Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To co nas podnieca to się nazywa kasa – śpiewa Maryla. Literatki podniecają się zdradą, bardziej niż ja Różową Landrynką nadawaną późną nocą na Polsacie lat temu X. No, a później jest zdziwienie – statystyki informują, że książki czyta pięć procent polaków!
Jak to?! Przecież piszemy takie oryginalne teksty! Dziwią się panie. Polacy nie czytają, bo nie ma czego. Półki w księgarniach uginają się od polskiej literatury, pozbawionej pazura, jakiegoś błysku, od babskiej literatury dla kobiet, które nudzą się w pociągu relacji Duszniki Zdrój – Hel i z powrotem. No to już faktycznie lepiej jest poczytać trochę o zdradzie po raz tysięczny, niż gapić się przez brudne okno śmierdzącego przedziału kolejowego.

Nie wygląda na to, żeby oblicze polskiej literatury kobiecej miało się w najbliższym czasie zmienić. Małą świeczkę (pewnie z pierwszej komunii) zapaliła w tym tunelu Barbara Sęk, swoją debiutancką książką Dlaczego ona?(wyd. Replika, 2012). Bo choć znowu jest o ZDRADZIE. Tym razem, bardzo gorzko, bez pudrowania rzeczywistości. Miejscami brutalnie.

więcej tutaj - http://polecalnia.blogspot.com/2013/06/barbara-sek-dlaczego-ona-bo-nie-boi-sie.html

To co nas podnieca to się nazywa kasa – śpiewa Maryla. Literatki podniecają się zdradą, bardziej niż ja Różową Landrynką nadawaną późną nocą na Polsacie lat temu X. No, a później jest zdziwienie – statystyki informują, że książki czyta pięć procent polaków!
Jak to?! Przecież piszemy takie oryginalne teksty! Dziwią się panie. Polacy nie czytają, bo nie ma czego. Półki w...

Każdy ma w swoich znajomych osobę, której z lapidarnym stylem wypowiedzi jest nie po drodze. Moja żona na przykład relacjonując zakupy w Biedronce potrafi wystrugać opasłe tomiska Potopu, Nad Niemnem, albo innego dzieła, którym poloniści karcą uczniów. Opowiada i opowiada, a końca tej pełnej napięcia historii z wyprzedażą i kasjerką w tle nie widać. Podobnie wygląda sytuacja z najnowszą książką Szczepana Twardocha – Morfina. Narrator (a właściwie dwójka narratorów) nawija jak nakręcony, co i rusz sadząc dygresje i retrospekcje, przez co akcja porusza się z dynamiką walca. Owocem tej nawijki jest najdłuższy tekst Twardocha ever, liczący 579 stron (słownie – pięćset siedemdziesiąt dziewięć)...

więcej na - http://polecalnia.blogspot.com/2013/06/morfina-szczepana-twardocha-czytado.html

Każdy ma w swoich znajomych osobę, której z lapidarnym stylem wypowiedzi jest nie po drodze. Moja żona na przykład relacjonując zakupy w Biedronce potrafi wystrugać opasłe tomiska Potopu, Nad Niemnem, albo innego dzieła, którym poloniści karcą uczniów. Opowiada i opowiada, a końca tej pełnej napięcia historii z wyprzedażą i kasjerką w tle nie widać. Podobnie wygląda...

Bukowskiego dobrze jest zacząć od Faktotum. Lista jego książek jest długa, ale właśnie Faktotum ma w sobie szczególny czar. Jest to dzieło przystępne nawet dla osób, które nie do końca są przekonane do autora. Mówi się o Hanku, że był pisarzem kontrowersyjnym. Mówi się, że wykreował postać pijaka, hazardzisty i dziwkarza. I oczywiście Henry Chinaski (alter ego Buka) pił (najczęściej portwajn), obstawiał konie (najczęściej w kontrze), oraz sypiał z dziwkami (trudno zliczyć), wszystko to robił jednak z taką klasą, że nigdy nie nazwałbym go pijakiem, hazardzistą, oraz dziwkarzem. Faktotum jest historią o niedoli artysty, który żyje w biedzie, głoduje, a jedyne zatrudnienie jakie jest w stanie zdobyć to etat robola (w tej czy innej formie)...

więcej na: http://polecalnia.blogspot.com/2013/06/faktotum-charles-bukowski-mistrz-w.html

Bukowskiego dobrze jest zacząć od Faktotum. Lista jego książek jest długa, ale właśnie Faktotum ma w sobie szczególny czar. Jest to dzieło przystępne nawet dla osób, które nie do końca są przekonane do autora. Mówi się o Hanku, że był pisarzem kontrowersyjnym. Mówi się, że wykreował postać pijaka, hazardzisty i dziwkarza. I oczywiście Henry Chinaski (alter ego Buka) pił...