Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Założyć bibliotekę to jak stworzyć życie

Założyć bibliotekę to jak stworzyć życie

W końcu w życiu jest tak, że nie zawsze właściwe jest to, co właściwe, tylko to, co jest właściwe według tego, kto decyduje.

W końcu w życiu jest tak, że nie zawsze właściwe jest to, co właściwe, tylko to, co jest właściwe według tego, kto decyduje.

Niech się dzieje co chce, a zobaczysz, że będzie, co będzie, bo zwykle tak jest.

Niech się dzieje co chce, a zobaczysz, że będzie, co będzie, bo zwykle tak jest.

- Uważaj na księży, mój synu. I takich, co nie piją wódki. Najgorsi ze wszystkich są księża, którzy nie piją wódki.

- Uważaj na księży, mój synu. I takich, co nie piją wódki. Najgorsi ze wszystkich są księża, którzy nie piją wódki.

Sprawiedliwość nie zawsze jest taka sprawiedliwa, jak powinna

Sprawiedliwość nie zawsze jest taka sprawiedliwa, jak powinna

Abstynenci - zdaniem Allana - są zagrożeniem światowego pokoju, ale dobrze ich mieć pod ręką, gdy trzeba kogoś podwieźć.

Abstynenci - zdaniem Allana - są zagrożeniem światowego pokoju, ale dobrze ich mieć pod ręką, gdy trzeba kogoś podwieźć.

- E, do kurwy nędzy - streścił jednym zdaniem wspomnienia swojej młodości.

- E, do kurwy nędzy - streścił jednym zdaniem wspomnienia swojej młodości.

Oczywiście zajęło trochę czasu, zanim Allan na dobre utwierdził się w tym przekonaniu, ale w końcu zostało mu ono na zawsze: jest, jak jest, i będzie, co będzie.

Oczywiście zajęło trochę czasu, zanim Allan na dobre utwierdził się w tym przekonaniu, ale w końcu zostało mu ono na zawsze: jest, jak jest, i będzie, co będzie.

Potem trzeci sekretarz prawie w transie przeliterował swoje nazwisko prezydentowi Stanów Zjednoczonych, odłożył słuchawkę i nic nie powiedział przez 8 minut. Dokładnie tyle czasu zajęło, zanim premier Tage Erlander zadzwonił i kazał sekretarzowi: a) natychmiast wydać Allanowi Karlssonowi paszport ze statusem dyplomatycznym oraz b) bezzwłocznie załatwić panu Karlssonowi transport do Szwecji. Ale przecież on nie ma numeru pesel - próbował sekretarz Bergquist. Proponuję, żeby pan trzeci sekretarz rozwiązał to zdanie- powiedział premier Erlander - o ile nie chce pan stać się czwartym albo piątym sekretarzem. Nie ma czwartego ani piątego sekretarza - próbował trzeci sekretarz. - I jakie wyciąga pan z tego wnioski?

Potem trzeci sekretarz prawie w transie przeliterował swoje nazwisko prezydentowi Stanów Zjednoczonych, odłożył słuchawkę i nic nie powiedział przez 8 minut. Dokładnie tyle czasu zajęło, zanim premier Tage Erlander zadzwonił i kazał sekretarzowi: a) natychmiast wydać Allanowi Karlssonowi paszport ze statusem dyplomatycznym oraz b) bezzwłocznie załatwić panu Karlssonowi transpor...

Rozu­mie­nie dzi­en­nika jako za­led­wie prze­chowalni czyichś pry­wat­nych, sekret­nych myśli jest powierz­chowne – to nie jest głuchy, tępy i niepiśmi­enny powiernik. W dzi­en­niku nie tylko opowiadam o sobie bardziej ot­war­cie, niż gdyby ktoś mnie słuchał; ja siebie tworzę. W dzi­en­niku do­chodzi do głosu moje poczu­cie własnej tożsamości. Prezen­tuję się w nim jako osoba emocjon­al­nie i duchowo niezależna. Nie jest to więc (ni­estety) prosty zapis codzi­en­nych wydarzeń, lecz raczej – w wielu wypad­kach – ich al­ter­naty­wna wer­sja. Często ist­nieje sprzeczność między in­tencją stojącą za naszym za­chowaniem wobec drugiej osoby a tym, co – jak twierdz­imy na stronach dzi­en­nika – do niej czu­jemy. Nie znaczy to jed­nak, że nasze działania są płytkie, a wyz­na­nia czynione samemu sobie głębokie. Wyz­na­nia – te szczere, oczywiście – mogą być płytsze niż czyny.

Rozu­mie­nie dzi­en­nika jako za­led­wie prze­chowalni czyichś pry­wat­nych, sekret­nych myśli jest powierz­chowne – to nie jest głuchy, tępy i niepiśmi­enny powiernik. W dzi­en­niku nie tylko opowiadam o sobie bardziej ot­war­cie, niż gdyby ktoś mnie słuchał; ja siebie tworzę. W dzi­en­niku do­chodzi do głosu moje poczu­cie własnej tożsamości. Prezen­tuję się w nim jako osoba ...

Aż do teraz sądziłam, że je­dynymi ludźmi, których mogę poznać do głębi lub prawdzi­wie pokochać, są ci, którzy są moimi du­p­likatami.

Aż do teraz sądziłam, że je­dynymi ludźmi, których mogę poznać do głębi lub prawdzi­wie pokochać, są ci, którzy są moimi du­p­likatami.

Pis­arstwo. Pis­arstwo up­raw­iane po to, by umoral­niać, pod­nosić stan­dardy ety­czne in­nych ludzi, jest szkodliwe. Nic z wyjątkiem lenistwa nie pow­strzy­muje mnie przed tym, by zostać pis­arką. Dobrą pis­arką. Dlaczego pis­arstwo jest dla mnie ważne? Sądzę, że głównie z przy­czyn ego­isty­cznych. Chcę pisać, by móc się określać mi­anem pis­arki, a nie dlat­ego, że mam coś ważnego do powiedzenia. Ale co w tym złego? Pod­bu­dowując nieco własne ego – na przykład metodą faktów doko­nanych, której używam w tym dzi­en­niku – w końcu osiągnę pewność, że mam (ja mam) coś co powiedzenia, coś, co należy powiedzieć.

Pis­arstwo. Pis­arstwo up­raw­iane po to, by umoral­niać, pod­nosić stan­dardy ety­czne in­nych ludzi, jest szkodliwe. Nic z wyjątkiem lenistwa nie pow­strzy­muje mnie przed tym, by zostać pis­arką. Dobrą pis­arką. Dlaczego pis­arstwo jest dla mnie ważne? Sądzę, że głównie z przy­czyn ego­isty­cznych. Chcę pisać, by móc się określać mi­anem pis­arki, a nie dlat­ego, że mam coś ...

Nienawiść do kogoś, kogo się kocha, jest strasznie męcząca.

Nienawiść do kogoś, kogo się kocha, jest strasznie męcząca.

- Znaczy co - zapytał wesoło - wy tu na podbój przyjeżdżacie, czy jak? Wzruszyłem ramionami. - Nie wiem. Chodzi chyba o to, że jesteśmy ostatnim romantycznym narodem w Europie. - odpowiedziałem. - Pojebanym - odrzekł na to Nikołaj.

- Znaczy co - zapytał wesoło - wy tu na podbój przyjeżdżacie, czy jak? Wzruszyłem ramionami. - Nie wiem. Chodzi chyba o to, że jesteśmy ostatnim romantycznym narodem w Europie. - odpowiedziałem. - Pojebanym - odrzekł na to Nikołaj.