Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po pierwsze podkreślić pragnę, że Noblistka wywołała we mnie obrzydzenie swoim niesprawiedliwym i dziwnym stwierdzeniem dotyczącym Polaków. No cóż. Uważam, że trzeba umieć odróżnić AUTORA od człowieka, którym jest. To znaczy: chętnie czytam historie napisane przez różnych ludzi, ale już mniej chętnie chłonę to, co chcą przekazać prywatnie. Skoro to mam już za sobą, pozwolę sobie na przejście do opinii o książce.

Jest wstrząsająca, jak wszystko, co dotyczy wojen. Takie reportaże tworzą gęsią skórkę. Jesteśmy ludźmi i nic co ludzkie, nie jest nam obce, w tym niestety jest i okrucieństwo.

Stylizowane, czy nie, warto!

Po pierwsze podkreślić pragnę, że Noblistka wywołała we mnie obrzydzenie swoim niesprawiedliwym i dziwnym stwierdzeniem dotyczącym Polaków. No cóż. Uważam, że trzeba umieć odróżnić AUTORA od człowieka, którym jest. To znaczy: chętnie czytam historie napisane przez różnych ludzi, ale już mniej chętnie chłonę to, co chcą przekazać prywatnie. Skoro to mam już za sobą, pozwolę...

Ta książka jest bardzo dobra z jednego powodu. W typowy dla amerykańskich mediów sposób stara się uwieść czytelnika i sprawić, żeby wpadł w histerię: "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAmarketingAAAAAAAAAkapitalizmAAAAAAAAAAAAA". Co jest zabawne, bo w końcu ktoś tę książkę KUPUJE, a jak autorce tak bardzo zależało na podkręceniu histerii, mogła udostępnić za free. Dzisiaj już nikogo nie dziwią tematy w niej podjęte. Wiadomo przecież, że obecnie wszystko jest podszyte reklamą i jedyne co wykrzywia nasze paszcze to to, że w niektórych miastach głównym punktem rynku są obskurne banery z roznegliżowaną kobietą zachęcającą do zakupu rur (serdecznie pozdrawiam panie, które użyczają swoich sylwetek do takich działań!). Firmy (ludzie) nie cofną się przed niczym, co będzie w stanie wygenerować większe przychody. Ja podchodzę do tego wszystkiego z dystansem, bo choć nie wszystko jest w moich oczach sprawiedliwe, to wiem też, że nie da się działać tak, żeby było sprawiedliwie, bo zawsze, ale to zawsze będzie "coś". Nie tęsknię też do dzielenia wszystkim po równo. Korzystam z udogodnień jakie niesie ze sobą rozwój rynku, kupuję markowe ciuchy i tak, to wszystko czyni mnie z definicji skurwielem. To skoro znamy się już bliżej, zachęcam do lektury, pod warunkiem, że zaczerpnie się wcześniej sporo powietrza i przymruży oczy, a wtedy wpadnie nam może kilka ciekawych przykładów, jak to niektóre "święte" marki wcale takie "święte" nie są.

Ta książka jest bardzo dobra z jednego powodu. W typowy dla amerykańskich mediów sposób stara się uwieść czytelnika i sprawić, żeby wpadł w histerię: "AAAAAAAAAAAAAAAAAAAmarketingAAAAAAAAAkapitalizmAAAAAAAAAAAAA". Co jest zabawne, bo w końcu ktoś tę książkę KUPUJE, a jak autorce tak bardzo zależało na podkręceniu histerii, mogła udostępnić za free. Dzisiaj już nikogo nie...

W dzisiejszych czasach ludziom się wydaje, że są ponad wszystkim, że mogą więcej, że wszystko im się należy. I nie wiem czy to głupota, czy raczej przejaw strachu. Chodzi mi o to, że mamy tendencje do otwierania oczu na filmiki z kamer samochodowych, natomiast mało kogo wzrusza/zastanawia/przeraża dzisiaj fakt, że niektóre zwierzęta żywią się plastikiem. I właśnie o tym jest ta książka- Król Lew; koło życia; recycling. Zmusza do myślenia o tym, że bez względu na to jak bardzo wydaje nam się, że jesteśmy królami świata, z naturą nie wygramy (i nie mam tutaj na myśli charakterologicznych spraw). Sprawnie napisana, warto.

W dzisiejszych czasach ludziom się wydaje, że są ponad wszystkim, że mogą więcej, że wszystko im się należy. I nie wiem czy to głupota, czy raczej przejaw strachu. Chodzi mi o to, że mamy tendencje do otwierania oczu na filmiki z kamer samochodowych, natomiast mało kogo wzrusza/zastanawia/przeraża dzisiaj fakt, że niektóre zwierzęta żywią się plastikiem. I właśnie o tym...