Jesteśmy społecznością, która kocha książki

• współpraca recenzencka •

Miałam zaszczyt otrzymać najnowszą książkę do recenzji Marty Matyszczak „Przepraszam, tu był trup” dzięki uprzejmości @wydawnictwodolnolskie 🩷

To 1 tom serii „Zbrodnie na podsłuchu” i bardzo marzyłam żeby zapoznać się z tym utworem literackim.

Przede wszystkim krzyknę: „Witajcie w hotelu Villa la Vistule!” i otrzymajcie polską wersję „Białego Lotosu”.
Jest to ekologiczny, wysoko postawiony hotel w samym sercu Beskidu śląskiego, gdzie możecie odpocząć, poznać wiele eko rozwiązań i na przykład spędzić srogą zimę z bardzo specyficznymi bohaterami!
Każdy osobnik ma zupełnie inne życie, wywodzi się z innej sfery, środowiska i przede wszystkim każdy ma zupełnie inny stan konta. Ale łączy ich jedno - przepych. I oczywiście trup!
Główna bohaterka czyli Rita Braun to młoda kobieta, która zdobyła licencjat z kryminalistyki i marzyła o tym żeby pracować w radiu. Wtedy Jacek, jej współlokator wpada na pomysł żeby pomóc jej stworzyć podcast. Tylko zanim Jacek to zrobi, Ritw jest tam bez niego na wyjeździe. Zresztą… Przeczytajcie sami 🥹

Jeżeli szukacie totalnie odjazdowego cosy crimes i chcesz się schłodzić w zimowe dni z uczestnikami turnusu w Villa La Vistule to obowiązkowa pozycja dla Ciebie!
Niedość, że poznacie różnego rodzaju przekręty to przy okazji możecie rozwiązać zagadkę trupa!

Bardzo polecam 🩷

• współpraca recenzencka •

Miałam zaszczyt otrzymać najnowszą książkę do recenzji Marty Matyszczak „Przepraszam, tu był trup” dzięki uprzejmości @wydawnictwodolnolskie 🩷

To 1 tom serii „Zbrodnie na podsłuchu” i bardzo marzyłam żeby zapoznać się z tym utworem literackim.

Przede wszystkim krzyknę: „Witajcie w hotelu Villa la Vistule!” i otrzymajcie polską wersję „Białego...

Umówmy się - introwertykiem nie jestem, ale po lekturze książki Nicolasa Mèra myślę, że każdy z nas ma chociażby 1% introwertyka w sobie. Bo kto z nas chociaż raz nie chciał pobyć w zupełnej ciszy? Odpocząć we własnym towarzystwie? Kto z nas chociaż raz nie wstydził się lub nie bał jakiejś grupy społecznej?

⚠️ Ostrzeżenie ⚠️ - Książka nie jest napisana przez psychologa, więc nie znajdziecie w niej żadnych naukowych pojęć oraz odpowiedzi na nurtujące pytanie „Jak żyć Panie Premierze?”.

Jest to przewodnik przetrwania dla wszystkich nieśmiałych bardziej lub mniej. Znajdziecie tu ciekawe przykłady z dnia codziennego przeplatane ciekawostkami oraz porównania. Możecie się mniej więcej dowiedzieć jakie są plusy i minusy rozmowy online a jakie na żywo, czy też poczytać jakie napiwki powinniście dawać w restauracji we Francji 🥰. Bo to dowiedzie czy jesteście skąpi czy naiwni 😅.
Oprócz tego przeczytacie co jest na topie w mowie i danych sytuacjach, a co można uznać za wpadki.
Dla korpo świrów jest nawet słowniczek korpo-mowy żebyście nie musieli wstydzić się jeśli nie znacie jakichś skrótów czy słów.

To bardzo przyjemna i wesoła lektura, która otuli introwertyków do snu. Bardzo polecam kupić i zapoznać się z treścią.

Dziękuję @wydawnictwomuza za egzemplarz recenzencki.

Umówmy się - introwertykiem nie jestem, ale po lekturze książki Nicolasa Mèra myślę, że każdy z nas ma chociażby 1% introwertyka w sobie. Bo kto z nas chociaż raz nie chciał pobyć w zupełnej ciszy? Odpocząć we własnym towarzystwie? Kto z nas chociaż raz nie wstydził się lub nie bał jakiejś grupy społecznej?

⚠️ Ostrzeżenie ⚠️ - Książka nie jest napisana przez psychologa,...

O ile kocham Chyłke i przeczytałam kilka tomów bawiąc się naprawdę rewelacyjnie, tak młodzieżówka po którą sięgnęłam przerosła trochę moje oczekiwania….
Po pierwsze sam pomysł na historię jest całkiem super, ale już realizacja i pociągnięcie tej fabuły dla mnie bardzo średnia. Jest dużo nielogicznych sytuacji, główna bohaterka jest bardzo nijaka.

W skrócie: Aspen jest w śpiączce, wybudza się, a przy jej łóżku siedzi randomowy koleś. Potem okazuje się dużo innych rzeczy związanych z jej wypadkiem, ale chłopak chce znaleźć kasetę i prosi dopiero co wybudzoną dziewczynę o pomoc w jej znalezieniu i przetłumaczeniu tekstów piosenek. Po drodze szukają wskazówek dotyczącej tej kasety.
Nie chce zagłębiać się w spojlery, bo po co. Każdy powinien wyrobić sobie swoje zdanie. Jednak mnie pokonało to, jak bardzo bohaterowie tam kłamią w sposób aż nienaturalny, a końcowy plot twist totalnie zniszczył mi tę historię. Niestety nie sięgnę po tom drugi.
Jeśli pan Mróz chce dalej iść w kierunku młodzieżówek to oczywiście jego dobrowolny wybór. Jednak jako, że oprócz Chyłki czytałam też Behawiorystę itd. Stwierdzam, że kryminały dla dorosłych to jego totalna smykałka.
Oprócz tego „Inne tonacje ciszy” czyta się naprawdę szybko, ale też dialogi bohaterów były dla mnie mega żenujące 😭. Zawiodłam się mimo, że książka wydana jest przepięknie!

O ile kocham Chyłke i przeczytałam kilka tomów bawiąc się naprawdę rewelacyjnie, tak młodzieżówka po którą sięgnęłam przerosła trochę moje oczekiwania….
Po pierwsze sam pomysł na historię jest całkiem super, ale już realizacja i pociągnięcie tej fabuły dla mnie bardzo średnia. Jest dużo nielogicznych sytuacji, główna bohaterka jest bardzo nijaka.

W skrócie: Aspen jest w...