Najnowsze artykuły
-
Artykuły„Nie ma bardziej zagadkowego stworzenia niż człowiek” – mówi Anna NiemczynowBarbaraDorosz2
-
ArtykułyNie jesteś sama. Rozmawiamy z Kathleen Glasgow, autorką „Girl in Pieces”Zofia Karaszewska2
-
ArtykułyKsiążka na Dzień Matki. Sprawdź propozycje wydawnictwa Czwarta StronaLubimyCzytać1
-
ArtykułyBabcie z fińskiej dzielnicy nadchodzą. Przeczytaj najnowszą książkę Marty Kisiel!LubimyCzytać2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Biblioteczka
Filtry
Książki w biblioteczce
[5]
Generuj link
Zmień widok
Sortuj:
Wybrane półki [1]:
Przeczytał:
2002-02-14
2002-02-14
Średnia ocen:
7,3 / 10
652 ocen
Ocenił na:
8 / 10
Na półkach:
Czytelnicy: 1307
Opinie: 119
Przeczytał:
2021-10-11
2021-10-11
Średnia ocen:
8,1 / 10
103 ocen
Ocenił na:
8 / 10
Na półkach:
Czytelnicy: 458
Opinie: 20
Średnia ocen:
7,4 / 10
186 ocen
Na półkach:
Czytelnicy: 526
Opinie: 23
Średnia ocen:
7,0 / 10
137 ocen
Na półkach:
Czytelnicy: 347
Opinie: 18
Przeczytał:
2018-09-03
2018-09-03
Średnia ocen:
7,2 / 10
4890 ocen
Ocenił na:
8 / 10
Na półkach:
Zobacz opinię (30 plusów)
Czytelnicy: 9899
Opinie: 609
Zobacz opinię (30 plusów)
Popieram
30
To nieco ponad 3 godziny słuchania głosu niezrównanego Marcina Popczyńskiego w produkcji Audioteki. Czyli króciutka książeczka na jeden wieczór. Króciutka, ale ile w niej treści.
Przed lekturą nie za wiele wiedziałem o tej książce. Wiedziałem jedynie, że Marcin Wicha dostał za nią nagrodę Nike 2018. Autora najbardziej znałem jako pisarza dla dzieci, ponieważ moja kiedyś dziesięcioletnia córka zaczytywała się w jego „Klara. Proszę tego nie czytać” i „Klara. Słowo na „Szy”” (w profilu autora jest jego zdjęcie zrobione przeze mnie podczas podpisywanie „Klary” mojej córce). Potem był mi znany jako rysownik, a na końcu kojarzyłem jego osobę z nieprzeczytanej przeze mnie książki „Jak przestałem kochać design”.
„Rzeczy…” to jest taka kropla wyciszenia i zadumy w morzu zgiełku. To, jak Marcin Wicha przedstawił swoje refleksje wokół śmierci swojej mamy i jak oddał swój nastrój i przemyślenia w tej książce bardzo mnie ujęło. Niby nic tam nie ma; skrawki opowieści i wspomnień, urywki zdarzeń, strzępki rozmów, refleksie i spostrzeżenia wczesnych sytuacji, które nagle teraz nabierają prawdziwego znaczenia – wydawałoby się prawdziwy groch z kapustą – ale robi się z tego piękny obrazek uczuć . A punktem wyjścia są rzeczy pozostawione przez mamę autora, zwłaszcza książki.
No pięknie to wyszło.
Dzika Banda wessała więcej słów.
http://dzikabanda.pl/teksty/felietony/pijac-ksiazki-czytajac-piwa-s02e20/
To nieco ponad 3 godziny słuchania głosu niezrównanego Marcina Popczyńskiego w produkcji Audioteki. Czyli króciutka książeczka na jeden wieczór. Króciutka, ale ile w niej treści.
więcej Pokaż mimo toPrzed lekturą nie za wiele wiedziałem o tej książce. Wiedziałem jedynie, że Marcin Wicha dostał za nią nagrodę Nike 2018. Autora najbardziej znałem jako pisarza dla dzieci, ponieważ moja kiedyś...