Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

Pokój bez książek to jak ciało bez duszy.

Muszę to sobie zapamiętać, na wypadek, gdyby kiedyś zaczęło mnie to obchodzić.

Muszę to sobie zapamiętać, na wypadek, gdyby kiedyś zaczęło mnie to obchodzić.

Kiedy człowiek cierpi, ucieka w głąb siebie.

Kiedy człowiek cierpi, ucieka w głąb siebie.

Tolerancja jest cnotą ludzi bez przekonań.

Tolerancja jest cnotą ludzi bez przekonań.

- A drugi powód? - spytała Pauline Alyss uśmiechnęła się z niejakim przekąsem. - Obawiam się, że ulegnę pokusie i zdzielę ją wiosłem przez łeb - wyznała - A to niekoniecznie sprzyjałoby mojej dalszej karierze."

- A drugi powód? - spytała Pauline Alyss uśmiechnęła się z niejakim przekąsem. - Obawiam się, że ulegnę pokusie i zdzielę ją wiosłem przez łeb - wyznała - A to niekoniecznie sprzyjałoby mojej dalszej karierze."

Każdy przeżywa choć raz taką chwilę, w której świat niebywale zwalnia obroty: wyczuwa się wówczas wyraźne drgnięcie najdrobniejszego mięśnia w ciele, przepłynięcie przez umysł najbardziej przelotnej myśli. I nabiera się pewności, że bez względu na to, co się jeszcze wydarzy w życiu, wszystkie sekundy tej jednej minuty utkwią w pamięci już na zawsze.

Każdy przeżywa choć raz taką chwilę, w której świat niebywale zwalnia obroty: wyczuwa się wówczas wyraźne drgnięcie najdrobniejszego mięśnia w ciele, przepłynięcie przez umysł najbardziej przelotnej myśli. I nabiera się pewności, że bez względu na to, co się jeszcze wydarzy w życiu, wszystkie sekundy tej jednej minuty utkwią w pamięci już na zawsze.

Język miłości zawiera w sobie wiele tego typu określeń: pożeramy kogoś oczami; upajamy się jego widokiem; chętnie schrupalibyśmy ukochaną osobę w całości. Miłość jest niczym strawa - dostarcza życiodajnych sił naszym organom.

Język miłości zawiera w sobie wiele tego typu określeń: pożeramy kogoś oczami; upajamy się jego widokiem; chętnie schrupalibyśmy ukochaną osobę w całości. Miłość jest niczym strawa - dostarcza życiodajnych sił naszym organom.

Gdy dwoje ludzi się kocha, ich ciała zestrajają się ze sobą jak w tańcu o ściśle ustalonej choreografii: ręka położona na biodrze, muśnięcie palcami włosów, szybki pocałunek, oderwanie ust, dłuższy pocałunek, dłoń wsuwająca się pod koszulę. To rutyna, ale nie w negatywnym znaczeniu tego słowa. Jeden człowiek zestraja się z drugim, i dlatego, gdy się jest tak długo z jakimś facetem, podczas pocałunku nie zderzacie się nosami, zębami czy łokciami.

Gdy dwoje ludzi się kocha, ich ciała zestrajają się ze sobą jak w tańcu o ściśle ustalonej choreografii: ręka położona na biodrze, muśnięcie palcami włosów, szybki pocałunek, oderwanie ust, dłuższy pocałunek, dłoń wsuwająca się pod koszulę. To rutyna, ale nie w negatywnym znaczeniu tego słowa. Jeden człowiek zestraja się z drugim, i dlatego, gdy się jest tak długo z jakimś face...

Kiedy przestajesz pasować do reszty świata, stajesz się nadczłowiekiem. Czujesz na sobie cudze spojrzenia tak wyraźnie, jakby się do ciebie fizycznie przyklejały. Z odległości kilometra słyszysz wymieniane szeptem uwagi na twój temat. Stajesz się niewidzialny, chociaż w rzeczywistości wciąż tkwisz tam, gdzie stałeś. Możesz wrzeszczeć na całe gardło, a i tak nikt cię nie usłyszy.

Kiedy przestajesz pasować do reszty świata, stajesz się nadczłowiekiem. Czujesz na sobie cudze spojrzenia tak wyraźnie, jakby się do ciebie fizycznie przyklejały. Z odległości kilometra słyszysz wymieniane szeptem uwagi na twój temat. Stajesz się niewidzialny, chociaż w rzeczywistości wciąż tkwisz tam, gdzie stałeś. Możesz wrzeszczeć na całe gardło, a i tak nikt cię nie usłyszy...

Ale bycie synem Frejra nauczyło mnie jednego- nie zawsze mogłem walczyć za przyjaciół.Jedyne, co rzeczywiście mogłem zrobić, to leczyć ich rany.

Ale bycie synem Frejra nauczyło mnie jednego- nie zawsze mogłem walczyć za przyjaciół.Jedyne, co rzeczywiście mogłem zrobić, to leczyć ich rany.

-(...) Nie jestem ambasadorką. Nie jestem nauczycielką ani osobą z plakatu. Jestem po prostu.. -przedrzeźniła moje machanie ręką- sobą. Usiłuję być sobą w miarę moich możliwości.

-(...) Nie jestem ambasadorką. Nie jestem nauczycielką ani osobą z plakatu. Jestem po prostu.. -przedrzeźniła moje machanie ręką- sobą. Usiłuję być sobą w miarę moich możliwości.

Byli Francuzami, byli Żydami, byli wami.

Byli Francuzami, byli Żydami, byli wami.