Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Są ludzie, którzy uważają, że rodzimy się po to żeby cierpieć. Inni sądzą, że naszym celem jest płacenie podatków, a jeszcze inni, że żyjemy...

Są ludzie, którzy uważają, że rodzimy się po to żeby cierpieć. Inni sądzą, że naszym celem jest płacenie podatków, a jeszcze inni, że żyjemy po to żeby umrzeć, a później wrócić pod postacią jakiegoś wrednego gryzonia, którego celem też jest umrzeć. Dla odmiany ja uważam, że rodzimy się po to żeby zająć miejsce, w którym będziemy żyć dokładnie tak jak chcemy, wśród ludzi których kochamy. W willi skąpanej w słońcu.

Nieważne czy ona ma na imię Katarzyna, Ewa czy Monika. Nieważne, czy jest szczupła czy przy kości, czy jest piękna czy przeciętna. Nieważne ...

Nieważne czy ona ma na imię Katarzyna, Ewa czy Monika. Nieważne, czy jest szczupła czy przy kości, czy jest piękna czy przeciętna. Nieważne nawet co na co dzień myśli o sobie, bo w okłamywaniu siebie każdy jest specjalistą światowej klasy. Każda z tych różnic jest nieważna, bo to czego ona chce, to całować się w tłumie przechodzącego tłumu przepracowanych trybików systemu. Chce wpaść spóźniona do biura poprawiając włosy, obciągając spódnicę i nie potrafiąc ukryć rumieńców. Chce, żebyś złapał ją za rękę i przyciągnął do siebie kiedy będzie miała odchodzić. Chce wiedzieć, że nie liczy się nikt i nic poza tym, co teraz czuje. Wie, że nie zatrzyma owczego pędu całego cywilizowanego świata, ale chce na kilka chwil, które zapamięta już na zawsze, się z niego wyrwać. Rozbić szafirowe szkło w swoim zegarku i wyjąć z niego wskazówki, wyrzucić telefon, nie dbając o nic założyć koszulkę wybrudzoną keczupem i spotkać kogoś przy kim będzie to możliwe. Na chwilę. Na tak bardzo potrzebną chwilę do zaczerpnięcia oddechu, po której można wrócić do świata, w którym króluje Nike, Coca-Cola i Yves Saint Laurent.