Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Mewa" - Richard Bach
Ocena 9/10

W sercu każdej opowieści tkwi przesłanie, które ma moc poruszenia czytelnika i skłonienia go do refleksji nad własnym życiem. "Mewa" to nie tylko literacki majstersztyk, ale przede wszystkim historia, która przekazuje głęboko duchowe, uniwersalne w swoim przesłaniu treści. Dawno się tak nie wzruszyłem czytając książkę.

Książka, z pozoru prosta, ukrywa w sobie bogate warstwy znaczeń i porusza temat wewnętrznej integralności oraz autentyczności. Tego kim jesteśmy w życiu codziennym. I jak duchowość wpływa na otaczającą nas rzeczywistość. W dzisiejszym świecie, gdzie często poddajemy się presji otoczenia i próbujemy dopasować do narzuconych wzorców, "Mewa" przypomina, że najważniejsze jest, by pozostać wiernym sobie i swoim przekonaniom. To opowieść o poszukiwaniu własnej drogi i odkrywaniu, że prawdziwa wolność to nie tylko brak zewnętrznych ograniczeń, ale przede wszystkim wolność ducha.

Autor z niezwykłą wrażliwością i subtelną ironią przygląda się również roli instytucjonalnej religii w życiu człowieka. Książka stawia pytania o to, jakie miejsce w naszym życiu zajmują zewnętrzne autorytety i dogmaty, a jakie powinna zajmować osobista wiara i indywidualne doświadczenie duchowe.

"Mewa" to piękna, poruszająca opowieść, która zmusza do zatrzymania się i zastanowienia nad tym, co w życiu jest naprawdę ważne. Jest to książka, która z każdą stroną wnika głębiej w duszę czytelnika, pozostawiając po sobie ślad i inspirując do przemyśleń nad własnym życiem i wyborami.
Polecam "Mewę" każdemu, kto szuka literatury, która nie tylko bawi, ale także skłania do głębokich refleksji nad sensem wolności, wiary w siebie i autentyczności.

"Mewa" - Richard Bach
Ocena 9/10

W sercu każdej opowieści tkwi przesłanie, które ma moc poruszenia czytelnika i skłonienia go do refleksji nad własnym życiem. "Mewa" to nie tylko literacki majstersztyk, ale przede wszystkim historia, która przekazuje głęboko duchowe, uniwersalne w swoim przesłaniu treści. Dawno się tak nie wzruszyłem czytając książkę.

Książka, z pozoru...

Recenzja książki "Nieosobowe życie, tom I" Josepha S. Bennera

Ocena 8/10

Książka "Nieosobowe życie" to nie tylko literatura duchowa; to podróż do głębi afirmacji "Jam Jest" i jej wpływu na rozwój duchowy. Ta książka, pełna ujmujących wyjaśnień duchowych koncepcji, jest jak most łączący czytelnika z głębokim zrozumieniem duchowości. Praktykowanie afirmacji "Jam Jest" wsparło proces transformacji w moim życiu. Z książki dowiedziałem się, jak te dwa proste słowa mogą otwierać drzwi do głębszego połączenia z duchową esencją naszego istnienia. Afirmacja "Jam Jest" jest tu przedstawiona jako najczystsza forma jedności z Bogiem. Książka podkreśla, że nie ma rozróżnienia między Bogiem a człowiekiem – jesteśmy manifestacją tej samej boskiej miłości. To głębokie zrozumienie, że każdy z nas jest wyrazem Bożej obecności, otwiera nową perspektywę na naszą codzienność i duchową ścieżkę. Książka rzuca nowe światło na chrześcijańską koncepcję Logos, odnosząc się do słów Apostoła Jana: "Na początku było Słowo...". Logos, przedstawiony jako boskie Słowo i fundament wszechświata, jest tutaj połączony z afirmacją "Jam Jest", ukazując, jak nasza duchowa świadomość i słowa mogą kształtować rzeczywistość. Bezosobowa koncepcja Boga, zaprezentowana w książce, wywołuje refleksję nad wszechobecną naturą boskości. Autor delikatnie nawiązuje do panteizmu, sugerując, że Bóg jest obecny we wszystkim i wszystkich, co dodatkowo podkreśla jedność wszystkich form życia. Jeżeli wyłowimy ideę z symbolu możemy zobaczyć urzeczywistnienie esencji naszej duszy. Ta perspektywa otwiera nowy wymiar zrozumienia naszego miejsca we wszechświecie. "Nieosobowe życie" to bardzo ciekawy przewodnik duchowy, który prowadzi czytelnika przez złożone koncepcje, zachowując przy tym głębię przekazu. Afirmacja "Jam Jest" oraz koncepcja Logos są tutaj zaprezentowane w sposób, który inspiruje do dalszych poszukiwań i rozwoju duchowego. My ludzie jesteśmy symbolami właśnie idei słowa/Logos i lśnimy niczym prawdziwe diamenty. Bóg zasiewa najpiękniejsze idee w sercu człowieka, to zawierzając się właśnie Jemu doskonale realizujemy potencjał i cel życiowy. Każdy poszukujący duchowej prawdy znajdzie w tej książce cenne źródło wiedzy i inspiracji.

Recenzja książki "Nieosobowe życie, tom I" Josepha S. Bennera

Ocena 8/10

Książka "Nieosobowe życie" to nie tylko literatura duchowa; to podróż do głębi afirmacji "Jam Jest" i jej wpływu na rozwój duchowy. Ta książka, pełna ujmujących wyjaśnień duchowych koncepcji, jest jak most łączący czytelnika z głębokim zrozumieniem duchowości. Praktykowanie afirmacji "Jam...

Recenzja "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu"
Ocena 8/10
Eric-Emmanuel Schmitt w książce "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu" dostarcza czytelnikowi nie tylko literacką przyjemność, ale przede wszystkim głębokie przemyślenia na temat duchowości, dobrego życia, tolerancji i ludzkiego dojrzewania. Robi to przy tym z niebywałą lekkością i rewelacyjnym poczuciem humoru.
Historia Momo, młodego chłopca żydowskiego pochodzenia, którego życie zmienia się dzięki spotkaniu z tytułowym Panem Ibrahimem, muzułmaninem i sufim, jest wzruszająca i inspirująca.
"Pan Ibrahim i kwiaty Koranu" Erica-Emmanuela Schmitta to niezwykle bogata i wielowarstwowa opowieść, która przybliża czytelnikowi bogactwo kultury muzułmańskiej (choć książka nie jest bezpośrednio o tym, zdecydowanie czerpie to co najlepsze z tej kultury). Książka, opowiadająca o przyjaźni młodego żydowskiego chłopca, Momo, i muzułmańskiego sufiego, Pana Ibrahima, jest wprost przepełniona mądrością i głębokim przesłaniem.
Pierwszym kluczowym elementem tej opowieści jest przemiana Momo. Jego rozwój zaczyna się od momentu, gdy przestaje kraść i zaczyna patrzeć bardziej optymistycznie na swoje życie. To symboliczne odrodzenie jest efektem wpływu Pana Ibrahima, który staje się dla chłopca przewodnikiem duchowym i życiowym. Ich relacja, rozwijająca się mimo kulturowych i religijnych różnic, jest sercem książki i pokazuje, jak ważne w życiu każdego człowieka są empatia, zrozumienie i bliskość.
Książka zręcznie porusza tematykę duchowego poszukiwania i samorozwoju, w przystępnej również dla młodego czytelnika formie. Dialogi między Momo a Panem Ibrahimem, pełne mądrości, refleksji są kluczowe dla zrozumienia przesłania tej opowieści. Szczególnie poruszające są dyskusje na temat Boga, dobra i zła oraz znaczenia życia, które przypominają filozofię Spinozy. Autor wplecione w narrację słowa o drodze duchowej i konieczności wewnętrznego rozwoju: "Jeśli sam Bóg nie odkrył przed kimś życia, żadna książka go przed nim nie odkryje" - są mocnym przesłaniem książki.
Ważnym elementem, który wzbogaca narrację, jest przedstawienie folkloru krajów muzułmańskich poprzez tradycję derwiszów. Ich taniec, który jest jak modlitwa - "Kręcą się wokół siebie, kręcą się wokół własnych serc, które są miejscem, gdzie przebywa Bóg" - stanowi piękny przykład różnorodności i symbolicznie podkreśla jedną z głównych idei książki: różnorodność dróg duchowych i szacunek dla różnych tradycji religijnych.
Schmitt pokazuje, że piękno można znaleźć wszędzie, co odnajdujemy w cytacie: "Piękno, Momo, jest wszędzie. Gdziekolwiek zwrócisz oczy. To jest w moim Koranie". To nie tylko nawiązanie do religii, ale także do uniwersalnej wartości znajdowania piękna w codziennym życiu. Momo, główny bohater, w swojej podróży przez życie, uczy się od Pana Ibrahima męstwa, odpowiedzialności i wartości prawdziwej przyjaźni. Te lekcje są ważne nie tylko dla młodego chłopca, ale także stanowią uniwersalne przesłanie dla czytelników. Książka pokazuje, że droga do dorosłości to nie tylko fizyczny rozwój, ale przede wszystkim duchowe i moralne dojrzewanie.
Dodatkowym, fascynującym aspektem jest nawiązanie do idei reinkarnacji i potencjału ludzkiego ducha do przekształcenia się w najlepszą wersję siebie w miarę rozwoju duchowego. Ta koncepcja dodaje kolejny wymiar do opowieści, sugerując, że życie duchowe wykracza poza ludzką kondycję i otwiera drzwi do głębszego zrozumienia wielowymiarowości różnych aspektów istnienia.
"Pan Ibrahim i kwiaty Koranu" to opowieść, która skłania do refleksji i wnosi do serca czytelnika ciepło. To nie tylko historia o przyjaźni, ale także o duchowym poszukiwaniu i znaczeniu bycia dobrym człowiekiem. Eric-Emmanuel Schmitt, w swojej prostej, ale głębokiej narracji, stworzył dzieło, które jest zarówno piękne, jak i mądrze pouczające. Robi to z ogromną klasą, bez zbędnego moralizowania. "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu" to nie tylko opowieść o przekraczaniu barier kulturowych i religijnych, ale także głęboka refleksja nad sensem życia, duchowością i pięknem różnorodności. Erica-Emmanuela Schmitta udało się stworzyć dzieło, które jest zarówno literacko atrakcyjne, jak i duchowo inspirujące, dostarczając (szczególnie młodemu) czytelnikowi niezapomnianych wrażeń i ważnych życiowych lekcji.
Na koniec cytat który przypisuje się Baruchowi Spinozie, spójny z przesłaniem książki: "Przestańcie chodzić do tych ciemnych, zimnych świątyń, które sami stworzyliście i uwierzyliście, że to mój dom. Mój dom to góry, lasy, rzeki, jeziora, plaże, gdzie mieszkam i wyrażam Miłość do Ciebie".

Recenzja "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu"
Ocena 8/10
Eric-Emmanuel Schmitt w książce "Pan Ibrahim i kwiaty Koranu" dostarcza czytelnikowi nie tylko literacką przyjemność, ale przede wszystkim głębokie przemyślenia na temat duchowości, dobrego życia, tolerancji i ludzkiego dojrzewania. Robi to przy tym z niebywałą lekkością i rewelacyjnym poczuciem humoru.
Historia Momo,...