Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyznaję, że gdy tylko moim oczom ukazała się ta nowość wydawnicza, nie było możliwości, żeby nie znalazła się w moich rękach. Od dawien dawna śledzę losy brytyjskiej rodziny królewskiej, zapoznaję się z nowymi sprawami, jak i dawnymi wydarzeniami z ich udziałem. Nie tylko dlatego, że są oni niekwestionowanym symbolem Wielkiej Brytanii, lecz także iż za tak ważnymi osobistościami kryje się istne morze niesamowitych, prawdziwych historii.
Elżbieta II to postać, której losy nie tylko obecnie, lecz także kilkadziesiąt lat wcześniej śledziła znaczna część ludzkości. Jest ona najdłużej panującą monarchinią, która musiała zmierzyć się z niemałą ilością przeszkód, zmian politycznych i przeciwności losu, a przy tym wciąż pozostawać przykładem damy o nienagannych manierach. Jej życie z pewnością nie należało do prostych, przeżyła nie mało i to pewnie dlatego wciąż pełni ważną rolę w sercach wielu ludzi, nie tylko Brytyjczyków.
W całej tej biografii w sposób obiektywy zostało przedstawione życie niezwykłej, silnej kobiety, a jednocześnie nieśmiałej następczyni tronu, która z upływem czasu stawiała czoło zmieniającym się czasom, lecz także skandalom swojej licznej rodziny, które nie raz stawały się powodem plotek dla całego świata.
Dzięki tej niepozornej książce, całe życie Brytyjskiej monarchini, a przynajmniej znaczna jego część zostaje nam podana jak na tacy. Zapoznajemy się zarówno z jej dzieciństwem jak i latami jej panowania. Osobiście uważam, że to wprost niezwykłe, że jedna kobieta mogła przeżyć aż tak wiele i mimo wszystko potrafiła znaleźć miejsce na uśmiech.
Moim zdaniem autorka wykonała tu kawał naprawdę świetnej roboty, a cała ta książka bez wątpienia powinna spotkać się z jeszcze większym odbiorem, aby jeszcze więcej osób zapoznało się z życiem tej wspaniałej kobiety.
Jeżeli wy także interesujecie się światem brytyjskiej monarchii i chcielibyście dowiedzieć się czegoś więcej o obecnej królowej, nie mogliście znaleźć lepiej. Serdecznie polecam.

Przyznaję, że gdy tylko moim oczom ukazała się ta nowość wydawnicza, nie było możliwości, żeby nie znalazła się w moich rękach. Od dawien dawna śledzę losy brytyjskiej rodziny królewskiej, zapoznaję się z nowymi sprawami, jak i dawnymi wydarzeniami z ich udziałem. Nie tylko dlatego, że są oni niekwestionowanym symbolem Wielkiej Brytanii, lecz także iż za tak ważnymi...

Wyobraźcie sobie żyć niemalże idealnym życiem, w idealnej rodzinie, mając idealny dom i idealną pracę. Brzmi pięknie, prawda? A co jeśli, to wszystko to zwykłe pozory, a za tym wszystkim skrywa się jedno wielkie kłamstwo? Kłamstwo, o którego istnieniu wiedzielibyście jedynie z nękających was nocami koszmarów.
Przyznaję, że na samym początku miałam maleńkie wątpliwości, czy aby warto sięgać po tę książkę. Opis oraz krótkie opinie internautów wydawały się dla mnie nie małą zachętą, jednak gdzieś w środku miałam obawę, że to wszystko może być zbyt piękne, a tego typu kryminał kompletnie nie przypadnie mi do gustu. Przyznaję jednak, że ogromnie cieszę się, że mimo wszystko zdecydowałam się sięgnąć po tą powieść, bo nie tylko zyskałam dzięki temu interesującą historię, lecz także przeznaczyłam czas na wiele przemyśleń.
Amy Winter przez cały czas wychowywała się pod czujnym okiem komisarza policji, dzięki któremu sama zdecydowała się pójść w tym kierunku i stawiać czoło seryjnym mordercom. Pech chciał, że jednego dnia cały jej światopogląd zmienił się niewyobrażanie. Była córką złych ludzi. Tych samych, którzy, gdy miała zaledwie cztery latka zabili jej ukochaną siostrę i którzy mimo wyroku sądu, wciąż nie wyjawili lokalizacji trzech ukrytych zwłok.
Przed kobietą pojawia się szansa na rozwiązanie zagadki raz na zawsze i zapewnienie spokoju rodzinom ofiar. Sęk w tym, że żeby to zrobić, musi zacząć współpracować z swoją prawdziwą matką, seryjną morderczynią i zagrać z nią w grę, która doprowadzi ją do ciał zamordowanych dziewczyn. Wraz z biegiem czasu, do Amy wraca coraz więcej wspomnień z dzieciństwa w rodzinie morderców. Zaczyna obawiać się, że i w niej kryje się mrok, bo w końcu swój ciągnie do swego. Pytanie tylko, jak wiele jest prawdy w jej przesiąkniętym kłamstwem życiu?
Jeżeli chodzi o tą książkę, mam jeden ogromny dylemat, gdyż w pewnych momentach aż nadto przeszkadzały mi mozolnie toczące się wydarzenia, z drugiej jednak strony, nie raz odnosiłam wrażenie, że najważniejszy wątek tej książki, to znaczy odnalezienie szczątków zamordowanych kobiet toczyły się zbyt szybko i miejscami były wręcz zbyt zwięźle opisane, przez co czułam ogromny niedosyt.
Nie wyobrażam sobie także, żeby ta książka przedstawiona została inaczej niż w trzecioosobowej narracji. Dzięki temu wszystkie opisane w niej wydarzenia stają się nie tylko mroczniejsze, lecz także bardziej tajemnicze, gdyż autorka nie rozczula się zbytnio nad uczuciami bohaterów, a raczej skupiała na mrocznej otoczce łączących ich relacji oraz powracającej mrocznej przeszłości.
Czas spędzony przy lekturze uważam za udany, jednak nie jestem do końca pewna, czy zdecydowałabym się ponownie sięgnąć po tą książkę. Bez wątpienia jest ciekawa, jednak nie znalazłam w niej zbyt wiele momentów, do których koniecznie chciałabym wrócić. Ot, przyjemna książka na jeden wieczór. Mimo wszystko, warto mieć ją na oku.

Wyobraźcie sobie żyć niemalże idealnym życiem, w idealnej rodzinie, mając idealny dom i idealną pracę. Brzmi pięknie, prawda? A co jeśli, to wszystko to zwykłe pozory, a za tym wszystkim skrywa się jedno wielkie kłamstwo? Kłamstwo, o którego istnieniu wiedzielibyście jedynie z nękających was nocami koszmarów.
Przyznaję, że na samym początku miałam maleńkie wątpliwości, czy...

Dotychczas, gdy tylko nadarzyła się ku temu okazja, z przyjemnością zapoznawałam się z książkami, w których to dość istotną rolę odgrywali dawni bożkowie, czy to z mitologii nordyckiej, greckiej, rzymskiej, chińskiej, bądź też – jak w tym przypadku – słowiańskiej, do której ostatnimi czasy mam niemałą słabość i sądzę, że nie szybko ulegnie to zmianie.
Do „Niegodziwych świętych” przyciągnęła mnie w głównej mierze owa nutka mitologii, która ubrana w odpowiednie słowa powinna przysporzyć mi wiele ciekawych doświadczeń. Pierwsze, na co zwróciłam uwagę, gdy tylko ta książka pojawiła się w moich rękach, to niewiarygodnie genialna okładka, której minimalizm ma w sobie swój niesamowity klimat.
Co do treści… bardzo się cieszę, że w tym wypadku autorka zdecydowała się na narrację trzecioosobową, bo dzięki temu zyskaliśmy możliwość bliższego przyjrzenia się głównym bohaterom, zapoznania się z całą sytuacją ze strony dwóch najważniejszych postaci tej historii (w dodatku stojących po przeciwnych stronach).
Już na samym początku zostaliśmy rzuceni na głęboką wodę i niemalże nie mieliśmy czasu, aby zapoznać się z zasadami i zwyczajami panującymi w klasztorze, bo dosłownie chwilę po rozpoczęciu powieści, Nadia musiała opuścić najbliższe sobie miejsce i wraz z Anną poszukać schronienia z dala od domu. Zadanie to, nie było jednak proste, bo musiały liczyć się z tym, że arcyksiążę wyśle za nimi pościg, aby schwytać dziewczynę, która słyszy głosy bogów.
Nadia jest o tyle niezwykłą postacią, że mimo iż od wielu lat nie było osoby, która kontaktowałaby się z nadprzyrodzonymi istotami, od których mogłaby czerpać moce, jest na dodatek jedyną znaną postacią, która słyszy podszepty więcej niż jednego bóstwa. Jej moc jest tak niezwykła, że może nakłonić gwiazdy, aby zgasły, jak i zyskać siłę i odwagę do walki z wrogiem.
W pewnym momencie na jej drodze staje chłopak oraz dwójka jego kompanów, których już na samym starcie powinna uznać za wrogów. Ona i Tranawianin byli wrogami od stuleci, jednak mimo wszystko zdecydowała się mu zaufać, gdyż wiedziała, że tylko za jego pomocą będzie w stanie zniszczyć wrogie państwo. Szkoda tylko, że jeszcze nie zdawała sobie sprawy, że za uroczą maską osiemnastoletniego młodzieńca kryje się prawdziwa bestia.
Całość została przedstawiona w iście baśniowy sposób, jednak najbardziej przeszkadzało mi w tym wszystkim fakt, że akcja działa się znacznie za szybko, przez co czytelnik nie raz mógł pogubić się w wydarzeniach, nie mówiąc już o fakcie, że autorka nie zdecydowała się nawet bardziej wgłębić w temat wojny pomiędzy dwoma państwami, co bez wątpienia nie było zbyt dobrym posunięciem.
Mimo wszystko niezwykle zżyłam się z przedstawionymi tu bohaterami, a całość przeczytałam niemalże jednym tchem, dlatego też nie mogę zaprzeczyć iż była to naprawdę dobra książka, do której nie raz zdecyduję się wrócić.

Dotychczas, gdy tylko nadarzyła się ku temu okazja, z przyjemnością zapoznawałam się z książkami, w których to dość istotną rolę odgrywali dawni bożkowie, czy to z mitologii nordyckiej, greckiej, rzymskiej, chińskiej, bądź też – jak w tym przypadku – słowiańskiej, do której ostatnimi czasy mam niemałą słabość i sądzę, że nie szybko ulegnie to zmianie.
Do „Niegodziwych...