Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Za przeczytanie tej ksiązki zabierałam sie długo. Z jednej strony reklama, mega przyciagająca, z drugiej strony znajomi, ktorzy przeczytali i narzekali. Ok, przeczytałam, mialam to co King - nie mogłam oderwac sie od tej książki, najfajniejsze, że przeczytałam ją jadąc pociagiem do pracy i z powrotem:P. Nie sugerujcie sie reklamą i opniami innych, te książkę trzeba po prostu zrozumieć. Podana jako thriller, trzymający do końca w niepewności i napięciu, a tak na prawdę na tych 223 kartkach toczył sie dramat trzech kobiet. Wartka akcja, wciągająca od początku do końca, pisana tzw. dziennikiem. Najlepiej przeczytać w pociągu:)

Za przeczytanie tej ksiązki zabierałam sie długo. Z jednej strony reklama, mega przyciagająca, z drugiej strony znajomi, ktorzy przeczytali i narzekali. Ok, przeczytałam, mialam to co King - nie mogłam oderwac sie od tej książki, najfajniejsze, że przeczytałam ją jadąc pociagiem do pracy i z powrotem:P. Nie sugerujcie sie reklamą i opniami innych, te książkę trzeba po...

Przeczytałam te książkę dlatego bo wszędzie slyszałam, że taka beznadziejna, i szkoda czasu i gniot i...
Po pierwsze nie rozumiem tej nagonki, przecież Iza Kuna to przede wszystkim aktorka a nie pisarka. Poza tym to co ukazało sie w formie książki można było przeczytać wcześniej na jej blogu. Mnie podobała sie ta książka, przeczytałam z uśmiechem - pomimo że na tych kartach to sie przecież dramat rozgrywał momentami. Kuna przedstawia w jakiś sposób obraz polskich kobiet będących kochankami. Nie wierzę, że każda która jest kochanką i "żyje" z żonatym mężczyzną, ma super życie. Współczuję takim kobietom, tak więc nie ma co sie obruszać, helołłłłł no przecież takich Klar jest pełno. Przykłady moge mnożyć. Jedna z moich znajomych powiedziała mi kiedyś, cytuję "...trzeba być kochanką, żeby zrozumieć taką kobietę. Każda kochanka to kobieta nieszczęśliwa, zakochana w mężczyźnie który przecież nigdy nie będzie jej...".Ja rozumiem są wyjątki od reguły - szanuję. Większość jednak to właśnie takie Klary. Niby mają mężczyznę - ale są samotne, niby jest z kim to łóżko dzielić - ale tylko przez kilka godzin. Niby są życzenia i prezenty na święta - tyle że on spędza je z rodziną, a taka Klara sama pod telefonem - bo może on wstanie od stołu i zadzwoni z kibla by powiedzieć, że tylko ja Klarę naprawdę kocha, matko jakie to żałosne. Napisałam, że uśmiałam się czytając książkę Kuny, ale tak na prawdę to bardzo smutna powieść. Poza tym Iza Kuna ma specyficzne poczucie humoru, czytając byłam w stanie wyobrazić sobie właśnie ją jako Klarę. Może dlatego że cenie ja jako aktorkę, Kuna przecież genialnie sprawdza sie w komediach jak chociażby Lejdis. Wyobraźcie sobie Klare na ekranie z Izą Kuna w roli głównej. Olszówka mogłaby zagrać Wronkę:P

Przeczytałam te książkę dlatego bo wszędzie slyszałam, że taka beznadziejna, i szkoda czasu i gniot i...
Po pierwsze nie rozumiem tej nagonki, przecież Iza Kuna to przede wszystkim aktorka a nie pisarka. Poza tym to co ukazało sie w formie książki można było przeczytać wcześniej na jej blogu. Mnie podobała sie ta książka, przeczytałam z uśmiechem - pomimo że na tych kartach...

Bardzo dobra książka, wspomnienia wracały za każdym razem kiedy bohaterki książki wspominały lata dzieciństwa. Piosenki, magnetofony na kasety ech te piękne czasy...wciągająca opowieść godna zapamiętania.

Bardzo dobra książka, wspomnienia wracały za każdym razem kiedy bohaterki książki wspominały lata dzieciństwa. Piosenki, magnetofony na kasety ech te piękne czasy...wciągająca opowieść godna zapamiętania.