Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Rzadko trafiam na coś, o czym warto napisać. Teraz trafiłam- nareszcie! 😁
To książka, która mnie bawiła (zwykle nie uśmiecham się pod nosem czytając) i wzruszała (czasem mi się zdarza)- na przemian. Połknęłam ją dosłownie. Książka o miłości, stracie i wynikającej z niej wielkiej tęsknocie i samotności. Ale też o tym, że czasem warto poświęcić komuś czas, przebić się przez mur zgorzkniałości, zrzędzenia, uporu i wszelkich dziwactw, by zobaczyć czyjeś piękne wnętrze i wielkie serce i być może dzięki temu go uratować?
Rewelacyjnie napisana, pełna zgryźliwego humoru, ale przy tym ciepła i mądra opowieść- niebanalna absolutnie! Gdybym miała wersję papierową, zaznaczyłabym kilka fragmentów- wartych cytowania (zwykle tego nie robię).
A zapomniałabym... jest też kot- równie nietuzinkowy jak jego opiekun - wspaniały!
Cóż... Ove zostaje ze mną- Ove i kot! 😉

Rzadko trafiam na coś, o czym warto napisać. Teraz trafiłam- nareszcie! 😁
To książka, która mnie bawiła (zwykle nie uśmiecham się pod nosem czytając) i wzruszała (czasem mi się zdarza)- na przemian. Połknęłam ją dosłownie. Książka o miłości, stracie i wynikającej z niej wielkiej tęsknocie i samotności. Ale też o tym, że czasem warto poświęcić komuś czas, przebić się przez...

No i przeczytałam... ba, kupiłam nawet!
Wiem, że wielu osobom się podoba, ma wysokie noty na lubimyczytać.pl, a niżej jest tylko moja subiektywna ocena. Powiem krotko- jestem zawiedziona... 😔
Ta część książki, gdzie akcja toczy się w obozie, nawet dobrze się czyta. Cała reszta bez polotu, dialogi infantylne... Ta historia miała potencjał, ale wyszło raczej słabo. To taka namiastka literarury obozowej.
Po lekturze "Czerń i purpura" W. Dutki miałam i nadal mam ochotę zagłębić się w ten temat, pod nieco innym kątem-spojrzeć na to wszystko oczami esesmana. Dutka wiele pokazał w swojej książce, w moim odczuciu było to mocne i głębokie. Tutaj wszystko jest płytkie, jakby "po łebkach". Szkoda... 😔
Jak skończyłam czytać to pomyślałam, że to książka może bardziej dla mojej 14-letniej córki, trochę historii już liznęła, a wycieczka do Oświęcimia za pasem...

No i przeczytałam... ba, kupiłam nawet!
Wiem, że wielu osobom się podoba, ma wysokie noty na lubimyczytać.pl, a niżej jest tylko moja subiektywna ocena. Powiem krotko- jestem zawiedziona... 😔
Ta część książki, gdzie akcja toczy się w obozie, nawet dobrze się czyta. Cała reszta bez polotu, dialogi infantylne... Ta historia...

Zaczęłam czytać tę powieść z wielkim zapałem, pomyślałam " O! Wreszcie coś dla mnie!" . Ale zagłębiając się w lekturę, zdałam sobie sprawę, że chyba coś tu nie pójdzie po mojej myśli. Nie znalazłam tutaj tego,czego oczekiwałam. Historia jakich zapewne wiele w literaturze: małżeństwo z rozsądku (ona) , z miłości ( on), zdrada, wspólna podróż i misja, która mogłaby zjednoczyć małżonków, rozpalić w nich ogień, ocalić ich. I tego właśnie tam brak. Nie ma wybuchu żarliwej miłości, nie ma przebaczenia, trudno było mi to przełknąć... Jest w tej powieści jednak jakaś szczerość, prawdziwa ludzka natura: upór, zawziętość, duma, małostkowość, cechy, które nie pozwalają jej pokochać, a jemu przebaczyć. Książka kończy się źle, ale w sumie żadna to niespodzianka, bo wszystko w tej historii było "na nie". Ale, ale... wszystko to czego nie znalazłam w książce, jest w filmie. I doczekałam oto momentu, że to film bardzo polecam, a nie książkę! Niebywałe! ;) Też kończy się źle (niestety), ale po drodze dzieją się rzeczy piękne. Dobra obsada ( Edward Norton jest uroczy :) ). Po książce pozostał mi niesmak, po filmie wzruszenie...

Zaczęłam czytać tę powieść z wielkim zapałem, pomyślałam " O! Wreszcie coś dla mnie!" . Ale zagłębiając się w lekturę, zdałam sobie sprawę, że chyba coś tu nie pójdzie po mojej myśli. Nie znalazłam tutaj tego,czego oczekiwałam. Historia jakich zapewne wiele w literaturze: małżeństwo z rozsądku (ona) , z miłości ( on), zdrada, wspólna podróż i misja, która mogłaby ...