Jesteśmy społecznością, która kocha książki

zacząłem, bo zainteresowało mnie społeczne poruszenie skłaniające amerykańskie bezmózgie kluchy domowe do rozwodów...
skończyłem zniesmaczony - bo NSA powinno storpedować takie gnioty, gdyż są podpowiedzią dla potencjalnych przewrotowców "jak wbić klina w hamerykańskie społeczeństwo i uczynić je do zdezelowanym" - ale nie zablokowało i poszedł smród w świat.

zastanawiam się nad doborem słów... więc może tak: autorka -jak rozumiem- chciałaby być główną bohaterką, lub nią była;
przed wstępem dziękuje mężowi, że z nią wytrzymał i jeszcze dwóm tajemniczym osobom - i w tym momencie nie wiem czy współczuć mężowi czy po prostu potraktować go jak typowego amerykańskiego idiotę...
autorka tęskni/ skomli o bdsm i nie potrafiła sobie do napisania tych wypocin z tym problemem poradzić, dopiero wszech-społeczny fetyszyzm ją "ratuje"... to wszystko jeżeli chodzi o analizę autorki, bo tego tworu (przy którym określenie szmira nabiera nowego znaczenia, jakości przekazu, opisu) nie da się zanalizować (no chyba że zanalizować tyłek autorki ;-)).

myślę też sobie, że Markiz De Sade chętnie by autorkę osobiście zdzielił po twarzy (i nie tylko) za uczynienie jego sztuki czymś tak płytkim - pod warunkiem że w ogóle by wziął to "cudo" do ręki.

społeczeństwo amerykańskie jest paradoksem, jest najwyraźniej rządzone przez zacienione grupy, które lubią patrzeć na wypas świń...

zacząłem, bo zainteresowało mnie społeczne poruszenie skłaniające amerykańskie bezmózgie kluchy domowe do rozwodów...
skończyłem zniesmaczony - bo NSA powinno storpedować takie gnioty, gdyż są podpowiedzią dla potencjalnych przewrotowców "jak wbić klina w hamerykańskie społeczeństwo i uczynić je do zdezelowanym" - ale nie zablokowało i poszedł smród w świat.

zastanawiam...