Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Naciągana historia pełna stereotypów, autorka dość słabo przygotowana do tematów, które porusza. Jednak czyta się przyjemnie i szybko. 6/10

Naciągana historia pełna stereotypów, autorka dość słabo przygotowana do tematów, które porusza. Jednak czyta się przyjemnie i szybko. 6/10

LINK DO BLOGA: http://po-uszy-w-ksiazkach.blogspot.com

"Jak można kogoś tak bardzo kochać, jak ja kochałam jego? Do tego stopnia, że to, co sprawiało mu ból, stawało się dla mnie prawdziwą torturą?"

Znacie to uczucie, kiedy poznajecie naprawdę fantastyczną lekturę i jakiś czas po odłożeniu jej na półkę, okazuję się, iż wkrótce światło dzienne ujrzy dalszy ciąg tej historii? (...) No i stało się. Autor napisał kolejny tom. Zafascynowany czytelnik dzielnie maszeruje do księgarni, aby zakupić świeżutki egzemplarz, podniecony czekającą go przygodą zawartą na kilkuset stronach. Po powrocie ze sklepu, siada do lektury z ogromnym zapałem - w końcu poprzednie dzieło o nawiązującym tytule było tak genialne! - i klops. Płacz i zgrzytanie zębów, gdyż okazuje się, że pisarz nie chciał przekazać światu czegoś wyjątkowego i wartościowego, lecz jedynie zapełnić puste przegródki swojego portfela. A Ty zastanawiasz się już tylko nad tym, jak ten człowiek mógł zrobić coś takiego Twojej ukochanej powieści...

Juli i David nareszcie opuszczają przeklętą wyspę i udają się na bezpieczny ląd, a mianowicie do rodzinnego miasta dziewczyny. W Bostonie żyją, jak (no prawie) zupełnie zwyczajna para zakochanych w sobie nastolatków. Jednak wskutek pewnych wydarzeń, młody mężczyzna musi powrócić do Sorrow. Pewnie domyślacie się, iż ukochana nie pozwoli mu zmierzyć się z demonami przeszłości w pojedynkę?

Pamiętacie, jak bardzo podobał mi się pierwszy tom? Już wtedy odkryłam, że Kathrin Lange to fantastyczna pisarka, która za pomocą banalnych słów tworzy coś naprawdę niesamowitego! Ponownie zostałam wciągnięta w wykreowany przez kobietę świat i nie mogłam, ba! - nie chciałam, się z niego uwolnić. Do rzeczywistości wróciłam dopiero po przeczytaniu ostatniej strony. Powiem Wam w sekrecie, że nawet kiedy zajmowałam się czymś innym, to myślami i tak byłam z Juli i Davidem.

Wiem, że wielu czytelników mojego bloga już zrezygnowało z literatury młodzieżowej ze względu na jej niskolotny charakter, aczkolwiek i tak nie omieszkam zachęcić Was do tej fenomenalnej powieści.

"W jego wspomnieniach pojawiła się wyrwa, ciemność, której nie potrafił przeniknąć. Człowiek stara się wtedy i wciąż próbuje, lecz wszystkie starania spełzają na niczym, aż pojawia się przeświadczenie, że coś jest nie tak. Że to obłęd."

Nie ukrywam, iż ostatnio miałam przeogromny zastój czytelniczy. Naturalnie, próbowałam go zwalczyć, jednak bezskutecznie. Zaczęłam bodajże 6 książek i żadna mnie nie zaciekawiła w takim stopniu, aby ją dokończyć. Pewnego poranka, kiedy na łopatki rozłożyło mnie przeziębienie, sięgnęłam po ,,Serce w kawałkach". Skończyłam je w ciągu dwóch dni. Zaskoczenie? Uwierz, moje było jeszcze większe. Lekturę czyta się niezwykle szybko, Kathrin Lange potrafi wzbudzić w czytelniku ciekawość i co najważniejsze - utrzymać jej poziom przez całe 414 stron, wskutek czego dosłownie płyniemy po tekście, nie odczuwając upływającego czasu.

Ponownie losy bohaterów zostają splątane z tajemniczymi wydarzeniami na wyspie. Kathrin Lange w dalszym ciągu mistrzowsko buduje napięcie, rozbudzając w czytelniku uczucie niepewności, a momentami nawet lęku. Wątek kryminalny to zdecydowanie mocna strona tej lektury, autorka wie co robi i do czego dąży, choć osoba poznająca jej dzieło, zupełnie nie zdaje sobie z tego sprawy.

"Zagubione wspomnienie było jak dziurawy ząb, który wciąż trzeba sprawdzać koniuszkiem języka, choć to tylko potęguje ból."

To nie lada wyczyn pisać recenzję kolejnego tomu, kiedy nie można uchylić nawet rąbka tego, co kryje się w książce. Nie zamierzam powtarzać słów napisanych TUTAJ, gdyż wszystko jest wciąż aktualne i nie ma potrzeby nanoszenia jakichkolwiek poprawek. W mojej wcześniejszej wypowiedzi powiedziałam między innymi to, iż wierzę, że Kathrin Lange nie zostanie kolejną szablonową pisarką literatury młodzieżowej. I wiecie co? Wiara czyni cuda.

Na koniec dodam tylko jedno. Jeśli nie chcesz już przeżywać takiej sytuacji, jaką opisałam w pierwszym akapicie, po prostu sięgnij po serię ,,Serca", która wyszła spod pióra fascynującej Kathrin Lange. Utrzymany poziom serii z pewnością zapewni Ci rozrywkę na kilka sympatycznych wieczorów.

LINK DO BLOGA: http://po-uszy-w-ksiazkach.blogspot.com

"Jak można kogoś tak bardzo kochać, jak ja kochałam jego? Do tego stopnia, że to, co sprawiało mu ból, stawało się dla mnie prawdziwą torturą?"

Znacie to uczucie, kiedy poznajecie naprawdę fantastyczną lekturę i jakiś czas po odłożeniu jej na półkę, okazuję się, iż wkrótce światło dzienne ujrzy dalszy ciąg tej...

ZAPRASZAM
http://po-uszy-w-ksiazkach.blogspot.com/

Kiedy sięgam po książkę dla dzieci, oczekuję, iż będzie ona prosta w odbiorze, zabawna, a przede wszystkim dydaktyczna i szalenie wciągająca. Napisanie historii przeznaczonej najmłodszym czytelnikom jest nie lada wyzwaniem - w końcu to właśnie w tym wieku rozpoczynamy kreowanie naszych osobowości i pierwszych systemów wartości. Czy Annie Anton udało się sprostać temu zadaniu?

Autorka przenosi nas na planetę San-Dok, która znajduje się w układzie słonecznym Mirmars. Pewnego dnia wokół królewny Liori Chri pojawia się tajemniczy dym, a ona sama zmienia się nie do poznania. Na jaw wychodzi, że nieprzyjaźni Mackoczułkowie maczali w tym swoje palce (ewentualnie czułki)...

Opis z tyłu okładki brzmi zachęcająco, jednak nie do końca sprawdza się w praktyce. Wydawnictwo wymieniło mnóstwo zalet książki - zalet, które niby są, ale jednak ich nie ma. Możemy przeczytać, iż w Liori spotkamy między innymi niesamowite stworzenia i wartką akcję, aczkolwiek w rzeczywistości to zdecydowanie za duże słowa. Ciężko to wytłumaczyć w sposób unikający masła maślanego, jednak spróbuję. W lekturze, owszem, sporo się dzieje, ale nazwanie tej akcji ,,wartką" to przesada; znajdziemy w Liori fantastyczne stworzenia - tak, ale one nie intrygują i nie porywają w inny świat; natomiast morały są tak skrzętnie ukryte, że niemal się ich nie dostrzega.

Zyskanie uwagi dziecka graniczy z cudem. Musi wydarzyć się coś aż nadto ciekawego, aby to małe stworzenie zatrzymało się choć na moment. Obawiam się, iż Anna Anton nie podołała temu wyzwaniu, gdyż nawet ja męczyłam się z Liori, liczącą sobie zaledwie 95 stron. Pisarka nie stworzyła interesującej przygody, która miała przenieść czytelnika w zupełnie inną krainę, lecz mdłą opowiastkę bez cienia wyjątkowości.

Opis wydawnictwa obiecywał osobliwą i fascynującą historię science fiction, niestety - były to wyłącznie puste słowa bez odzwierciedlenia w realnym świecie. Na rynku znajdziecie masę innych, bardziej zajmujących pozycji z literatury dziecięcej, dlatego zupełnie nie polecam Wam Liori autorstwa Anny Anton.

ZAPRASZAM
http://po-uszy-w-ksiazkach.blogspot.com/

Kiedy sięgam po książkę dla dzieci, oczekuję, iż będzie ona prosta w odbiorze, zabawna, a przede wszystkim dydaktyczna i szalenie wciągająca. Napisanie historii przeznaczonej najmłodszym czytelnikom jest nie lada wyzwaniem - w końcu to właśnie w tym wieku rozpoczynamy kreowanie naszych osobowości i pierwszych systemów...