Nie jestem w stanie jednoznacznie określić uczuć, emocji jakie we mnie wzbudziła, ale jestem pewna, że jest ich sporo. Nie jestem w stanie ocenić tej historii w żadnej skali, ponieważ nie potrafię potraktować bohaterów jako całości. Dziwnie się czuję pisząc tę recenzję, bo ta opowieść jest dla mnie dziwnie niesamowicie fajna.

Stanton Shaw – bohater. Facet w 100%. Mądry, przystojny, bogaty. Żadna kobieta nie oprze się jego urokowi i inteligencji. Jego życie to bajka, którą sobie sam zaplanował. Wszystko układa się znakomicie. W pracy błyszczy i wygrywa, w życiu prywatnym robi, co chce a na dodatek spędza cudowne chwile w ramionach przyjaciółki z pracy, oczywiście bez zobowiązań. I takie życie sprawia mu sporo radości i satysfakcji do czasu, gdy ma dojść do wydarzenia, którego on nie miał w planach. Matka jego córeczki, kobieta, którą kocha postanawia wyjść za mąż, bez jego zgody! Wyobrażacie sobie uczucia i emocje tego faceta w tym momencie? Zawsze wszystko układało się po jego myśli, to on zwyciężał i planował życie, a tu nagle taka niespodzianka!

Nie trudno zgadnąć, że Stanton nie chce dopuścić do ślubu. Jest w stanie wywrócić świat do góry nogami, dlatego prosi o pomoc swoją łóżkową przyjaciółkę Sofię. W sumie mało go interesuje co ta kobieta przeżywa i jakie emocje nią targają, najważniejszy dla niego jest cel – nie dopuścić do ślubu!

Drodzy czytelnicy, główny bohater dostał zimny prysznic od życia. Śmiem twierdzić, że wielu z nas w podobny sposób potraktowało życie. Stanton zapomniał, że władza, pieniądze i wygląd nie gwarantują doskonałego życia. On miał prawo budować swoje szczęście, ale takie samo prawo mają osoby, które go otaczały. Dla niego było to zbyt trudne do zaakceptowania, a dla nas?

Fajnie Emma Chase kreuje swoich bohaterów. Buduje nastrój i klimat. Świetnie bawi się emocjami naszymi i postaci, które stają się nam bliskie. Zaczynamy traktować Stantona i Sofię jak swoich przyjaciół. Bardzo szybko wchodzimy z butami w życie całej opowieści i stajemy się uczestnikami mimo woli.

Bardzo lubię tego typu historie. Bardzo cenię sobie huśtawkę emocjonalną, którą funduje autorka. Sprzeczne emocje, niesamowity klimat i ciekawość, czym mnie jeszcze zaskoczy. W jaki sposób pokieruje wydarzeniami, czy będę na tyle przebiegła, aby odgadnąć cały zamysł?

Drogie Panie „Unieważnienie” to książka przede wszystkim dla nas. Budzi emocje, pobudza motylki w brzuchu i nie pozwala przestać się czytać. Czy potrzebujecie więcej argumentów?

Chyba nie...

Iwona Migowska