Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To pierwsza moja książka tego autora. "Męczyłam" ją prawie 2 tygodnie. Ciągnęła się jak flaki z olejem. Podobno autor to norweski mistrz kryminału. Na razie nie dostrzegam w nim żadnego mistrzostwa. Ale nie poddaję się i dam mu szansę. Za jakiś czas sięgnę po kolejną część. Mam nadzieję, że będzie lepsza od tej pierwszej.

To pierwsza moja książka tego autora. "Męczyłam" ją prawie 2 tygodnie. Ciągnęła się jak flaki z olejem. Podobno autor to norweski mistrz kryminału. Na razie nie dostrzegam w nim żadnego mistrzostwa. Ale nie poddaję się i dam mu szansę. Za jakiś czas sięgnę po kolejną część. Mam nadzieję, że będzie lepsza od tej pierwszej.

Najlepsza część ze wszystkich 😀

Najlepsza część ze wszystkich 😀

Po przeczytaniu tej części, nasuwa mi się tylko jedno okreslenie: kryminalna "Moda na sukces"... mnogość bohaterów, ich powiązań sprawiła, że ciężko było dotrwać do końca. Poprzednie części czytałam z przyjemnością, zaś tę potocznie mówiąc "męczyłam" chyba że 3 tygodnie 🙈

Po przeczytaniu tej części, nasuwa mi się tylko jedno okreslenie: kryminalna "Moda na sukces"... mnogość bohaterów, ich powiązań sprawiła, że ciężko było dotrwać do końca. Poprzednie części czytałam z przyjemnością, zaś tę potocznie mówiąc "męczyłam" chyba że 3 tygodnie 🙈

Historia z dużym potencjałem, jednak prosty język i w większości zdania pojedyncze sprawiły, że mam wrażenie, że czytam opowiadanie napisane przez nastolatka.

Historia z dużym potencjałem, jednak prosty język i w większości zdania pojedyncze sprawiły, że mam wrażenie, że czytam opowiadanie napisane przez nastolatka.

Wciągająca historia z lekko rozczarowującym zakończeniem.

Wciągająca historia z lekko rozczarowującym zakończeniem.

Lubię twórczość Pana Borlika, ale "Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów" to najgorsza pozycja z jego dorobku literackiego, moim zdaniem oczywiście. Dlaczego? Mnogość bohaterów, mało "wyszukana" zbrodnia i nuda, nuda, nuda....Męczyłam się 2 tygodnie z nadzieją, że może finał mnie zaskoczy ... Niestety nie.... Ale mimo to, siegnę po kolejną książkę Pana Piotra. Mam tylko nadzieję, że nie będzie już kolejnych przygód detyktywa Czarnego.

Lubię twórczość Pana Borlika, ale "Tajemnica Wzgórza Trzech Dębów" to najgorsza pozycja z jego dorobku literackiego, moim zdaniem oczywiście. Dlaczego? Mnogość bohaterów, mało "wyszukana" zbrodnia i nuda, nuda, nuda....Męczyłam się 2 tygodnie z nadzieją, że może finał mnie zaskoczy ... Niestety nie.... Ale mimo to, siegnę po kolejną książkę Pana Piotra. Mam tylko nadzieję,...

Tylko 6 ⭐, bo zakończenie rozczarowuje...a szkoda, bo świetny styl ma autor.

Tylko 6 ⭐, bo zakończenie rozczarowuje...a szkoda, bo świetny styl ma autor.

Fascynacja autora śmiercią jest coraz bardziej niezdrowa. O ile pierwsze książki M. Czornyja oceniałam dość wysoko, tak ta nie zasługuje na więcej niż 4 gwiazdki. Opisy znęcania się nad dziećmi są nie do przebrnięcia. Tak drastyczne sceny w interpretacji Mariusza Bonaszewskiego stają się jeszcze straszniejsze. Mam nadzieję, że nie będzie kolejnej części z udziałem Honoriusza Monda.

Fascynacja autora śmiercią jest coraz bardziej niezdrowa. O ile pierwsze książki M. Czornyja oceniałam dość wysoko, tak ta nie zasługuje na więcej niż 4 gwiazdki. Opisy znęcania się nad dziećmi są nie do przebrnięcia. Tak drastyczne sceny w interpretacji Mariusza Bonaszewskiego stają się jeszcze straszniejsze. Mam nadzieję, że nie będzie kolejnej części z udziałem...

Trochę przewidywalne zakończenie, ale całość świetnie napisana, z dużą dozą tajemniczości i dreszczyku. Polecam wszystkim fanom thrillerów.

Trochę przewidywalne zakończenie, ale całość świetnie napisana, z dużą dozą tajemniczości i dreszczyku. Polecam wszystkim fanom thrillerów.

Mnogość bohaterów, morderstw i akcji pseudo policyjnych sprawia, że czytelnik w pewnym momencie nie wie już kto jest z kim powiązany, dlaczego i kto jeszcze żyje, a kto już nie. Ciężko było mi dobrnąć do końca i raczej nie będę czekać na ciąg dalszy.

Mnogość bohaterów, morderstw i akcji pseudo policyjnych sprawia, że czytelnik w pewnym momencie nie wie już kto jest z kim powiązany, dlaczego i kto jeszcze żyje, a kto już nie. Ciężko było mi dobrnąć do końca i raczej nie będę czekać na ciąg dalszy.

Nudy na pudy... Przewidywalne zakończenie aż do bólu... I ten prosty, mało wyrafinowany język nie pozostawia pola do wyobraźni....

Nudy na pudy... Przewidywalne zakończenie aż do bólu... I ten prosty, mało wyrafinowany język nie pozostawia pola do wyobraźni....

Mimo, że uwielbiam sagę o Lipowie, to ta część wyjątkowo była nudna, rozwlekła i ze słabym zakończeniem. Takie mam subiektywne odczucia po prawie miesięcznym (zwykle wystarczają mi 2-4 dni) czytaniu tej książki....Tak jakoś wyjątkowo czuję, że muszę odpoczać od Lipowa...

Mimo, że uwielbiam sagę o Lipowie, to ta część wyjątkowo była nudna, rozwlekła i ze słabym zakończeniem. Takie mam subiektywne odczucia po prawie miesięcznym (zwykle wystarczają mi 2-4 dni) czytaniu tej książki....Tak jakoś wyjątkowo czuję, że muszę odpoczać od Lipowa...

Uwielbiam książki tego autora, ale ta jakoś wyjątkowo nie przypadła mi do gustu. Brakowało zwrotu akcji i nagłego zaskoczenia podczas wyjaśnienia zagadki. Także opisy Armady i opowieści pirackie nie porywały ... Szczerze mówiąc, wiało nudą.

Uwielbiam książki tego autora, ale ta jakoś wyjątkowo nie przypadła mi do gustu. Brakowało zwrotu akcji i nagłego zaskoczenia podczas wyjaśnienia zagadki. Także opisy Armady i opowieści pirackie nie porywały ... Szczerze mówiąc, wiało nudą.

Strasznie zagmatwana historia i ciężko się połapać kto, gdzie i dlaczego.

Strasznie zagmatwana historia i ciężko się połapać kto, gdzie i dlaczego.

Jak zwykle ciepła i zabawna opowieść, w których Pani Magdalena Witkiewicz jest niewątpliwą mistrzynią. Polecam serdecznie.

Jak zwykle ciepła i zabawna opowieść, w których Pani Magdalena Witkiewicz jest niewątpliwą mistrzynią. Polecam serdecznie.

Poprawny język i styl, ale brakowało mi troszkę dostosowania sposobu wypowiadania się bohaterów do środowiska, z jakiego pochodzą lub w nim przebywają. Po za tym lekkość pióra Pani Magdaleny Majcher powoduje, że chce się sięgnąć po następne jej powieści.

Poprawny język i styl, ale brakowało mi troszkę dostosowania sposobu wypowiadania się bohaterów do środowiska, z jakiego pochodzą lub w nim przebywają. Po za tym lekkość pióra Pani Magdaleny Majcher powoduje, że chce się sięgnąć po następne jej powieści.

Świetny styl. Trochę infantylny wątek miłosny, ale całość wciąga prawie od pierwszej strony. I nawet mnogość postaci w pewnych momentach nie spowodowała, że odłożyłam książkę "na innym razem".

Świetny styl. Trochę infantylny wątek miłosny, ale całość wciąga prawie od pierwszej strony. I nawet mnogość postaci w pewnych momentach nie spowodowała, że odłożyłam książkę "na innym razem".

To jedna z najgorzej napisanych książek, jaką czytałam. Ani to thriller ani kryminał. Wydumana historia przedstawiona za pomocą miałkich dialogów. Prostackie opisy scen "niby erotycznych" strasznie rażą. Czy ktoś w wydawnictwie czytał to przed oddaniem do druku? Nie polecam. Strasznie żal mi czasu, jaki straciłam na tę "powieść"

To jedna z najgorzej napisanych książek, jaką czytałam. Ani to thriller ani kryminał. Wydumana historia przedstawiona za pomocą miałkich dialogów. Prostackie opisy scen "niby erotycznych" strasznie rażą. Czy ktoś w wydawnictwie czytał to przed oddaniem do druku? Nie polecam. Strasznie żal mi czasu, jaki straciłam na tę "powieść"

Powieść kryminalna, trochę retro, trochę nie, o tym "(...) jak ponure rodzinne sekrety wyłażą sobie na wierzch z czarnej otchłani przeszłości." Wciąga od pierwszej strony.

Powieść kryminalna, trochę retro, trochę nie, o tym "(...) jak ponure rodzinne sekrety wyłażą sobie na wierzch z czarnej otchłani przeszłości." Wciąga od pierwszej strony.

Początek troszkę trudny do przebrnięcia, ale potem akcja nabiera tempa. Bardzo ciekawy pomysł na kryminał.

Początek troszkę trudny do przebrnięcia, ale potem akcja nabiera tempa. Bardzo ciekawy pomysł na kryminał.