Jesteśmy społecznością, która kocha książki

- A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy? - Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.

- A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy? - Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.

-Puchatku? -Tak Prosiaczku? -Nic- powiedział Prosiaczek biorąc Puchatka za łapkę - Chciałem się tylko upewnić, że jesteś.

-Puchatku? -Tak Prosiaczku? -Nic- powiedział Prosiaczek biorąc Puchatka za łapkę - Chciałem się tylko upewnić, że jesteś.

Życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, co ci się trafi.

Życie jest jak pudełko czekoladek - nigdy nie wiesz, co ci się trafi.

Z historii narodów możemy się nauczyć, że narody niczego nie nauczyły się z historii.

Z historii narodów możemy się nauczyć, że narody niczego nie nauczyły się z historii.

Krzyk to prawdziwie międzynarodowy język i brzmi tak samo bez względu na to, kto krzyczy...

Krzyk to prawdziwie międzynarodowy język i brzmi tak samo bez względu na to, kto krzyczy...

1934 i długie noże – 1935 – Mussolini w Etiopii – 1936 – poeta Lorca w płytkim grobie – 1937 – faszyści śpiewają w Jaramie, otwierają ogień i Guernica płonie – 1938 – Brygady Międzynarodowe po raz ostatni defilują w Barcelonie, kryształowa noc rozbitego szkła, a w Austrii witają Hitlera sypaniem kwiatów – Sieg heil! – Praga jest lebensraum, Polska aneksem – wojna świat wycieńcza i nie ma już lat, pustych dat, tylko niekończący się Blitz, zabójstwo Trockiego, czekan spada jak młot, sierp tnie – próby z cyklonem B na sowieckich jeńcach wojennych w Auschwitz – och, ale Amerykanie stoją dumni i wymuskani: uratowaliśmy wam tyłki w czasie drugiej wojny światowej po tym, jak sukinsyny Japonce wysadziły nasze statki! Tak, tylko trochę późno, za późno, uciekł wam pociąg – wszyscy wsiadać, do Birkenau, Dachau i Belsen! – zamarzający w śniegach Stalingradu oblężeni nie kapitulują, wycieńczeni jak chłopcy na plażach Normandii, Chryste, osusz nas pożarami Drezna, pod osłoną chmur w kształcie grzyba nad Hiroszimą i Nagasaki.

1934 i długie noże – 1935 – Mussolini w Etiopii – 1936 – poeta Lorca w płytkim grobie – 1937 – faszyści śpiewają w Jaramie, otwierają ogień i Guernica płonie – 1938 – Brygady Międzynarodowe po raz ostatni defilują w Barcelonie, kryształowa noc rozbitego szkła, a w Austrii witają Hitlera sypaniem kwiatów – Sieg heil! – Praga jest lebensraum, Polska aneksem – wojna świat wycieńcz...

Biegnę przez centrum handlowe, mijając sklepy jubilerskie i z odzieżą męską, z butami i zabawkami, pędzę uliczką imperiów mody, nurkuję do outletu HMV, żeby ostrzelać półki z pieprzonym teenbopem, boysbandami i rhythm and bluesem, z balladami w wykonaniu głupich zgredów w spandeksie, z całym tym ugrzecznionym i usankcjonowanym antynarkotykowym, pro-life i postpunkowym dziadostwem, pozbawionym jaj, bezdusznym, bezpłciowym, bezbarwnym, komercyjnym poprockiem, od którego każdy naćpany piosenkarz od Roberta Johnsona po lorda Micka Jaggera przewróciłby się w grobie. Można by ich podłączyć do prądu i oświetlić całą pieprzoną planetę, gdyby usłyszeli gówno, które gówniani handlowcy sprzedają jako muzykę. Zatrzymuję się, żeby złapać oddech.

Biegnę przez centrum handlowe, mijając sklepy jubilerskie i z odzieżą męską, z butami i zabawkami, pędzę uliczką imperiów mody, nurkuję do outletu HMV, żeby ostrzelać półki z pieprzonym teenbopem, boysbandami i rhythm and bluesem, z balladami w wykonaniu głupich zgredów w spandeksie, z całym tym ugrzecznionym i usankcjonowanym antynarkotykowym, pro-life i postpunkowym dziadostw...