Książka Talty`ego to nie tylko historia jednego człowieka, choć nie da się ukryć, że to on gra w niej pierwsze skrzypce, ale opowieść o tym, jak wiele wysiłku i ilu ludzi potrzeba było, by dokonać rzeczy praktycznie niemożliwych – czyli skutecznie oszukać wroga. To też opowieść o tym, że sztuka szpiegostwa wymaga poświęceń nie tylko na polu bitwy, ale też w życiu prywatnym. Pujol-Garbo bowiem do końca swych dni był, mimo formalnego zwolnienia ze służby, agentem, przez co cierpiała jego rodzina a on sam żył na skraju załamania nerwowego (co, nomen omen nie przeszkodziło mu w dożyciu późnej starości). „Agent „Garbo”” jest nie tylko lekturą o zabarwieniu historycznym, to także, co oczywiste, książką szpiegowską, choć z nieco analitycznym zacięciem. Nie przeszkadza jej to w byciu doskonałą lekturą, która nie tylko interesuje, ale i odpręża. Zawdzięcza to z pewnością stylowi, jaki prezentuje Talty, a także nadzwyczaj wdzięcznej tematyce. Cóż bowiem przyciąga bardziej, niźli intryga?

Adresatem niniejszej książki winni być ci, którzy nie tylko interesują się II wojną światową, ale też ci, którzy chcą po prostu wiedzieć więcej lub przeczytać coś, co nie będzie kolejną „intelektualną papką”, a pełnoprawną, wymagającą myślenia pozycją. Z drugiej strony niech tytuł ten nie odstrasza czytelnika, który do końca nie ufa lekturom o zabarwieniu historycznym – „Agent „Garbo”” to też ciekawa i nietuzinkowa powieść obyczajowa. Warto więc po nią sięgnąć z każdego z tych powodów.

Bartek `barneej` Szpojda