Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chciałem coś napisać o tej książce, ale po prostu brak słów. Jedna z lepszych biografii jakie kiedykolwiek czytałem. 11/10

Chciałem coś napisać o tej książce, ale po prostu brak słów. Jedna z lepszych biografii jakie kiedykolwiek czytałem. 11/10

Najdziwniejsza "książka" jaką kiedykolwiek przeczytałem. Nie polecam na trzeźwo. Pozdrawiam

Najdziwniejsza "książka" jaką kiedykolwiek przeczytałem. Nie polecam na trzeźwo. Pozdrawiam

Przeczytałem fajny artykuł na PI przez przypadek. Dwa dni później byłem w księgarni, miałem nadmiar gotówki i trafiłem na 2 ostatnie egzemplarze książek Piotra C. Pokolenie Ikea i Pokolenie Ikea:kobiety. Kupiłem obie, wierząc, że trafią w mój gust.

Pierwsza część była dobra, czasem dziwna, w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Zabierając się parę dni później za drugą część, nie wiedziałem czego się spodziewać. Tytuł miał sugerować rozpustę do kwadratu i jeszcze więcej cycków niż w pierwszej części. Książka totalnie wgniotła mnie w fotel, na zmianę bawiąc do łez, oraz dając do myślenia, czy droga którą idą, jest tą, którą rzeczywiście chcę podążać?

"Słuchaj, Marlenka, to, że my, z pokolenia 30+, mamy od was większe mieszkania i większe kredyty, lepsze samochody, wyższe stanowiska w pracy, to nie znaczy, że wiemy, co zrobić dalej ze swoim życiem. A tym bardziej cudzym!"

Początkowo chciałem ocenić książkę na 9/10, bo przecież 10/10 to powinno być coś niesamowitego, klasyka gatunku, coś co porusza, intryguje, wywołuje emocje, zarówno pozytywne jak i negatywne. Czy nie jest tak z tą książką? Stwierdziłem, że odrzucę na chwilę wszystkie standardy na bok, być może nie jest to książka, która przetrwa wieki, ale w tej chwili, dzisiaj, chcę jej dać 10/10 i czuję, że będę do niej wielokrotnie wracał.

Autor zrobił niesamowity postęp względem pierwszej części. Humor się wyostrzył, czasem czułem się, jakbym czytał scenariusza Quentina Tarantino, wszystko w porządku, a nagle wyskakuje bomba, która rozkłada na łopatki. Codzienność przedstawiona bez okularów, bez schematów, odrzucenie oceniania zachowań w perspektywie moralności, czy etyki. Po prostu się stało, po co oceniać? Zdrady, intrygi, imprezy, alkohol, gotowanie, seks w różnych wariacjach z różnymi kobietami, przynoszące z sobą różne historie.

Końcówka rozwala, po prostu. Utwierdziła mnie w przekonaniu, że większość osób i tak nigdy nie zrozumie tej książki, nie zobaczy nic więcej poza cyckami i przedmiotowym traktowaniem kobiet przez buca z korporacji, któremu od nadmiaru kasy na koncie uderzyła woda sodowa do głowy. I dobrze. Ta książka nie jest dla wszystkich.

Uwielbiam ją.

Przeczytałem fajny artykuł na PI przez przypadek. Dwa dni później byłem w księgarni, miałem nadmiar gotówki i trafiłem na 2 ostatnie egzemplarze książek Piotra C. Pokolenie Ikea i Pokolenie Ikea:kobiety. Kupiłem obie, wierząc, że trafią w mój gust.

Pierwsza część była dobra, czasem dziwna, w pozytywnym znaczeniu tego słowa. Zabierając się parę dni później za drugą część,...