Opinie użytkownika
Całkiem przyjemna, trochę Stranger Things, trochę The Twilight Zone, no i czuć sporo klimatu Kinga. Niestety w końcowych rozdziałach historia mi się lekko rozłazi, a z bohaterami przez całą książkę nie potrafiłem sympatyzować tak jakbym chciał. Zarówno Justyna jak i Oskar tacy jacyś apatyczni mi się wydawali i może dlatego emocjonalna warstwa finału kompletnie do mnie nie...
więcej Pokaż mimo toFajna klimat B-klasowego horroru. Gęsta małomiasteczkowa atmosfera i całkiem wciągająca fabuła, aczkolwiek rozwiązanie kilku wątków nie przypadło mi do gustu, a główny bohater jak na byłego glinę śledczego zaskakująco wolno łączył fakty. Niemniej podobało mi się odbicie autora z kryminału do stylistyki horroru/thrillera i liczę na więcej takich pozycji.
Pokaż mimo toUfff! Cóż to była za lektura. Doskonała interpretacja i przeniesienie do współczesności ballady „Lilie” Mickiewicza. To chyba najbardziej przewidywalna z książek Gorzki, ale bynajmniej nic nie ujmuje to przy ogólnym odbiorze. Jednocześnie przez całą masę przygnębiających wątków i postaci, to też chyba najsmutniejsza pozycja od autora. Pare razy podczas lektury przełykałem...
więcej Pokaż mimo toNie tak dobre jak „Polowanie na psy”, ale też świetne. Swoim gęstym i mrocznym klimatem mocno wjeżdżało na psyche, szczególnie w momentach kiedy narracje śledziliśmy z perspektywy porwanej Karoliny. Takie mam przemyślenie, że „Dziewięć” jest trochę podobnym przypadkiem jak „Iluzja” z serii Cienie przeszłości, czyli środkowy tom, który fabularnie odsuwa na bok główny wątek...
więcej Pokaż mimo toRewelacja. Doskonale poprowadzona fabuła z równoległymi przejściami miedzy śledztwem kapitana Piekło z czasów PRL a Zakrzewskim współcześnie. Świetnie się to czytało, miało swój klimat, a wątki doskonale się zazębiały. Chyba najlepsza pozycja w dorobku Gorzki jak dotąd.
Pokaż mimo toNajlepsza część serii i najbardziej dopieszczona jeśli chodzi o warstwę fabularną. Jest tu wiele wątków którymi autor bardzo sprawnie operuje, nie tracąc przy tym uwagi czytelnika ani nie kołując go nadmiarem informacji, a jednocześnie wszystko pięknie się zazębia i spaja w logiczną całość. Sam na dość wczesnym etapie zorientowałem się, w którą stronę wszystko zmierza i...
więcej Pokaż mimo toMoim zdaniem najmroczniejsza cześć serii (recenzje piszę po przeczytaniu 3 tomów Cieni przeszłości), ale jednocześnie najwiecej w niej wygodnych fabularnie zbiegów okoliczności pomagających posuwać akcje do przodu. Niemniej mimo to „Iluzja” wciągnęła nawet mocniej niż „Martwy Sad”, najbardziej „wjechała mi na psychę” i najmocniej trzymała w napięciu. Było by 5 gwizdek gdyby...
więcej Pokaż mimo toŚwietnie poprowadzona intryga. Czytałem jak na szpilkach, aż do samego finału. Od razu polubiłem głównego bohatera, choć mam wrażenie, że jak na doświadczonego śledczego w pewnym momencie dość topornie łączył oczywiste wątki. Pan Filip Kosior jako lektor niezmiennie fenomenalny.
Pokaż mimo toNowa książka autora „Szeptów” łączy kryminał z elementami horroru i powieści psychologicznej. Ktoś znający się choć trochę na rzeczy może powiedzieć – co za dużo to nie zdrowo. I faktycznie, ten ktoś z w 99 procent przypadków będzie miał rację. Ale na szczęście nie tym razem. Dean Koontz umiejętnie łączy te trzy gatunki, przechodząc łatwo z jednego w drugi tak, że powieść...
więcej Pokaż mimo toChłopiec na szczycie góry, to kolejna książka John’a Boyne’a, czyli autora „Chłopca w pasiastej piżamie”. Jednak choć tytuł może wskazywać coś innego, nie jest to kontynuacja bestsellerowej powieści brytyjskiego autora a całkowicie inna, osobna historia. Historia osieroconego, wrażliwego chłopca, którego los przywiódł do willi samego Adolfa Hitlera. Bohater, jako narrator...
więcej Pokaż mimo toPrzyznam szczerze, że Sieć podejrzeń trochę mnie zaskoczyła. Spodziewałam się czegoś bardziej wchodzącego w kryminał – zagadkowe zniknięcie cheerleaderki, podejrzany profesor filozofii. Oczekiwałam skomplikowanej intrygi, scen wywołujących ten przyjemny dreszczyk niepokoju i odkrywania tajemnic. Dostałam coś zupełnie innego, ale nie mogę powiedzieć, że jestem rozczarowana....
więcej Pokaż mimo toPrawda historyczna w książce umiejętnie miesza się z fikcją, a jej granice zacierają do tego stopnia, że tak naprawdę miejscami sam miałem problem – fakt to czy może wyobraźnia autora?! Co najważniejsze – wszystko jest napisane fajnym językiem bez popisywania się. Czasem, kiedy wymaga tego fabuła, jest poważnie, a czasem autor rozluźnia nas nieco częstując szczyptą lekko...
więcej Pokaż mimo toTrzeba przyznać, że Susanna opisuje nam przeżycia i relacje panujące na oddziale w sposób nie dla każdego strawy. Mnie akurat bardzo intrygował opis panującej rzeczywistości, przedstawiany jakby z zadymionej szyby. Za jego pomocą Autorka bardzo wiarygodnie oddała swój stan psychiczny, otępiały, spowolniony, spowodowany zarówno lekami, jak i atmosferą miejsca w którym się...
więcej Pokaż mimo toTo co mnie w tej książce trochę drażniło, albo może trochę bardziej niż trochę, to język - czyli raz tkliwie wręcz infantylne opisy miłości, za chwilę z odrazą opisywani kapłani Izydy, a ciut dalej bezkrytyczny obraz chrześcijan. Jak dla mnie trochę za duża huśtawka, tym bardziej, że nie ma tu łagodnego przejścia z jednego nastroju, do drugiego. Z objęć kochanków od razu...
więcej Pokaż mimo to„Historia Lisey” jest książką bardzo osobistą i pełną przemyśleń, ale pozbawioną zbędnego patosu i moralizatorstwa. To spojrzenie na naszych bliskich i nasze relacje z nimi z perspektywy czasu i punktu widzenia dojrzałego człowieka, który wiele ma już za sobą. To pełna uczuć relacja z życia nie pozbawiona szczypty goryczy i smutku. Wątek fantastyczny jedyne dodaje jej smaku...
więcej Pokaż mimo toSiłą książki Briana Jay Jonesa jest energiczny i wartki styl narracji którą autor prowadzi czytelnika przez życiorys Lucasa. Mimo że gatunkowo Gwiezdne wojny i reszta życia jest biografią, która przecież tak często cechuje się zbytnią sprawozdawczością i topornym stylem, to tak naprawdę dzięki przystępnemu językowi i umiejętnemu, postępującemu z każdym akapitem, wciąganiu...
więcej Pokaż mimo toKrew elfów to ponownie wszystko co w Wiedźminie najlepsze – cudowny język (nie czepiajcie się wulgaryzmów, wyobrażacie sobie brodatego krasnoluda mówiącego – „o jejku jej”?), świetnie wykreowani i autentyczni bohaterowie (dla mnie Vessemir jest numerem jeden tej części) i historia, którą chce się zgłębić, a wszystko to okraszone wspaniałymi detalami- zrozumieniem natury...
więcej Pokaż mimo toAndrzej Sapkowski ma niewątpliwie niezwykły dar obnażania natury ludzkiej, która bywa zarówno smutna i straszna, jak i piękna i wzruszająca. Wszystko to ukazuje w sposób genialny- prosty i przystępny, a jednocześnie niezwykle barwny i emocjonalny. Poszczególne opowiadania łączą się ze sobą naturalnie i płynnie jak historie opowiadane w gronie przyjaciół, którzy choć nie...
więcej Pokaż mimo toAndrzej Sapkowski ma niewątpliwie niezwykły dar obnażania natury ludzkiej, która bywa zarówno smutna i straszna, jak i piękna i wzruszająca. Wszystko to ukazuje w sposób genialny- prosty i przystępny, a jednocześnie niezwykle barwny i emocjonalny. Poszczególne opowiadania łączą się ze sobą naturalnie i płynnie jak historie opowiadane w gronie przyjaciół, którzy choć nie...
więcej Pokaż mimo toLem w Solaris przedstawia najbardziej oryginalną i niezwykłą wizję inteligentnego życia w całej historii s-f. Opisany przez niego ocean jest genialny i trudny do wyobrażenia(choć sam autor porównuje go do lampy lawa), przerażający i fascynujący, pełen cudów i tajemnic. Nie to jest jednak najważniejsze. Historia, w zasadzie dość prosta i zwięzła, obnaża naturę ludzką w...
więcej Pokaż mimo to