Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zacne, ciekawe, zaskakujące :)

Zacne, ciekawe, zaskakujące :)

Parę słów które może komuś pomogą:
-nie trzeba przypominać sobie całej serii wiedźmińskiej, by wziąć się za sezon burz- nawiązania są, ale jest to właściwie zupełnie inna historia, oderwana od opowiadań czy historii z części III i wyżej.
-czyta się przyjemnie, historia jest ciekawa a intrygi niebanalne (choć lekko przewidywalne). Wiedźmin wciąż zabija potwory, chędoży czarodziejki i rzuca ciętym dowcipem, ale...
-...szkoda tylko, że trochę stracił ze swojego statusu badass'a. Mam wrażenie, że stał się bardziej społeczny, nie taki zdecydowany, pełen wątpliwości. Bardziej przypomina w tym Narrenturmowych bohaterów Sapkowskiego niż samego starego ,dobrego Wiedźmina.

Ale tak czy owak- książka jest dobra i warta przeczytania nie tylko przez fanów Sapkowskiego, ale także tych, którzy z panem Geraltem nie mieli jeszcze do czynienia.

Parę słów które może komuś pomogą:
-nie trzeba przypominać sobie całej serii wiedźmińskiej, by wziąć się za sezon burz- nawiązania są, ale jest to właściwie zupełnie inna historia, oderwana od opowiadań czy historii z części III i wyżej.
-czyta się przyjemnie, historia jest ciekawa a intrygi niebanalne (choć lekko przewidywalne). Wiedźmin wciąż zabija potwory, chędoży...

Nie jest zła, ale brakuję "tego czegoś". To wciąż książka dla nastolatków, która jest do przełknięcia również przez osoby trochę starsze jako lekkostrawna opowieść przygodowo-surwiwalowa z lekkim zabarwieniem politycznym (Orwell dla nastolatków?). Autorka plotąc nić fabuły, wymyśliła wiele dziwnych rozwiązań, które mnie osobiście nie przypadły do gustu. Koniec był przewidywalny i strasznie rozczarowujący, tak, że niezgorsza trylogia staje się ot opowiastką, nad której zakończeniem nie będę rozmyślał przez kolejne kilka nocy, snując dziesiątki refleksji.

Ze świata wykreowanego przez panią Collins można było wycisnąć dużo, dużo więcej.

Nie jest zła, ale brakuję "tego czegoś". To wciąż książka dla nastolatków, która jest do przełknięcia również przez osoby trochę starsze jako lekkostrawna opowieść przygodowo-surwiwalowa z lekkim zabarwieniem politycznym (Orwell dla nastolatków?). Autorka plotąc nić fabuły, wymyśliła wiele dziwnych rozwiązań, które mnie osobiście nie przypadły do gustu. Koniec był...