Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jak dla mnie to arcydzieło, pewnie spytacie czemu? Chociaż sama siebie powinnam też spytać. Sam początek był nudny, mówił co działo jak byli mali, ale zagłębiając się w dalsze losy tej historii, jak byli już starsi było co najmniej ciekawie. Oczywiście ich pierwsze spotkanie było sporadyczne, on potrzebował uciec,a ona po prostu tam była. Niektórych moich znajomych nie spodobała się okładka, jakby ,,obrzydziła'', moim zdaniem jest nawet ok, nie zwracałam zbytnio na niej uwagi ciekawiła mnie bardziej treść. Opowieść sama w sobie jest intrygująca,trochę dramy, romansu i tajemnic. Idealne połączenie. Każdy odbiera ją na swój sposób, bo szczerze mówiąc nie ma żadnej książki, która nie miała nam nic do pokazania (powiedzenia). Jestem fanką romansów, fanstasy, sci-fi, fanficiton itp. Tej nie historii nie da się nie pamiętać. A więc dlaczego arcydzieło? Jest po prostu idealna, nic ująć nic dodać, pomijając, że niektóre rzeczy mogą denerwować. Polecam wszystkim kobietom, mamom, nastolatkom itd. x

Jak dla mnie to arcydzieło, pewnie spytacie czemu? Chociaż sama siebie powinnam też spytać. Sam początek był nudny, mówił co działo jak byli mali, ale zagłębiając się w dalsze losy tej historii, jak byli już starsi było co najmniej ciekawie. Oczywiście ich pierwsze spotkanie było sporadyczne, on potrzebował uciec,a ona po prostu tam była. Niektórych moich znajomych nie...

Szczerze na samym początku nie wiedziałam o co chodzi, było po prostu dwóch przyjaciółm którzy z czasem zaczęli się kłócić. Kuba był specyficznym człowiekiem, zakochał się w dziewczynie, która odwzajemniała jego uczucia, polubiłam go wtedy. W tym samym czasie przychodzi nowa uczennica i Kubeł pomimo iż jej nie znał zaczął ją w jednym sensie wyzywać, ubliżać (kto jak woli), dostał pierwszego ode mnie minusa. Z czasem zaczął porównywać ją do swojej dziewczyny, polubił ją, w ten zaczął się oddalać od swojego przyjaciela, kłamiąc na każdym kroku. Stał się dupkiem. Cała historia opowiada podobno mówi o męskiej przyjaźni i się trochę z tym zgodzę, jednak ja widzę ,,Nagroda pocieszenia'' jako mówiącą jak najbliżsi i zwykli ludzie mogą się zmienić do nie do poznania dojrzewając. Może i Kubeł dla kogoś był fajny, uroczy i tym podobne, ale jak dla mnie ujdzie. Każdy rozumie na swój sposób, możliwe, że autor miał co innego na myśli. Mogę jedynie powiedzieć, że ,,Nagroda pocieszenia'' jest dobra, czy polecam? Mogę polecić osobom, które przeczytały opis i się spodobał.

Szczerze na samym początku nie wiedziałam o co chodzi, było po prostu dwóch przyjaciółm którzy z czasem zaczęli się kłócić. Kuba był specyficznym człowiekiem, zakochał się w dziewczynie, która odwzajemniała jego uczucia, polubiłam go wtedy. W tym samym czasie przychodzi nowa uczennica i Kubeł pomimo iż jej nie znał zaczął ją w jednym sensie wyzywać, ubliżać (kto jak woli),...

¾ przeczytanych przeze mnie książek pochodzi z biblioteki i tym razem nie jest inaczej, to jest kolejna książka którą poleciła mi szkolna bibliotekarka. Czytając opis przypominał mi trochę fanfiki z wattoada, starbucks (?), problemy nastolatki, fobia społeczna i tym podobne. Ale przeczytując ją byłam w błędzie, może trochę w małym błędzie ale jednak w nim. Cała historia się opiera na problemie głównej bohaterki do świata, nie umie wyjść i pójść się przejść, nie umie spojrzeć nawet swoim rodzicom i oczy tylko nosi te swoje okulary. Jednak wszystko naprawie bądź niszczy jej świat na lepsze przyjaciel (lub po prostu chłopak z drużyny) jej brata, który bądź co bądź według ich matki jest trochę uzależniony, ale on po prostu chciał wygrać konkurs. Koniec jest szczęśliwy i szczerze polecam ją, warto przeczytać.

¾ przeczytanych przeze mnie książek pochodzi z biblioteki i tym razem nie jest inaczej, to jest kolejna książka którą poleciła mi szkolna bibliotekarka. Czytając opis przypominał mi trochę fanfiki z wattoada, starbucks (?), problemy nastolatki, fobia społeczna i tym podobne. Ale przeczytując ją byłam w błędzie, może trochę w małym błędzie ale jednak w nim. Cała historia się...

Książkę tą poleciła mi moja internetowa przyjaciółka mówiąc jak bardzo spodobał się jej opis i inne tego typu rzeczy. Nie myśląc wiele w wyszukiwarce wpisałam tytuł tej książki i poczytałam kilka opini wierząc iż jest fajna i miło mi ją będzie się czytało. Jednak to co przeżyłam,na pewno hektolitry łez poleciało, chusteczka jedna za drugą i pełno komentarzy co wyrabia ta dziewczyna, zwłaszcza jak chcę ona przeżyć swój pierwszy raz z jakimś kolesiem, którego ledwo znała (jeśli dobrze pamiętam). Miałam mieszane uczucia, z jednej strony płakałam i nie mogłam się oderwać od niej mówiąc innym, żeby przestali do mnie mówić, ale z drugiej wiedząc co się stanie nie chciałam dojść do końca. Czytając ,,Zanim umrę" mogłam dowiedzieć się jak można być przygotowanym do śmierci, a jednocześnie też nie. Jednak jedno jest pewne,miała wspaniałego sąsiada. Czytałam to kilka miesięcy temu, a ilekroć spojrzę na okładkę nadal to przeżywam. Czy tylko ja tak mam?

Książkę tą poleciła mi moja internetowa przyjaciółka mówiąc jak bardzo spodobał się jej opis i inne tego typu rzeczy. Nie myśląc wiele w wyszukiwarce wpisałam tytuł tej książki i poczytałam kilka opini wierząc iż jest fajna i miło mi ją będzie się czytało. Jednak to co przeżyłam,na pewno hektolitry łez poleciało, chusteczka jedna za drugą i pełno komentarzy co wyrabia ta...

Dawce poleciła mi pani ze szkolnej biblioteki myśląc iż mi się spodoba, jednak sama tego nie przeczytała. Miałam lekki dylemat czy w ogóle zacząć ją czytać, ale czemu by nie? Nie czytałam wtedy jeszcze książek, które nie zawierają romansu, większej akcji czy coś w tym guście. Ale strona za stroną coraz bardziej mi się spodobała, rozmyślałam co ja bym zrobiła na miejscu Jonasza i czy bym miała dość odwagi jak on. Na samym początku byłam zdziwiona tego jak ludzie tam żyją, że dziecko ,,nie może mieć uczuć" co jest kompletną beznadzieją albo to jak zabrano ludziom wszystko i dali jednemu by to on cierpiał. ,,Dawca" daje dużo do myślenia i myślę, że większości ludzi się spodoba.

Dawce poleciła mi pani ze szkolnej biblioteki myśląc iż mi się spodoba, jednak sama tego nie przeczytała. Miałam lekki dylemat czy w ogóle zacząć ją czytać, ale czemu by nie? Nie czytałam wtedy jeszcze książek, które nie zawierają romansu, większej akcji czy coś w tym guście. Ale strona za stroną coraz bardziej mi się spodobała, rozmyślałam co ja bym zrobiła na miejscu...

,,Hopeless'' to książka pełna tajemnic i szczęśliwej miłośći ,którą mogło się poczuć nawet po przez czytanie jej, bynajmniej ja tak miałam. Sky od samego początku stała się moją ulubioną postacią jednak gorzej było z jej przyjaciółką, która czasami / rzadko mnie denerwowała, ale sama nie wiem czemu, trudno to stwierdzić. Dean pomimo swoich wad był fajnym chłopakiem, który pomimo wielu przeżyciach nadal pamiętał o wszytskim,a zwłaszcza o swojej zagubionej przyjaciółce. Zwykły romans z problemami nastolatków, ich miłości i kłamstw. Jednym słowem rewelacja. hah.

,,Hopeless'' to książka pełna tajemnic i szczęśliwej miłośći ,którą mogło się poczuć nawet po przez czytanie jej, bynajmniej ja tak miałam. Sky od samego początku stała się moją ulubioną postacią jednak gorzej było z jej przyjaciółką, która czasami / rzadko mnie denerwowała, ale sama nie wiem czemu, trudno to stwierdzić. Dean pomimo swoich wad był fajnym chłopakiem, który...

W swoim czasie przeczytałam mnóstwo książek o różnych fabułach ale jeszcze nigdy nie czytałam o wojnie, chociaż szczerze mówiąc o romansie podczas wojny, cieszę się bardzo, że ,,Słowik'' było moją pierwszą z tej tematyki. Cała książka jest pouczająca i pełna uczuć. Ból, strach, miłość, nienawiść. Jednak na samym początku było mi trudno się za nią zabrać wystarczył dzień bym już ją pokochała i nie mogła o niej zapomnieć. Polecam ją wszystkim.

W swoim czasie przeczytałam mnóstwo książek o różnych fabułach ale jeszcze nigdy nie czytałam o wojnie, chociaż szczerze mówiąc o romansie podczas wojny, cieszę się bardzo, że ,,Słowik'' było moją pierwszą z tej tematyki. Cała książka jest pouczająca i pełna uczuć. Ból, strach, miłość, nienawiść. Jednak na samym początku było mi trudno się za nią zabrać wystarczył dzień bym...