Jesteśmy społecznością, która kocha książki

O rety, co to właściwie było? Tytuł, okładka i ostrzeżenie w kółku sugerują powieść erotyczną, co mocno wprowadza czytelnika w błąd, a dostajemy próbę poważnego podejścia do zjawiska nimfomanii, a raczej jej naturalistycznego opisu. Ja wszystko rozumiem, ale po co obiecywać, a właściwie krzyczeć okładką i hasłem, że w książce znajdziemy romans i erotykę, kiedy zamierzamy pokazać najpodlejsze, najbrudniejsze i najbardziej dramatyczne strony nimfomanii.
I za to oszustwo przyznaję tylko dwie gwiazdki.

O rety, co to właściwie było? Tytuł, okładka i ostrzeżenie w kółku sugerują powieść erotyczną, co mocno wprowadza czytelnika w błąd, a dostajemy próbę poważnego podejścia do zjawiska nimfomanii, a raczej jej naturalistycznego opisu. Ja wszystko rozumiem, ale po co obiecywać, a właściwie krzyczeć okładką i hasłem, że w książce znajdziemy romans i erotykę, kiedy zamierzamy...

Świetnie się czyta. Wiele pokazuje, a jeszcze więcej uświadamia. Kim się stajemy, kiedy zaczyna nam brakować tego, do czego przywykliśmy tak bardzo, że traktujemy to jako oczywistość. Przecież nie zauważamy na co dzień, że pieniędzy mamy więcej tych wirtualnych niż tych w portfelu, że prawie wszystko, czego używamy każdego dnia, jest na prąd albo prądem doładowywane. Wrażenia po lekturze: elektryzujące. Zadanie: zrobić zapasy wody i żywności na dwa tygodnie!

Świetnie się czyta. Wiele pokazuje, a jeszcze więcej uświadamia. Kim się stajemy, kiedy zaczyna nam brakować tego, do czego przywykliśmy tak bardzo, że traktujemy to jako oczywistość. Przecież nie zauważamy na co dzień, że pieniędzy mamy więcej tych wirtualnych niż tych w portfelu, że prawie wszystko, czego używamy każdego dnia, jest na prąd albo prądem doładowywane....

Trochę się obawiałam, że po Szeptusze, która była dla mnie odkryciem, Noc Kupały nie da rady. Dała. I o ile Gosia za bardzo się nie zmieniła i wciąż mnie trochę denerwuje, o tyle Mieszko, Baba Jaga i Mszczuj wreszcie zaczęli być pełnokrwistymi bohaterami. Brakuje mi nieco opisów świata, a właściwie Królestwa Polskiego jako potęgi (nie mam wrażenia, by była mocarstwem). Mam nadzieję, że w Żercy pojawi się więcej opisów społeczeństwa, kultury i gospodarki. Może też udałoby się uchylić rąbka tajemnicy na temat alternatywnej historii i jej przebiegu. Poza tymi (drobnymi) zastrzeżeniami, które są raczej gorącą prośbą do autorki o rozbudowę świata Szeptuchy, zarówno drugi tom, jak i cały pięknie zapowiadający się cykl to perełka i rozrywka pierwsza klasa.

Trochę się obawiałam, że po Szeptusze, która była dla mnie odkryciem, Noc Kupały nie da rady. Dała. I o ile Gosia za bardzo się nie zmieniła i wciąż mnie trochę denerwuje, o tyle Mieszko, Baba Jaga i Mszczuj wreszcie zaczęli być pełnokrwistymi bohaterami. Brakuje mi nieco opisów świata, a właściwie Królestwa Polskiego jako potęgi (nie mam wrażenia, by była mocarstwem). Mam...