Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niestety, bardzo niestety.

Zdecydowanie najsłabsza z pozycji Murakamiego, które czytałem, a czytałem większość.
To bardzo bolesne zważywszy na to jak 1Q84 zapowiadało się po pierwszym, naprawdę dobrym tomie, oraz na długość powieści. 1400 przeczytanych stron, ogromne oczekiwania i... Pustka.
Zakończenia praktycznie brak, brak także rozwiązania najbardziej nurtujących kwestii. I nie jest to brak JEDNOZNACZNEGO zakończenia znany z innych tytułów w dorobku Japończyka. W 1Q84 nie mamy nawet jakichkolwiek podstaw aby samemu sobie to zakończenie dopisać w głowie. Pustej przestrzeni jest tak dużo, że nawet nie podjąłem próby jej zapełniania po lekturze.

Poza pierwszym tomem, czytając najnowsze dzieło Murakamiego miałem wrażenie, że najpierw założył on sobie, że napisze najdłuższą powieść w życiu, a dopiero później mozolnie wypełniał puste strony treścią. Niestety, w drugim tomie zaczęła się ona rozmywać, natomiast w trzecim została rozciągnięta do granic możliwości. Większość rozdziałów Ushikawy nie wnosi kompletnie nic, przypomina jedynie znane nam już wydarzenia.
Właśnie przypomnień i POWTÓRZEŃ jest tu wiele jak w żadnej innej książce.
Ja wiem, że Murakami twierdzi, że dziś nikt już nie chce czytać klasycznych powieści, że ludzie nie mają czasu, nie skupiają się na jednej czynności, że youtube, że krótkie informacje, że chce tworzyć książki jak gry wideo, ale chciałbym, żeby traktował mnie troszkę poważniej. Naprawdę nie potrzebuję, by po 1000 stronach ciągle przypominał mi, że siostra Omura "to ta z długopisem we włosach".
Zgadzam się z opinią, że skrócenie opowieści o dwóch księżycach o połowę, wyszłoby jej tylko na dobre.
Wydaje mi się, że każda rzecz w 1Q84 była powtórzona przynajmniej pięciokrotnie ;) Ile razy czytaliśmy o wygimnastykowanym, umięśnionym ciele Aomame? Ile o płaskiej głowie Ushikawy i sterczących z niej kępkach włosów przypominających łonowe? Myślę, że Haruki zaszedł już za daleko w dostosowywaniu swojego pisarstwa do "współczesnego odbiorcy", rozumianego jak wyżej.

Straszne rozczarowanie.

Niestety, bardzo niestety.

Zdecydowanie najsłabsza z pozycji Murakamiego, które czytałem, a czytałem większość.
To bardzo bolesne zważywszy na to jak 1Q84 zapowiadało się po pierwszym, naprawdę dobrym tomie, oraz na długość powieści. 1400 przeczytanych stron, ogromne oczekiwania i... Pustka.
Zakończenia praktycznie brak, brak także rozwiązania najbardziej nurtujących...