Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznam, że bardzo, BARDZO się starałam. Przebrnęłam przez około 50 stron - więcej nie dałam rady.
Na ducha nieodżałowanej Joanny Chmielewskiej - ależ to jest złe!
Doprawdy, nie pojmuję fenomenu tego autora. Bardzo mi brakuje dobrej komedii kryminalnej, więc nie ukrywam, że wiele sobie obiecywałam po tym autorze. Niestety, zawiodłam się srodze.
Przede wszystkim nie do zaakceptowania jest ten przeraźliwie wymęczony "humor"; rozbudowane porównania, w których lubuje się autor, a które mają być w zamierzeniu zabawne, są męczące, żenująco słabe i kompletnie nieśmieszne. Postaci - sztampowe, schematyczne, głupie i irytujące.
Miałam nadzieję, że to może tylko tym razem coś nie wyszło, więc sięgnęłam po inne tytuły. Niestety, z takim samym rezultatem.
Przykro mi to pisać, ale kupowanie tych książek to wyrzucone pieniądze, a ich czytanie jest stratą czasu. Lepiej po raz dziesiąty przeczytać "Wszystko czerwone".

Przyznam, że bardzo, BARDZO się starałam. Przebrnęłam przez około 50 stron - więcej nie dałam rady.
Na ducha nieodżałowanej Joanny Chmielewskiej - ależ to jest złe!
Doprawdy, nie pojmuję fenomenu tego autora. Bardzo mi brakuje dobrej komedii kryminalnej, więc nie ukrywam, że wiele sobie obiecywałam po tym autorze. Niestety, zawiodłam się srodze.
Przede wszystkim nie do...

Powiem tak: decyzja, aby odłożyć czytanie na weekend, jakkolwiek trudna, okazała się wyjątkowo trafiona. Bo, dokładnie tak, jak się spodziewałam, zarwana noc stała się faktem.
Jakub Kania powraca - i to w jakim stylu!
Autor, tak jak we wcześniejszych powieściach, z wirtuozerią prowadzi opowieść w różnych planach czasowych, misternie splatając wątki prowadzące do finału i kolejny raz udowadniając, że prawdziwe wydarzenia są wspaniałym
źródłem inspiracji dla tego, kto potrafi z niego czerpać.
Po raz kolejny dziękuję Autorowi za ten wspaniały dreszczyk emocji.
I tylko pozostaje żal, że przygoda dobiegła końca, a na kolejną zapewne znów trzeba poczekać rok.
Bo kolejna będzie, prawda?

Powiem tak: decyzja, aby odłożyć czytanie na weekend, jakkolwiek trudna, okazała się wyjątkowo trafiona. Bo, dokładnie tak, jak się spodziewałam, zarwana noc stała się faktem.
Jakub Kania powraca - i to w jakim stylu!
Autor, tak jak we wcześniejszych powieściach, z wirtuozerią prowadzi opowieść w różnych planach czasowych, misternie splatając wątki prowadzące do finału i...

Po mocno rozczarowującym "Grzeszniku" dość długo zwlekałam z sięgnięciem po "Inkuba". Jak się okazało - niepotrzebnie.
Artur Urbanowicz całkowicie się w moich oczach zrehabilitował.
Autor sprawnie balansuje pomiędzy dwoma planami czasowymi, zgrabnie je prowadząc do wspólnego finału. Pomimo imponującej objętości, książka nie jest nużąca; opowieść ma swój rytm, toczy się wartko bez zbędnych dłużyzn które tak irytowały we wcześniejszej powieści.
Z dużym uznaniem i przyjemnością stwierdziłam także, że Autor poprawił warsztat. Nie znajdziemy tu już infantylnych żartów czy topornych porównań (a przynajmniej nie w takim natężeniu, jak w "Grzeszniku"). Z pewnością wymagało to dużego nakładu pracy, choć bardzo dużo jest jeszcze na tym polu do zrobienia .
Książka może mnie nie przestraszyła, ale przeczytałam ją z przyjemnością. I zapewne sięgnę po kolejne pozycje.
Ps. Nieco to dobre wrażenie zatarło posłowie. Trochę więcej pokory, Panie Autorze :)

Po mocno rozczarowującym "Grzeszniku" dość długo zwlekałam z sięgnięciem po "Inkuba". Jak się okazało - niepotrzebnie.
Artur Urbanowicz całkowicie się w moich oczach zrehabilitował.
Autor sprawnie balansuje pomiędzy dwoma planami czasowymi, zgrabnie je prowadząc do wspólnego finału. Pomimo imponującej objętości, książka nie jest nużąca; opowieść ma swój rytm, toczy się...