Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Duszna, przekonująca i przemyślana. Zakończenie prawdopodobne i nieprzesłodzone. Autorce udało się go nie przegadać. Bo w gruncie rzeczy innego być nie mogło. A doceni ten, kto umie się odciąć od własnych politycznych preferencji, żeby nie powiedzieć - uprzedzeń. Polecam szczególnie kobietom. Zostaje w głowie na długo jak zadra - uwiera i zmusza do zastanowienia się, jak blisko jesteśmy prostych spraw i prostego życia. Bo czy naprawdę umiejętność dojenia krowy, zdobycia drewna na opał czy też wody jest godna obśmiania?

Duszna, przekonująca i przemyślana. Zakończenie prawdopodobne i nieprzesłodzone. Autorce udało się go nie przegadać. Bo w gruncie rzeczy innego być nie mogło. A doceni ten, kto umie się odciąć od własnych politycznych preferencji, żeby nie powiedzieć - uprzedzeń. Polecam szczególnie kobietom. Zostaje w głowie na długo jak zadra - uwiera i zmusza do zastanowienia się, jak...

Drugi tom cyklu Kwiat paproci to rewelacja.
Autorka się rozkręca. Więcej się dzieje, bohaterka już tak nie irytuje. Co prawda fobia przed kleszczami jej nie minęła, ale nie dominuje już w całej narracji. Mieszko też stał się jakby nieco żywszy. No i jeszcze ta trzecia. Z niecierpliwością czekam na tom III.

Drugi tom cyklu Kwiat paproci to rewelacja.
Autorka się rozkręca. Więcej się dzieje, bohaterka już tak nie irytuje. Co prawda fobia przed kleszczami jej nie minęła, ale nie dominuje już w całej narracji. Mieszko też stał się jakby nieco żywszy. No i jeszcze ta trzecia. Z niecierpliwością czekam na tom III.