Jesteśmy społecznością, która kocha książki

https://czytajacyleniwiec226126590.wordpress.com

https://czytajacyleniwiec226126590.wordpress.com

Kolejna książka, kolejna zagadka do rozwiązania. Tym razem bohaterowie muszą zmierzyć się ze starą rodzinną klątwą rodu Baskervillów, piekielnym psem, który czycha na każdego członka rodziny. Ostatnio jego ofiarą został sir Charles, a teraz zagrożony jest jego bratanek - sir Henry Baskerville. Sherlock Holmes wysyła swojego przyjaciela doktora Johna Watsona do Devonshire, by zajął się tą sprawą i chronił młodego baroneta przed rodzinną klątwą. W tej książce jest mało Sherlocka Holmesa, ale ciężko to zauważyć, bo John Watson świetnie sobie radzi. Razem z nim badamy tę tajemniczą sprawę, podróżując po ponurym wrzosowisku. Cała akcja ciągnie się dość przyjemnie, nie jest za szybko ani za wolno. Bez pośpiechu, metodycznie odszukujemy każda nitkę, by dotrzeć do całego kłębka. Przez większość książki nie wiemy nic, jesteśmy w kropce, bo nikt nie chce być szczery i mówić prawdy. Dopiero idąc za tropem, który nie wygląda na powiązany z całą sprawą, zaczynamy rozumieć co się właściwie działo na wielkiem wrzosowisku Dartmoor. Udaje nam się poznać motywy, a w końcu stanąć na przeciwko piekielnej bestii. "Pies Baskervillów" jest porządną oraz przyjemną pozycją, zdecydowanie lepszą niż "Znak czterech".

Kolejna książka, kolejna zagadka do rozwiązania. Tym razem bohaterowie muszą zmierzyć się ze starą rodzinną klątwą rodu Baskervillów, piekielnym psem, który czycha na każdego członka rodziny. Ostatnio jego ofiarą został sir Charles, a teraz zagrożony jest jego bratanek - sir Henry Baskerville. Sherlock Holmes wysyła...

"Znak czterech" jest słabszy niż poprzednia część przygód Sherlocka Holmesa. Zaczyna się naprawdę obiecująco: Sherlock jest znudzony codziennością, nie ma wyzwań i sięga po niezbyt zdrowe środki - kokainę. Wtedy pojawia się panna Morstan z kompletnie niecodzienną sprawą do rozwikłania. Jej ojciec zaginął dziesięć lat temu, a dzisiaj dostaje list od kogoś, kto chce jej oddać sprawiedliwość. Historia jest naprawdę obiecująca, rozkręca się w odpowiednim tępie, ale mniej więcej w połowie coś się psuje. Bynajmniej nie chodzi o to, że niezrównany detektyw zgubił na chwilę trop, kwestią czasu było, kiedy go ponownie odnajdzie. Po prostu w pewnym momencie opowieść straciła napięcie, a każdą stronę czytało się ze znudzeniem, jakby była niepotrzebna. Pościg po Tamizie nie był tak emocjonujący, jak na pościg przystało. Potem nastąpił ciekawy moment, kiedy sprawca opowiada swoją historię, co bardzo mi się spodobało w "Studium w szkarłacie", ale tym razem opowieść się przeciągła? W pierwszym fragmencie poznaliśmy życiorys i historię czworga sprzymierzeńców, ale potem zostaliśmy uraczeni tym kawałkiem historii, którego ciężko było się nie domyśleć. Początek książki był naprawdę świetny, ale potem zaczęło się robić nudno i przewidywalnie, ale wielki plus za Tobiego, był świetny. Wkrótce zabieram się za następną część.

"Znak czterech" jest słabszy niż poprzednia część przygód Sherlocka Holmesa. Zaczyna się naprawdę obiecująco: Sherlock jest znudzony codziennością, nie ma wyzwań i sięga po niezbyt zdrowe środki - kokainę. Wtedy pojawia się panna Morstan z kompletnie niecodzienną sprawą do rozwikłania. Jej ojciec zaginął dziesięć lat temu, a dzisiaj dostaje list od kogoś, kto chce jej oddać...