Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjaźń jest wszystkim. Przyjaźń to coś więcej niż talent. Więcej niż władza. Prawie się równa rodzinie. Nigdy o tym nie zapominaj.

Przyjaźń jest wszystkim. Przyjaźń to coś więcej niż talent. Więcej niż władza. Prawie się równa rodzinie. Nigdy o tym nie zapominaj.

Nie rozumiem religii, która wpaja człowiekowi poczucie winy.

Nie rozumiem religii, która wpaja człowiekowi poczucie winy.

Jest coś cudownego w bólu głowy, który przeszedł. Szkoda, że to uczucie tak szybko znika i nie można się nim cieszyć każdego dnia przez resztę życia.

Jest coś cudownego w bólu głowy, który przeszedł. Szkoda, że to uczucie tak szybko znika i nie można się nim cieszyć każdego dnia przez resztę życia.

Gdy stwórca powołał do życia kobietę, musiał być najwyraźniej w złym humorze. Jak mogę to wytłumaczyć? Bardzo prosto - nie potrafię zrozumieć kobiet. Siebie zresztą też nie. Widocznie stwarzając mnie, jedynego i ulubionego, Najwyższy również miał jakieś problemy z głową.

Gdy stwórca powołał do życia kobietę, musiał być najwyraźniej w złym humorze. Jak mogę to wytłumaczyć? Bardzo prosto - nie potrafię zrozumieć kobiet. Siebie zresztą też nie. Widocznie stwarzając mnie, jedynego i ulubionego, Najwyższy również miał jakieś problemy z głową.

Nadchodzą ciężkie czasy. Wszystko co dobre, stanie się złe, a co złe jeszcze gorsze. (...) Czasem myślę, że bogowie z nas kpią. Rzucają naraz wszystkie kości, żeby sprawdzić jak skończy się ta gra. (Nimue)

Nadchodzą ciężkie czasy. Wszystko co dobre, stanie się złe, a co złe jeszcze gorsze. (...) Czasem myślę, że bogowie z nas kpią. Rzucają naraz wszystkie kości, żeby sprawdzić jak skończy się ta gra. (Nimue)

Gwiazdy losu różnym światłem świecą. Moja jest ciemna.

Gwiazdy losu różnym światłem świecą. Moja jest ciemna.

Nie tracę nadziei, lecz nadzieja pomnaża cierpienia, płaczę, a płacz karmi umęczone serce, śmieję się, lecz śmiech mój do wnętrza nie przenika, goreję, lecz ognia na zewnątrz nie widać, boję się tego, co widzę i czuję, wszystko napawa nową udręką, z nadzieją w sercu płaczę, śmieję się i płonę, i boję tego, co słyszę i widzę (SL, 422).

Nie tracę nadziei, lecz nadzieja pomnaża cierpienia, płaczę, a płacz karmi umęczone serce, śmieję się, lecz śmiech mój do wnętrza nie przenika, goreję, lecz ognia na zewnątrz nie widać, boję się tego, co widzę i czuję, wszystko napawa nową udręką, z nadzieją w sercu płaczę, śmieję się i płonę, i boję tego, co słyszę i widzę (SL, 422).

Odda paradował tylko w butach, z gołym tyłkiem, tak owłosionym, że żaden człowiek ani zwierzę nie mogli z nim konkurować.

Odda paradował tylko w butach, z gołym tyłkiem, tak owłosionym, że żaden człowiek ani zwierzę nie mogli z nim konkurować.