Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Genialna, powieść realistyczna. Każda z wielu postaci ma swój jasno, acz subtelnie zarysowany charakter. Ludzkie motywacje ukazane są na tle zmieniającego się ducha czasów w Europie, fale politycznych zawirowań wynoszą do góry i niszczą na zmianę kariery, marzenia oraz losy bohaterów.

Dawno nie czytałem tak dobrej powieści.

Genialna, powieść realistyczna. Każda z wielu postaci ma swój jasno, acz subtelnie zarysowany charakter. Ludzkie motywacje ukazane są na tle zmieniającego się ducha czasów w Europie, fale politycznych zawirowań wynoszą do góry i niszczą na zmianę kariery, marzenia oraz losy bohaterów.

Dawno nie czytałem tak dobrej powieści.

Przyjemna historia, choć rozwija się powoli i kończy nagle. Mam wrażenie, że autorka sama pogubiła się w co poniektórych szczegółach.

Przyjemna historia, choć rozwija się powoli i kończy nagle. Mam wrażenie, że autorka sama pogubiła się w co poniektórych szczegółach.

Osho nie ma najlepszej reputacji. Podchodąc do lektury "Tantry" byłem sceptycznie nastawiony. W dużej mierze zawdzięczam to serialowi dokumentalnemu "Wild, Wild Country" Netflixa. Jednak muszę przyznać, że zostałem kupiony.

Chciałem się dowiedzieć czegoś o seksualności z punktu widzenia filozofii, duchowości Wschodu. Okazuje się, że system Tantry w ogóle nie jest o tym. Idzie nieco krok dalej niż buddyzm jaki dotąd znałem, który wydawał mi się dość pustą formą egzystencji. Tantra z kolei zachęca człowieka, aby był naturalny we wszelkich możliwych przejawach życia. Myk polega na tym, aby nie utożsamiał się z niczym co przelewa się przez jego świadomość, która jako jedyna jest niezmienna.

Książka to transkrypcja serii wykładów Osho. Wiele metafor czy zdań jest po wielokroć powtarzanych, przez co przekaz książki jest łatwiejszy do zrozumienia. Miejscami można wpaść nawet w stany podobne medytacji.

Osho nie ma najlepszej reputacji. Podchodąc do lektury "Tantry" byłem sceptycznie nastawiony. W dużej mierze zawdzięczam to serialowi dokumentalnemu "Wild, Wild Country" Netflixa. Jednak muszę przyznać, że zostałem kupiony.

Chciałem się dowiedzieć czegoś o seksualności z punktu widzenia filozofii, duchowości Wschodu. Okazuje się, że system Tantry w ogóle nie jest o tym....

Urocze opowiadania. Autorka ewidentnie darzyła postaci szczerą sympatią. Nikomu nie dzieje się wielka krzywda (no prawie nikomu), parę nosów zostaje utartych, a kilka marzeń spełnionych (i to w zawrotnym tempie, wszak to opowiadania i nie ma co się rozwlekać). Małżeństwa są spontaniczne, maniery nienaganne, a samochody nie wymagają prawa jazdy.

Przyjemna lektura.

Urocze opowiadania. Autorka ewidentnie darzyła postaci szczerą sympatią. Nikomu nie dzieje się wielka krzywda (no prawie nikomu), parę nosów zostaje utartych, a kilka marzeń spełnionych (i to w zawrotnym tempie, wszak to opowiadania i nie ma co się rozwlekać). Małżeństwa są spontaniczne, maniery nienaganne, a samochody nie wymagają prawa jazdy.

Przyjemna lektura.

Prosto napisana książka w formie poradnika, a więc wiele powtórzeń tych samych informacji, tak aby łatwiej zapadały w pamięć. Nauka stojąca za teorią stylów przywiązania jest opisana w skrócie, ale jest to zgodne z założeniem książki. Brakuje mi jedynie więcej informacji o procesie nabywania poszczególnych stylów.

Tytuł najbardziej przysłuży się osobom o stylu lękowym. To do nich głównie jest kierowany. Dla osób o stylu bezpiecznym lub unikowym nie ma w niej za wiele treści.

Prosto napisana książka w formie poradnika, a więc wiele powtórzeń tych samych informacji, tak aby łatwiej zapadały w pamięć. Nauka stojąca za teorią stylów przywiązania jest opisana w skrócie, ale jest to zgodne z założeniem książki. Brakuje mi jedynie więcej informacji o procesie nabywania poszczególnych stylów.

Tytuł najbardziej przysłuży się osobom o stylu lękowym. To...

Nic wyjątkowego w tej książce nie ma. Ot, niezbyt fascynująca intryga, świat taki, postaci mogą być.

Może bym się nią bardziej cieszył gdybym był jeszcze w gimazjum. Wtedy mi taka literatura wchodziła.

Nic wyjątkowego w tej książce nie ma. Ot, niezbyt fascynująca intryga, świat taki, postaci mogą być.

Może bym się nią bardziej cieszył gdybym był jeszcze w gimazjum. Wtedy mi taka literatura wchodziła.

Wybitna w swojej ponurej prostocie.

Wybitna w swojej ponurej prostocie.

Przyjemne eseje. Sprawiły, że czułem się jak gdybym pił kawkę z autorką. Płynnie przechodzi od osobistych szczegółów do uniwersalnych lub historycznych ogółów.

Przyjemne eseje. Sprawiły, że czułem się jak gdybym pił kawkę z autorką. Płynnie przechodzi od osobistych szczegółów do uniwersalnych lub historycznych ogółów.

Cudne wiersze, pomiędzy trywialnością i metafizyką.

Cudne wiersze, pomiędzy trywialnością i metafizyką.

Wciągająca ze wspaniałym klimatem wyższych sfer XIX wieku.

Wciągająca ze wspaniałym klimatem wyższych sfer XIX wieku.

Wciągająco prowadzona narracja książki, bądź co bądź, naukowej.

Wciągająco prowadzona narracja książki, bądź co bądź, naukowej.

Masturbacja tworząca wspólnotę ludzkości oraz mistyczna historia średniowiecznego mistrza warzącego brandy. Wszystko to w poetyckiej formie. Jak dla mnie rewelacja.

Masturbacja tworząca wspólnotę ludzkości oraz mistyczna historia średniowiecznego mistrza warzącego brandy. Wszystko to w poetyckiej formie. Jak dla mnie rewelacja.

Przyjemna, niestety niebywale krótka. Zastanawiam się na ile jest aktualna?

Przyjemna, niestety niebywale krótka. Zastanawiam się na ile jest aktualna?

W pewnych momentach nużyła mnie nadpodaż metafor. Szkoda, że w tej książce jest mniej osób, z którymi autorka prowadziła dialogi. Być może taki był jednak zamysł.

W pewnych momentach nużyła mnie nadpodaż metafor. Szkoda, że w tej książce jest mniej osób, z którymi autorka prowadziła dialogi. Być może taki był jednak zamysł.

Czy coś z niej zrozumiałem? Ogólny zarys na pewno. Jednak sama mechanika świata pragnienia jest opisana językiem skomplikowanym i frywolnym jednocześnie. Przypomina nieco strumień świadomości. No ale jak inaczej wywoływać schizoidalne przepływy jeśli nie przez uwalnianie słów z ich dotychczasowych, utartych znaczeń? Wszystko ze wszystkim się tu łączy, wszystko przez siebie przelewa, wywraca na lewą stronę, a głównym wrogiem tego pięknego obrazka są społeczne organizacje faszyzujące.

Łatwiej posłużyć się intuicją czytając tę książkę niż logiką. Ale jeśli ktoś potrafi logicznie przeanalizować to dzieło to podziwiam.

Czy coś z niej zrozumiałem? Ogólny zarys na pewno. Jednak sama mechanika świata pragnienia jest opisana językiem skomplikowanym i frywolnym jednocześnie. Przypomina nieco strumień świadomości. No ale jak inaczej wywoływać schizoidalne przepływy jeśli nie przez uwalnianie słów z ich dotychczasowych, utartych znaczeń? Wszystko ze wszystkim się tu łączy, wszystko przez siebie...

Może nie jest to książka głęboka i przeniknięta wyrafinowaną mądrością, ale czyta się ją wyśmienicie. Jest tak arcypolska jak Mickiewicz, sieć Biedronek i beka z Wałęsy. To narracja polskiego everymana, "każdo-ziomeczka" (tak spolszczając), zanurzonego w rzeczywistości krzywego zwierciadła Polskiej post-transformacji i próby odnalezienia się w świecie, który huczy od nonsensów. Z dystansem przygląda się słowiańskiemu kombinatorstwu oraz zderzaniu się różnych narodowych narracji. Celne oko do z pozoru absurdalnych zjawisk, łatwo wytłumaczalnych zwykłymi, codziennymi potrzebami ludzi. No dobra książka XD

Może nie jest to książka głęboka i przeniknięta wyrafinowaną mądrością, ale czyta się ją wyśmienicie. Jest tak arcypolska jak Mickiewicz, sieć Biedronek i beka z Wałęsy. To narracja polskiego everymana, "każdo-ziomeczka" (tak spolszczając), zanurzonego w rzeczywistości krzywego zwierciadła Polskiej post-transformacji i próby odnalezienia się w świecie, który huczy od...

Zacząłem czytać "Anty-Edypa" w polskim wydaniu Krytyki Politycznej, ale ktoś polecił mi tę pozycję jako preludium. Myślę, że całkiem się sprawdziła w tym zadaniu. Rzeczywiście układa cały koncept pragnących maszyn, ciała bez organów, socius, itd. w bardziej przejrzystą strukturę niż, prawie że strumień świadomości, jakim jest dzieło Deleuze'a i Guattariego. Jednak ocenić to rozsądniej będzie mi dane po przeczytaniu "Anty-Edypa".

Zacząłem czytać "Anty-Edypa" w polskim wydaniu Krytyki Politycznej, ale ktoś polecił mi tę pozycję jako preludium. Myślę, że całkiem się sprawdziła w tym zadaniu. Rzeczywiście układa cały koncept pragnących maszyn, ciała bez organów, socius, itd. w bardziej przejrzystą strukturę niż, prawie że strumień świadomości, jakim jest dzieło Deleuze'a i Guattariego. Jednak ocenić to...

+1 za tekst o Lutosławskim

+1 za tekst o Lutosławskim

Większość tych opowiadań to gotowe pomysły na odcinki "Twillight Zone".

Większość tych opowiadań to gotowe pomysły na odcinki "Twillight Zone".

Jak zwykle czyta się wyśmienicie i nie nuży (może poza tekstem Tomasza Żyro) ze względu na mnogość perspektyw, z których każda ma swoją unikatową wartość.

Jak zwykle czyta się wyśmienicie i nie nuży (może poza tekstem Tomasza Żyro) ze względu na mnogość perspektyw, z których każda ma swoją unikatową wartość.