Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Beznadziejna, nudna. Ani to sensacja, ani obyczaj. I po co aż tyle wulgaryzmów? Nie ma dla nich żadnego uzasadnienia. Autor pisze, że zbierał się do tej powieści 10 lat. I nic to nie dało.

Beznadziejna, nudna. Ani to sensacja, ani obyczaj. I po co aż tyle wulgaryzmów? Nie ma dla nich żadnego uzasadnienia. Autor pisze, że zbierał się do tej powieści 10 lat. I nic to nie dało.

Dwa pierwsze tomy oceniłam bardzo nisko Ten, trzeci i ostatni - bardzo wysoko. Nie mogłam się oderwać i książkę przeczytałam w 1 dzień. Autorka rozwinęła skrzydła. Dałabym najwyższą ocenę, ale niestety znalazłam 1 błąd merytoryczny.
Pod koniec książki ciężko ranny Patryk wypowiada takie słowa: "To...mąż mojej siostry", mając na myśli człowieka, który do niego strzelił (str. 256, wyd. II). I rzeczywiście to był mąż jego siostry, Gabriel. Kilka stron dalej (str. 260) jest przypomnienie tych słów, ale brzmią one kompletnie inaczej: " Brat mojej żony. Uratuj go. To były ostatnie słowa Patryka, zanim zemdlał." No pomieszanie z poplątaniem. Tak mógłby powiedzieć ten, który do niego strzelał, czyli Gabriel, a nie Patryk. Brawo dla redaktora!

Dwa pierwsze tomy oceniłam bardzo nisko Ten, trzeci i ostatni - bardzo wysoko. Nie mogłam się oderwać i książkę przeczytałam w 1 dzień. Autorka rozwinęła skrzydła. Dałabym najwyższą ocenę, ale niestety znalazłam 1 błąd merytoryczny.
Pod koniec książki ciężko ranny Patryk wypowiada takie słowa: "To...mąż mojej siostry", mając na myśli człowieka, który do niego strzelił...

Drugi tom jeszcze gorszy niż pierwszy. Bohaterka wciąż irytująco infantylna, postaci płytkie, fabuła rozciągnięta na siłę, nuda.

Drugi tom jeszcze gorszy niż pierwszy. Bohaterka wciąż irytująco infantylna, postaci płytkie, fabuła rozciągnięta na siłę, nuda.