Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lepiej czytało mi się tę pozycję niż „Przysługę”, ale jest kilka punktów, do których musze sie przyczepić. Np. Przedstawianie tej samej sytuacji z punktu widzenia dwóch osób- zbyt długie, zbyt szczegółowe. Postać Gabrieli, która prowadzi śledztwo- za bardzo roztrzepana, nieskupiony na zadaniu. Niby sie stara, ale jak to w przysłowiu o dobrych chęciach...
No a Marzena- za bardzo trzęsie się nad bliskimi. Bardzo trudno polubić główne postaci i wejść w historie.
Na plus- ciekawa fabuła, powiązania miedzy bohaterami, retrospekcje. Bardzo długo nie zgadłam kto rzeczywiście był winny smierci Donata (co za imię....).

Lepiej czytało mi się tę pozycję niż „Przysługę”, ale jest kilka punktów, do których musze sie przyczepić. Np. Przedstawianie tej samej sytuacji z punktu widzenia dwóch osób- zbyt długie, zbyt szczegółowe. Postać Gabrieli, która prowadzi śledztwo- za bardzo roztrzepana, nieskupiony na zadaniu. Niby sie stara, ale jak to w przysłowiu o dobrych chęciach...
No a Marzena- za...

Pomysł nawet ciekawy, ale realizacja juz mniej. Mało prawdopodobne zwroty akcji, zbyt szybkie zmiany i jeszcze szybsza adaptacja do nich bohaterów. No i zakończenie... rozśmieszyło mnie, a nie jestem pewna czy taka była intencja. Byłam bardzo zniechęcona do Autorki po tej książce, ale przeczytałam jednak jeszcze jedną jej książkę i przyznaję, że zdarza jej się pisać lepiej niż w „Przysłudze”.

Pomysł nawet ciekawy, ale realizacja juz mniej. Mało prawdopodobne zwroty akcji, zbyt szybkie zmiany i jeszcze szybsza adaptacja do nich bohaterów. No i zakończenie... rozśmieszyło mnie, a nie jestem pewna czy taka była intencja. Byłam bardzo zniechęcona do Autorki po tej książce, ale przeczytałam jednak jeszcze jedną jej książkę i przyznaję, że zdarza jej się pisać lepiej...

Mimo że znam Mazury od dziecka, to ta książka sprawiła, że zachwyciłam się nimi na nowo. Mimo że od głównych bohaterów dzieli mnie jakieś 30 lat życia, to książka sprawiła, że mogłam się z nimi utożsamiać.
Piękna historia, pełna zwykłej codzienności, która wbrew pozorom nie jest wcale szara, a naprawdę zielona- mazurska i pełna nadziei na dobre jutro i dobrych ludzi wokół.
Musiałam dojrzeć do tej historii- gdy byłam mała, moja mama oglądała serial na TVP- mnie on przeraźliwie nudził. Jakieś 20 parę lat potem natknęłam się na tę książkę i pomyślałam, że spróbuję. Bardzo mnie wciągnęła, od razu miałam ochotę rzucić wszystko i wyjechać na Mazury. Potem dla porównania obejrzałam serial, podobał mi się, ale uważam że książka jest bogatsza. Więcej w niej wątków, są ładnie rozwinięte, bohaterowie są bardziej barwni.
Zdecydowanie polecam osobom szukającym spokoju z dala od zgiełku wielkiego miasta.

Mimo że znam Mazury od dziecka, to ta książka sprawiła, że zachwyciłam się nimi na nowo. Mimo że od głównych bohaterów dzieli mnie jakieś 30 lat życia, to książka sprawiła, że mogłam się z nimi utożsamiać.
Piękna historia, pełna zwykłej codzienności, która wbrew pozorom nie jest wcale szara, a naprawdę zielona- mazurska i pełna nadziei na dobre jutro i dobrych ludzi...