Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytalem ta ksiazke w chwili kiedy autorka juz odeszła, a książka ma za sobą 50 lat. Lubię fantazy, ale bez przesady. Co prawda Tolkiena znam na pamięć, to jednia książek z tego gatunku przeczytałem tylko kilkanaście. Ursule i Czarnoksiężnika celowo zostawiałem sobie troche na deser, żeby nie było tak, ze wszystkie dobre książki juz mam za sobą.

Troche żałuje decyzji, bo książka troche traci myszka... To nie jest wada, jednak przez lata troche zmieniła sie percepcja. Książka jest dokładnie tym zego sie spodziewałem. Dopracowana do perfekcji historia ze świata magii. Jednak bez lukru ze świata harrego potera, czy hollywoodzkiego blichtru ekranizacji Tolkiena. To co mnie uderzyło to powaga historii i głównego bohatera. Ta książka nie ma w sonie nic radosnego. Jest przez to bardzo prawdziwa. A co mi sie najbardziej podoba to to, ze nie chodzi w niej o magię wcale, ale o człowieka i jego walkę z samym sobą. Nie dla chwały i poklasku, ale dla siebie. W celu spełnienia sie, a nie udowodnienia światu czegos.... To cechy, których teraz cieżko znaleść.

Polecam wszystkim, którzy tęsknią do twardej i poważnej fantasy, bez stworów i intryg, za to z wejrzeniem w ludzka dusze .

Czytalem ta ksiazke w chwili kiedy autorka juz odeszła, a książka ma za sobą 50 lat. Lubię fantazy, ale bez przesady. Co prawda Tolkiena znam na pamięć, to jednia książek z tego gatunku przeczytałem tylko kilkanaście. Ursule i Czarnoksiężnika celowo zostawiałem sobie troche na deser, żeby nie było tak, ze wszystkie dobre książki juz mam za sobą.

Troche żałuje decyzji, bo...

Książkę znalazłem w drzewie. Nie takim prawdziwym, ale w konarze z drzewa prawdziwego. W parku w mojej okolicy w takim konarze urządził ktoś skrzynkę do bookcrossingu. Wziąłem Fazendę..., bo intryguje mnie ostatnio południowa Ameryką, a dotąd nie miałem okazji nic przeczytać z tamtych autorów.

„Fazenda Sań Bernardo” mnie zachwyciła. Książka opisuje rzeczywistość brazylijskiej prowincji w latach 30tych ubiegłego wieku, a wydaje się jakby emocje tam opisane dotykały ludzi jeszcze dziś, i to nawet po drugiej stronie globu. Opisane postacie i relacje pomiędzy nimi przypominają mi seriale o polskiej prowincji. Sprawy zaprzątając głowy mieszkańców sa oczywiście odmienne, ale motywy ich działań, rozterki codzienne sa bardzo podobne. To co odróżnia ta ksiazke od współczesności, poza technologia oczywiście, to decyzja Madaleny z konca książki. Zbyt romantyczna jak na obecne czasy, do tamtych pasująca znakomicie.

Polecam lekturę tym, których interesuje cos wiecej niż wartka akcja i ciekawie dialogi. Bo tych w tej książce nie ma.

Pozdr
M.

Książkę znalazłem w drzewie. Nie takim prawdziwym, ale w konarze z drzewa prawdziwego. W parku w mojej okolicy w takim konarze urządził ktoś skrzynkę do bookcrossingu. Wziąłem Fazendę..., bo intryguje mnie ostatnio południowa Ameryką, a dotąd nie miałem okazji nic przeczytać z tamtych autorów.

„Fazenda Sań Bernardo” mnie zachwyciła. Książka opisuje rzeczywistość...

Autorka porusza ciekawy temat. Ksiąka robi wrażanie, bo zwraca uwagę na nieoczywistę aspekty związane z posiadaniem dzieci. Kilka z opisanych sytuacji i przytoczonych faktów pozostało mi w pamięci. Co więcej sprawiły, że innaczej patrze na wychowanie dzieci. Np. kwestia wpływu miejsca zamieszkania na jakość życia dzieci na przykładzie różnicy życia w bloku, a w domu jednorodzinnym na peryferiach.

Autorka jest felietonistką, co da się odczuć w stylu pisania. Niektóre jej wnioski nie są moim zdaniem uzasadnione. Jednak warto pozycję przeczutać, aby przekonać się osobiście :)

Autorka porusza ciekawy temat. Ksiąka robi wrażanie, bo zwraca uwagę na nieoczywistę aspekty związane z posiadaniem dzieci. Kilka z opisanych sytuacji i przytoczonych faktów pozostało mi w pamięci. Co więcej sprawiły, że innaczej patrze na wychowanie dzieci. Np. kwestia wpływu miejsca zamieszkania na jakość życia dzieci na przykładzie różnicy życia w bloku, a w domu...