Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"POKOLENIE TINDERÓWEK. #O(d)powiedzWszystkim", czyli refleksja nad tym, jak ludzie mogą "kochać" teraz...

Książka autorstwa Joanny Och Ach zanurza czytelnika odważnie w wir wirtualnych/współczesnych związków, a przy tym odkrywa je z przenikliwością chirurga i ciekawością socjologa. Trafia w samo serce ery cyfrowych romansów, gdzie miłość zdaje się mieć termin ważności...

Joanna Och Ach przemierza labirynt współczesnych randek z Tindera, zadając pytanie o to, jak technologia zmienia ludzkie serca.

Czytelnik zostaje porwany (dosłownie ma się wrażenie, jakby było się tam razem z żywiołową i zabawną bohaterką) przez pęd życia trzydziestoletniej Takiej Jednej, która postanawia pomóc losowi w poszukiwaniu swojej drugiej połówki. Podejmuje więc decyzję, żeby zarejestrować się na platformie randkowej -Tinder.

Jej miłosne eskapady okazują się jednak tak samo ulotne, jak powiadomienia na ekranie smartfona. Dostajemy od autorki pełną galerię pełnokrwistych postaci, które czasem rozbawiają do łez, czasem irytują absurdami, a najczęściej rodzą pytanie "serio istnieją tacy mężczyźni?!" 😵‍💫 Stajemy się świadkami intymnych momentów i samych rozmów Takiej Jednej z potencjalnymi kandydatami na męża.

Podziwiam autorkę za to, jak trafnie i inteligentnie obserwuje współczesny świat i ludzi, bo można oczywiście czytać książkę jak zabawną, momentami pikantną, historię randkowania, ale sporo w tym wszystkim studium człowieka, pełni paradoksów rzeczywistości, a nade wszystko silnej potrzeby miłości - czasem za wszelką cenę...

"POKOLENIE TINDERÓWEK. #O(d)powiedzWszystkim", czyli refleksja nad tym, jak ludzie mogą "kochać" teraz...

Książka autorstwa Joanny Och Ach zanurza czytelnika odważnie w wir wirtualnych/współczesnych związków, a przy tym odkrywa je z przenikliwością chirurga i ciekawością socjologa. Trafia w samo serce ery cyfrowych romansów, gdzie miłość zdaje się mieć termin...

Mogłabym podsumować "Mewę" jednym zdaniem - cytatem, który widnieje na okładce - "O POKONYWANIU OGRANICZEŃ I ŻYCIU W PRAWDZIE I WOLNOŚCI", bo tak naprawdę właśnie o tym jest ta oryginalna książka.

Autor - Richard Bach przedstawia czytelnikowi piękną filozoficzną historię mewy - Jonathan'a Livingston'a Seagulla. Mewy, która nie chciała poświęcić całego swojego ptasiego życia tylko na zdobywanie pokarmu. Czuła, że jest stworzona do czegoś więcej i kiedy odkrywa swoje prawdziwe powołanie, by latać, wzlatywać ponad to, co ją ogranicza i blokuje, zaczyna żyć. Naraża się tym na hańbę wśród swojego stada i zostaje wyrzucona z mewiej społeczności. Dzięki temu jednak może dotknąć Nieba i stać się nauczycielem dla innych mew, które miały odwagę wzlecieć "wyżej", poza utarte schematy, bo "ta mewa widzi najdalej, która wzlatuje najwyżej"...

🙋🏻‍♀️MOJE SUBIEKTYWNE ODCZUCIA🙋🏻‍♀️

Czasem miałam wrażenie, że autor mocno nagina fabułę książki, by wpleść w nią swoje filozoficzne myśli - często zbyt górnolotne, ocierające się o przerost formy nad treścią.

Widać, że został mocno zainspirowany religią chrześcijańską - pojawiła się Wielka Mewa, na której obraz, powstały inne ptaki, a także pierwsi Uczniowie Jonathana, czy ogólna idea miłości, do której dążyły rozsądniejsze mewy. Nie czułam tego i coś mi w tym nie pasowało.

Mimo wszystko nie żałuję, że poświęciłam czas na przeczytanie tej książki, choć może zawarte w niej myśli jakoś specjalnie mnie nie zaskoczyły i nie były dla mnie niczym odkrywczym, to samą formę uważam za bardzo przyjemną i oryginalną. Dmucha wiatrem nadziei w ludzkie skrzydła 🪽 a do tego sporo artystycznych fotografii.

Mogłabym podsumować "Mewę" jednym zdaniem - cytatem, który widnieje na okładce - "O POKONYWANIU OGRANICZEŃ I ŻYCIU W PRAWDZIE I WOLNOŚCI", bo tak naprawdę właśnie o tym jest ta oryginalna książka.

Autor - Richard Bach przedstawia czytelnikowi piękną filozoficzną historię mewy - Jonathan'a Livingston'a Seagulla. Mewy, która nie chciała poświęcić całego swojego ptasiego...

Sny - temat który inspiruje wiele osób do tworzenia i wyrażania siebie. Są jak mosty, które łączą nas z innymi "światami", niczym nocna symfonia obrazów, często komponowana bez naszej zgody. Takie nasze prywatne kino z filmami trudnymi do opowiedzenia.

Do takiego prywatnego kina ze snem w roli głównej zaprosiła mnie ostatnio Krystyna Zelek. Jej książka z intrygującym tytułem "Sen snem snów" bardzo różni się od tych, które czytałam do tej pory. Bardzo mąci w głowie - w pozytywnym tego słowa znaczeniu.

Tak wiele zagadkowych rzeczy się w niej dzieje, a główna bohaterka, której imię poznajemy dopiero w ostatnim zdaniu książki, wcale nie próbuje ułatwiać nam zrozumienia samej siebie i jej świata. A ten, niczym gradient, raz zdaje się realistyczny, innym razem - snem. Ciężko stwierdzić, gdzie kończy się jawa, a gdzie zaczyna sen.

Autorka mistrzowsko poprowadziła narrację, sprawiając, że narrator (główna bohaterka) staje się naszym dobrym znajomym i naprawdę mocno to czuć. To dość niespotykane. Towarzyszymy jej w każdej chwili jej życia i misji.

Jedyną uwagę, a może żal, mam do wydawcy, redaktora, korektora. Sporo w książce niefortunnych/niepoprawnych sformułowań, powtórzeń i literówek, które nie uprzyjemniały czytania, a wystarczyłaby dobra redakcja i korekta.

Mimo wszystko "Sen snem snów" to książka bardzo oryginalna. Zabiera czytelnika do innego wymiaru bliskiego bohaterce - przez szpary czasoprzestrzeni - przez sny snami snów...

Sny - temat który inspiruje wiele osób do tworzenia i wyrażania siebie. Są jak mosty, które łączą nas z innymi "światami", niczym nocna symfonia obrazów, często komponowana bez naszej zgody. Takie nasze prywatne kino z filmami trudnymi do opowiedzenia.

Do takiego prywatnego kina ze snem w roli głównej zaprosiła mnie ostatnio Krystyna Zelek. Jej książka z intrygującym...