Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kanon literatury rosyjskiej, który postanowiłem nadrobić - i się nie zawiodłem.
Szczerze to drugi tom porwał mnie na dobre ale nie mam nic do zarzucenia jego poprzednikowi :). Problematykę jaka chciał ująć autor w fabule, uczynił to w iście mistrzowskim stylu. Książka ukazuje tło historyczne oraz uwidacznia problemy z którymi zmagala się XIX Rosja, odejście od tradycji i wiary, postępowość. Osobiście urzekł mnie termin "natura Karamazowska" jako dualizm osobowości w której mieszczą się dwie otchlanie, tj. człowiek honorowy, sprawiedliwy, brzydzący się kłamstwa. Z drugiej strony wyznający zasadę, że cel uświęca środki. Bracia Karamazow są alegorią zmian zachodzących w społeczeństwie. Kapitalnie autor ukazał kontrasty i to, że nie wszystko jest złotem co się świeci ( para Zosima-Iliuszeczka, kto czytał ten wie o co chodzi ). Główną rolę odgrywa również kwestia wiary, często da się odczuc, że Dostojewski meandrował między istnieniem Boga a sumieniem ludzkim jako dogmatem imperatywu moralnego. Co ostatecznie wygrało? Przeczytajcie. Jedyne co mnie przygnębiło to, że Dostojewskiemu nieudało sie dokończyć epilogu ze względu na śmierć .

Kanon literatury rosyjskiej, który postanowiłem nadrobić - i się nie zawiodłem.
Szczerze to drugi tom porwał mnie na dobre ale nie mam nic do zarzucenia jego poprzednikowi :). Problematykę jaka chciał ująć autor w fabule, uczynił to w iście mistrzowskim stylu. Książka ukazuje tło historyczne oraz uwidacznia problemy z którymi zmagala się XIX Rosja, odejście od tradycji i...