Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo mi się podoba styl tej książki.
Jest miła i ciepła. Pełna rodzinnych anegdot i humoru.
Przepisy wydają się być proste, no i polskie - co dla mnie ważne.
Na razie wypróbowałam jeden - na zupkę - była niezła.

Bardzo mi się podoba styl tej książki.
Jest miła i ciepła. Pełna rodzinnych anegdot i humoru.
Przepisy wydają się być proste, no i polskie - co dla mnie ważne.
Na razie wypróbowałam jeden - na zupkę - była niezła.

Cudowna, ciepła książka o pięknej Rosji.
Pięknie są opisane realia, uczucia, postacie.
Książka wciąga i nie można się od niej oderwać.

Polecam wszystkim!

Cudowna, ciepła książka o pięknej Rosji.
Pięknie są opisane realia, uczucia, postacie.
Książka wciąga i nie można się od niej oderwać.

Polecam wszystkim!

Druga część sagi Engelsfors przeczytana.
Wrażenia pozytywne! W „Ogniu” znaleźć można celne obserwacje socjologiczne, analizę zależności międzyludzkich w małej społeczności, szkice z niełatwej natury relacji rodzinnych.
Do tego charakterystyczny, ponuro-nostalgiczny nastrój, typowy i fascynujący dla Szwecji.
Słabszym punktem tytułu jest przydługi początek, który skupia się na aluzjach do pierwszej części sagi „Kręgu”, co bywa nużące. Irytują też momentami nadmierne dosłowności i powtórzenia.
Ale druga część, gdy akcja nabiera tempa, wynagradza te niedostatki.
Generalnie – „Ogień” sprawdzi się jako przyzwoita lektura na dłuższe wieczory.

Druga część sagi Engelsfors przeczytana.
Wrażenia pozytywne! W „Ogniu” znaleźć można celne obserwacje socjologiczne, analizę zależności międzyludzkich w małej społeczności, szkice z niełatwej natury relacji rodzinnych.
Do tego charakterystyczny, ponuro-nostalgiczny nastrój, typowy i fascynujący dla Szwecji.
Słabszym punktem tytułu jest przydługi początek, który skupia się...