Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety, jeśli się przeczytało już pierwszą powieść Gortnera o Joannie Szalonej, będzie się ją zawsze porównywać z kolejnymi. I tutaj nie wypada to porównanie dobrze. Tak samo jak było przy powieści o Katarzynie Medycejskiej, tak samo jest i przy Izabeli Kastyljskiej. A jeszcze kiedy się przypomina historia Katarzyny Aragońskiej, najmłodszej córki Izabeli, tym bardziej smutno się to czyta - Izabela o swoje szczęście walczyła skutecznie, jej córka własne szybko straciła, ale nawet wtedy nie znalazła cienia wsparcia od matki. Dosyć gorzko się od tej refleksji robi. Ale książka - taka sobie. Można poczytać, tylko bez nadmiernych oczekiwań.

Niestety, jeśli się przeczytało już pierwszą powieść Gortnera o Joannie Szalonej, będzie się ją zawsze porównywać z kolejnymi. I tutaj nie wypada to porównanie dobrze. Tak samo jak było przy powieści o Katarzynie Medycejskiej, tak samo jest i przy Izabeli Kastyljskiej. A jeszcze kiedy się przypomina historia Katarzyny Aragońskiej, najmłodszej córki Izabeli, tym bardziej...

Skusiła mnie zapowiedź - "lepsza niż Gregory". O naiwności, powinnam już wiedzieć (po fali naśladowców "Zmierzchu" i "50 twarzy Greya"), że taka laurka nie może być prawdziwa. Ale się skusiłam - i cóż, stwierdzam, że nie ma czym się ekscytować. Temat ciekawy, postać raczej mało eksponowana w beletrystyce - no ale nie wyszło... Mamy tu kolejną naiwną księżniczkę, która poślubia króla i która nagle przekonuje się, że korona to nie wszystko. A że jest w tym strasznie dziecinna, przez pół książki można załamywać ręce, szczególnie, że rozterki i smutki bohaterka przedstawia tak słabym językiem, tak marnym stylem, że nic dodać, nic ująć. To prawie jak notoryczne wstawki Anastacii "o święty Barnabo" ze wspomnianego już Greya :))). Ewentualnie, dla fanów gatunku - można. Ale niekoniecznie.

Skusiła mnie zapowiedź - "lepsza niż Gregory". O naiwności, powinnam już wiedzieć (po fali naśladowców "Zmierzchu" i "50 twarzy Greya"), że taka laurka nie może być prawdziwa. Ale się skusiłam - i cóż, stwierdzam, że nie ma czym się ekscytować. Temat ciekawy, postać raczej mało eksponowana w beletrystyce - no ale nie wyszło... Mamy tu kolejną naiwną księżniczkę, która...

Tym razem krótko - może być, chociaż szału nie ma. Może dlatego, że ta historia już tyle razy była przedmiotem zainteresowania filmowców i pisarzy, że ciężko ją opowiedzieć w sposób zaskakujący. Ale mimo wszystko da się przy niej miło spędzić wieczór.

Tym razem krótko - może być, chociaż szału nie ma. Może dlatego, że ta historia już tyle razy była przedmiotem zainteresowania filmowców i pisarzy, że ciężko ją opowiedzieć w sposób zaskakujący. Ale mimo wszystko da się przy niej miło spędzić wieczór.