Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W obliczu śmierci wszyscy jesteśmy samotni {str. 18}

W obliczu śmierci wszyscy jesteśmy samotni {str. 18}

Pewien rodzaj bólu nigdy nie mija.

Pewien rodzaj bólu nigdy nie mija.

Straszne rzeczy tak naprawdę nie są takie jak na filmie. Nie są fascynujące. Tylko przerażające i brudne. Przede wszystkim nie można ich wyłączyć.

Straszne rzeczy tak naprawdę nie są takie jak na filmie. Nie są fascynujące. Tylko przerażające i brudne. Przede wszystkim nie można ich wył...

Im jaśniejsze światło, tym głębsze cienie.

Im jaśniejsze światło, tym głębsze cienie.

Jakie życie ją czeka, gdyby udało jej się uciec w las? Byłaby samotna i wyrzucona poza nawias.Prześladowana przez tych, których darzyła zaufaniem.Zdradzona przez tych,którzy obiecali ją chronić.

Jakie życie ją czeka, gdyby udało jej się uciec w las? Byłaby samotna i wyrzucona poza nawias.Prześladowana przez tych, których darzyła zauf...

Rowan nałożył strzałę i odciągnął cięciwę coraz dalej,dalej i dalej. Brał na cel malejący, tłukący skrzydłami punkcik. - Stawiam monetę, że chybi. - wyrzęził Fenrys. - Oszczędzaj siły. -parsknęła Aelin. - Stawiam dwie, że trafi. - odezwał się Aedion. - Niech was cholera weźmie.- warknęła królowa, ale po chwili dodała: - Podbijam do pięciu. Albo nie. Stawiam dziesięć, że strąci go pierwszą strzałą. - Zgoda.- jęknął z trudem walczący z bólem Fenrys. - Niech mi ktoś przypomni, czemu ja się jeszcze z wami zadaje. - Rowan zacisnął zęby i wypuścił strzałę. [...] Aelin zaśmiała się cicho, gdy ilken wpadł do wody. [...] - Forsa, dupki!

Rowan nałożył strzałę i odciągnął cięciwę coraz dalej,dalej i dalej. Brał na cel malejący, tłukący skrzydłami punkcik. - Stawiam monetę, że...

Jestem z Shotet. Jestem ostra jak odłamek szkła i tak samo krucha. Opowiadam kłamstwa lepiej niż prawdę. Widzę cała galaktykę, ale nigdy jej nie dostrzegam.

Jestem z Shotet. Jestem ostra jak odłamek szkła i tak samo krucha. Opowiadam kłamstwa lepiej niż prawdę. Widzę cała galaktykę, ale nigdy jej...

- Mam herbatę. - Mercurio westchnął. - I ciasto. Dziewczyna zasłoniła burczący brzuch obiema dłońmi. - Jakie ciasto? - Darmowe. Mia się nadąsała. Oblizała usta i poczuła krew. - Moje ulubione. I chwyciła dłoń starego mężczyzny.

- Mam herbatę. - Mercurio westchnął. - I ciasto. Dziewczyna zasłoniła burczący brzuch obiema dłońmi. - Jakie ciasto? - Darmowe. Mia się na...

Litość, jak wiedziałam, to tylko brak szacunku zapakowany w uprzejmość.

Litość, jak wiedziałam, to tylko brak szacunku zapakowany w uprzejmość.