Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jednorazówka, książkowy "Szósty zmysł". Trochę strachu, trochę psychologii i zaskakujące zakończenie. Nie uważam wieczoru poświęconego na lekturę za zmarnowany, ale wątpię, żebym miał do tej (mini)powieści wrócić.

Jednorazówka, książkowy "Szósty zmysł". Trochę strachu, trochę psychologii i zaskakujące zakończenie. Nie uważam wieczoru poświęconego na lekturę za zmarnowany, ale wątpię, żebym miał do tej (mini)powieści wrócić.

Poradnik nie o tym, jak dowieść swojej racji, tylko jak wmówić wszystkim, że się to zrobiło. Rzecz życiowo przydatna i zadziwiająco aktualna. Polecam szczególnie wybieg 13.

Poradnik nie o tym, jak dowieść swojej racji, tylko jak wmówić wszystkim, że się to zrobiło. Rzecz życiowo przydatna i zadziwiająco aktualna. Polecam szczególnie wybieg 13.

Zupa-śmieciuszka, ale zjadliwa. Wygląda na to, że Vonnegut nigdy nie zszedł poniżej przyzwoitego poziomu, ale też nie zawsze błyszczał. To raczej ciekawostka dla fanów, zbiór przemówień i felietonów obleczonych w autobiograficzne szaty. Mądre słowa i idee, ale takich pełno jest też w powieściach Vonneguta, gdzie podane są bardziej przystępnie i lepiej zapadają w pamięć.

Zupa-śmieciuszka, ale zjadliwa. Wygląda na to, że Vonnegut nigdy nie zszedł poniżej przyzwoitego poziomu, ale też nie zawsze błyszczał. To raczej ciekawostka dla fanów, zbiór przemówień i felietonów obleczonych w autobiograficzne szaty. Mądre słowa i idee, ale takich pełno jest też w powieściach Vonneguta, gdzie podane są bardziej przystępnie i lepiej zapadają w pamięć.

Ma raptem 200 stron, a przy tym jest podzielona na 127 rozdziałów, z których praktycznie każdy jest jak pocisk wystrzelony prosto w głowę czytelnika. To zbiór scen, z których każda, choćby z pozoru mało istotna, ma jakieś znaczenie, i które razem składają się na historię pewnego pisarza i jego karassu. Vonnegut sam twierdził, że jest bezczelnym kłamcą, ale te jego kłamstwa dają do myślenia, no i czyta się je bardzo przyjemnie.

Ma raptem 200 stron, a przy tym jest podzielona na 127 rozdziałów, z których praktycznie każdy jest jak pocisk wystrzelony prosto w głowę czytelnika. To zbiór scen, z których każda, choćby z pozoru mało istotna, ma jakieś znaczenie, i które razem składają się na historię pewnego pisarza i jego karassu. Vonnegut sam twierdził, że jest bezczelnym kłamcą, ale te jego kłamstwa...