Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Harry'ego Pottera" przeczytałam dopiero w tym roku. Muszę podkreślić w tym momencie, że mam 20 lat. Z tego, co zauważyłam część osób dawało szansę J. K. Rowling w podobnym mi wieku, więc nie jest ze mną źle :D Odetchnęłam z ulgą, bo myślałam, że tylko ja jako dorosły już czytelnik zakochałam się w tej serii. Muszę przyznać się szczerze do tego, że książki mnie wciągnęły. Przyjaźń trójki głównych bohaterów jest wspaniała. Pani Rowling postarała się, jednak trzeba przyznać, że dzieciom też należy podawać każdą część w odpowiednim wieku, bo nie wszystko od razu zrozumieją. Najlepiej jak dorastają wraz z bohaterami.

"Harry'ego Pottera" przeczytałam dopiero w tym roku. Muszę podkreślić w tym momencie, że mam 20 lat. Z tego, co zauważyłam część osób dawało szansę J. K. Rowling w podobnym mi wieku, więc nie jest ze mną źle :D Odetchnęłam z ulgą, bo myślałam, że tylko ja jako dorosły już czytelnik zakochałam się w tej serii. Muszę przyznać się szczerze do tego, że książki mnie wciągnęły....

Uwielbiam książki Kinga. "Joyland" jest ciekawą książką. Podoba mi się historia w niej zawarta, szybko i przyjemnie się ją czyta. Nawet się popłakałam w pewnym momencie. King pozwolił na to abym polubiła bohatera, współczuła mu, miała nadzieję i ryczała tak, że nie mogłam przez chwilę czytać w chwili jego pogrzebu. Jeżeli ktoś liczy na mrożący krew w żyłach horror, to może się zdziwić, ponieważ horroru jest tu tyle co kot napłakał. Wspomniano też o kryminale? Oczywiście jest zagadka, nawet ciekawa, ale jeszcze ciekawszy jest sprawca. Myślę jednak, że nie to King chciał nam pokazać. Jest to po prostu historia młodego chłopaka, który cierpi, bawi się trochę w detektywa i chce zarobić na studia, a także o osobach, które wywarły duży wpływ na jego życie. Polecam, jeżeli ktoś chce przeczytać "słodko-gorzką powieść o dorastaniu" przeplataną odrobiną kryminału i horroru.

Uwielbiam książki Kinga. "Joyland" jest ciekawą książką. Podoba mi się historia w niej zawarta, szybko i przyjemnie się ją czyta. Nawet się popłakałam w pewnym momencie. King pozwolił na to abym polubiła bohatera, współczuła mu, miała nadzieję i ryczała tak, że nie mogłam przez chwilę czytać w chwili jego pogrzebu. Jeżeli ktoś liczy na mrożący krew w żyłach horror, to może...

"Władca Much" to bardzo ciekawa historia chłopców, którzy musieli sami radzić sobie na bezludnej wyspie. Mówiąc, że historia jest ciekawa nie można pominąć tego, że jest to zarazem historia przerażająca. Mówi o tym, że zawsze znajdziemy kogoś kto jest przywódcą i kogoś, kto władzę chce mu odebrać. Zazdrość, niezrozumienie drugiej osoby, strach, gniew i brak racjonalnego myślenia to podstawowe cechy większości chłopców zamieszkujących wyspę. Oczywiście znajdziemy tu też osobę miłą i mądrą, która chce przyjaźni, a nie wojny, chłopca, który tak jak inni, a może nawet bardziej chce wrócić do domu. Aż do momentu jego śmierci czekałam, aż ktoś zapyta go o imię, a nie tylko o przezwisko, którego chłopiec nie lubił, jednak to nie nastąpiło. Był najsłabszym ogniwem, choć posiadał przedmiot, dzięki któremu chłopcy mieli szansę na uratowanie się. Uważam, że to bardzo dobra książka. Polecam każdemu.

"Władca Much" to bardzo ciekawa historia chłopców, którzy musieli sami radzić sobie na bezludnej wyspie. Mówiąc, że historia jest ciekawa nie można pominąć tego, że jest to zarazem historia przerażająca. Mówi o tym, że zawsze znajdziemy kogoś kto jest przywódcą i kogoś, kto władzę chce mu odebrać. Zazdrość, niezrozumienie drugiej osoby, strach, gniew i brak racjonalnego...